Xornadas Abertas de Teoloxía

O 26 de febreiro iniciáronse as XXXII Xornadas Abertas de Teoloxía coa presenza do arcebispo de Oviedo, Mons. Jesús Sanz OFM, que despois de caracterizar á sociedade actual (seguindo entre outros autores a Zygmunt Bauman) foi comentando o papel dos 5 suxeitos implicados na tarefa educativa:

• Educando. “A persoa humana é unha obra de arte que ten simultaneamente un sinfín de posibilidades e un sinfín de limitacións. Ambas son un regalo. As posibilidades de quen ten algo que dicir, algo que poder construír. Para que non se conciba o centro do universo chamándose a si mesmo deus, está a limitación de saber que non se sabe todo, non se pode todo e non se ten todo. O educando é unha obra de arte en bruto. Esa obra de arte é única e irrepetible porque fixérona en serio, non a fixeron en serie”.
• Educador. “Ten que ser como nai nodriza que sabe transmitir nutrindo a quen está acompañando. Propón, regala. Educar é non permitir que a outra persoa termine sendo inane e morra de fame de descubrir o que leva dentro”.
• Familia. “Quen a controle sabe que ten nas súas mans a medio e longo prazo, o mañá. Por iso a familia ten neste momento tantos intentos de control, de mixtificación, de confusión e de disolución”.
• Escola. “Importante non só por ensinar os contidos das ciencias e das artes, tamén se convive cunha xeración e hai uns mestres que van formando sen formatear unha visión adulta e madura na propia vida”.
• Comunidade cristiá. “É unha síntese das preguntas do corazón humano e das respostas reveladas por Deus. É o lugar onde a miña pregunta é abrazada e respondida por un Mestre. Na comunidade cristiá a miña vida humana atópase cun ti que me permite crecer ata a maduración”.

Os días 26, 27 e 28 de febreiro terá lugar a 32ª edición das Xornadas Abertas de Teoloxía. Nesta ocación o título é “O reto de educar. Unha proposta desde a fe” e o programa o seguinte:

Luns 26 Salón Rexio do Círculo das Artes

Conferencia inaugural: “El reto de educar”

Relator: Mons. Fr. Jesús Sánz Montes OFM, Arcebispo de Oviedo.

Licenciado en Teoloxía, esp. Espiritualidade e Teoloxía da Vida Relixiosa. Doutor en Teoloxía. Docente da Facultade de Teoloxía “San Dámaso” de Madrid. Membro do Comité Executivo e da Comisión Permanente da CEE, para o trienio 2017-2020.

Martes 27 febreiro – 20h. Salón Rexio do Círculo das Artes

Conferencia: “Educar en la afectividad hoy: legislación, familia, escuela”

Relator: Carmen Fernández de la Cigoña Cantero

Doutora en Dereito e docente de Historia do pensamento político español e Doutrina Social da Igrexa na Universidade CEU-San Pablo. Conselleira Nacional da Asociación Católica de Propagandistas.

Mércores 28 febreiro – 20 h. Salón de Actos da Deputacíón Provincial

Conferencia: “El arte de educar: el Colegio San Ignacio de Torrelodones (Madrid)”

Relatores: J. Francisco Romo Adanero

Licenciado en Ciencias Políticas e Socioloxía. Licenciado en Filosofía y Letras. Doutor en Humanidades. Director do Colexio CEU San Pablo (Claudio Coello) durante oito anos. Profesor universitario e, dende o 2012, director pedagóxico do colexio San Ignacio de Loyola en Torrelodones.

Alfonso Calavia Arespacochaga

Licenciado en Filoloxía Hispánica. Profesor de Lingua e Literatura no Colexio San Ignacio de Loyola de Torrelodones en Secundaria e Bacharelato e en FP básica de Agroxardinería.

Na segunda das Xornadas Abertas de Teoloxía, o xesuíta exipcio Samir Kahlil Samir, presentou as diferencias entre Islamismo e Cristianismo: neste hai unha fraternidade universal e ten como fundamento unha persoa – Cristo- e no Islamismo, que ten o seu fundamento nun libro -o Corán- a fraternidade é máis restrinxida (soamente cos correlixionarios). Pasou logo a tratar a cuestión do fundamentalismo e aquí preguntouse quen sostén a ISIS e na resposta mencionou a Arabia Saudita e Qatar. Occidente non contribúe a mellorar a situación porque ten un deus, e non é Xesús, é Mammón. Na parte final da súa conferencia, Samir falou da necesidade de axudar a que os musulmáns chegados a Occidente se integren.

No diálogo cos asistentes, Samir dixo que na relación cristianismo-islamismo debemos ser ao mesmo tempo críticos e benevolentes. Críticos porque é unha esixencia da verdade, e hai que desenmascarar as falsidades e os erros. E seremos benevolentes pola necesidade que hai de cambiar as relacións, axustándonos á realidade. Verdade e fraternidade, non unha sen a outra.

[Audio da conferencia de Samir Khalil]

O Círculo das Artes de Lugo acolleu o 20 de febreiro a primeira das conferencias programadas nas Xornadas Abertas de Teoloxía. O historiador e lingüista Serafín Fanjul, foi enumerando a escritores estranxeiros que visitaron España e intentaban asimilar a poboación española á árabe, pero caendo, por exemplo en contradicións, como considerar que os españois herdaran tanto a “propensión á violencia” como a “suave tolerancia dos mouros”. Para Serafín Fanjul, “hai unhas moralexas de ideoloxía barata que non contribúen a dar unha imaxe real do país. Evidentemente, a orografía, o clima, a tecnoloxía, a tecnoeconomía conseguinte, todo iso son condicionamentos materiais verdadeiros que non contan para a maior parte dos viaxeiros. Pero estou seguro de que a psicoloxía social estaba máis relacionada con iso que con outras cousas”.

Sobre o tema da conferencia, Serafín Fanjul dixo que “nin na España musulmana nin na España de predominio cristián houbo unha convivencia modélica. O que houbo foi xustaposición de poboacións que máis ou menos se toleraban, cunha por riba das outras dúas. Nunha primeira etapa o predominio era musulmán e tiñan sometidos a cristiáns e xudeus facéndolles pagar máis impostos, someténdoos a unha gran cantidade de prohibicións, de discriminacións… Despois, cando se produce a Reconquista, tamén a discriminación é notable; por exemplo, obrígase aos xudeus e aos mudéxares (musulmáns) a levar signos distintivos na cabeza ou no ombreiro; prohibíaselles o uso de determinadas cores vivas (vermello, verde), de brocados, de bordados de ouro, calzado de calidade. Anteriormente, esa mesma prohibición ou moi semellante producírase no campo musulmán cos cristiáns.”