San Xosé

San Xosé é unha figura extraordinaria e á vez unha persoa moi próxima. Durante estes meses de pandemia, escribe o Papa, estamos a comprobar como a nosa vida está sostida e tecida por persoas comúns -correntemente esquecidas- pero que están a escribir hoxe os acontecementos da nosa historia (médicos, enfermeiras, forzas de seguridade, capeláns), todos os que están aparentemente ocultos teñen un protagonismo na historia da salvación, do mesmo xeito que o santo Patriarca. Neste contexto, Francisco presenta a paternidade de San Xosé baixo uns enfoques dignos de ser resaltadas para beneficio de nue, tra propia vida:

1.- Pai amado. A grandeza de san Xosé consiste en ser o esposo de María e o pai de Xesús. A súa vida iue un servizo á Encarnación e a súa vocación de amor doméstico posto ao servizo do Mesías. Por e1 papel que Xosé desempeñou na historia da salvación sempre foi amado polo pobo cristián como pai e protector.

2.- Pai de tenrura. Xesús viu a tenrura de Deus en Xosé. Esta tenrura coa que Xosé atendía a Xesús, dá ocasión ao Papa para referirse á tenrura con que Deus mira as nosas debilidades coa súa misericordia, especialmente no sacramento da Reconciliación. “Xosé ensínanos que ter fe en Deus e inclúe crer que el pode actuar mesmo a través dos nosos medos, as nosas fraxilidades, da nosa debilidade”

3.- Pai da obediencia. Xosé estaba moi angustíado polo embarazo incomprensible de María. A resposta de Xosé á vontade de Deus foi inmediata: “cando Xosé espertou do soño fixo o que lle mandara o anxo do Señor! Para fuxir a Exipto ou para volver á terra de Israel, obedeceu sen vacilar. En cada circunstancia da súa vida, Xosé soubo pronunciar o seu ” fíat” como María na Anunciación, e como Xesús en Xetsemaní. Xosé coñece a través de sucesivos soños o que Deus espera del en cada momento, a súa resposta é pronta e decidida, a pesar das dificultades que pode supoñer a súa obediencia.

4.- Pai na acollida. Ante feitos que non entende, Xosé acolle a María, sen poñer condicións previas, deixando de lado os seus razoamentos para dar paso ao que acontece, asume a responsabilidade. Acolle os sucesos, sen esixir explicacións. “Xosé deixa de lado os seus razoamentos para dar paso ao que acontece e por máis misterio que lle pareza, acólleo, asume a súa responsabilidade e reconcíliase coa súa propia historia”, un exemplo de realismo que non supón pasividade senón fortaleza. A fe dá sentido a cada acontecemento.

5.- Pai da valentía creativa. A seguinte actitude de Xosé relaciónase coa anterior; “necesitamos engadir outra característica importante: a valentía creativa”; é a través de Xosé, da súa valentía creativa, como Deus actuou ante o crime de Herodes; non necesita facer un milagre, porque Xosé “era o verdadeiro milagre co que salvou ao Neno e á súa nai”.

6.- Pai traballador. A Rerum Novarum de León XIII destacou a relación co traballo que caracteriza a San Xosé; “del, Xesús aprendeu o valor, a dignidade e a alegría que significa comer o pan que é froito do propio traballo”. O traballo convértese en participación na obra mesma da salvación, en oportunidade de acelerar a chegada do Reino para desenvolver as propias calidades poñéndoas ao servizo da sociedade. Todo isto mostra a necesidade de que ninguén quede excluído, e todos poidan contar cun traballo para o seu sustento e a súa realización persoal.

7.- Pai na sombra. Xosé preséntase como a sombra do Pai celestial na terra coidando a Xesús desde o seu nacemento. San Xosé é modelo de toda paternidade, unha tarefa que incumbe a todos pois, “todas as veces que alguén asume a responsabilidade da vida doutro, en certo sentido exercita a paternidade” e “a felicidade de Xosé non está na lóxica do auto-sacrificio, senón no don de si mesmo. Nunca se percibe neste home a frustración, senón só a confianza. O seu silencio persistente non contempla queixas, senón xestos concretos de confianza”.

Daniel García García

Director Espiritual Diocesano Adoración Nocturna

O Papa Francisco regalounos unha carta apostólica Patris Corde (Corazón de Pai), con ocasión do 150 aniversario da declaración de San Xosé como Patrón da Igrexa universal.

O obxectivo da Patris Corde, escribe o Papa, é que creza o amor a este gran santo, é ser impulsados a implorar a súa intercesión e imitar as súas virtudes. En efecto, a misión específica dos santos non é só a de conceder milagres e grazas, senón a de interceder por nós ante Deus, como fixeron Abrahán e Moisés, como fai Xesús, “único mediador” (1 Tm 2,5), que é o noso «avogado» ante Deus Pai (1 Xn 2,1), “xa que vive eternamente para interceder por nós (Hb 7,25; cf. Rom 8,34). E imitalos para alcanzar, como eles, o don da Vida Eterna en Cristo.

Destaca Francisco que, despois de María, ningún santo ocupa no Maxisterio pontificio tanto espazo como Xosé: declarado polo beato Pío IX, Patrón da Igrexa Universal, por Pío XII, Patrón dos traballadores, e presentado por San Xoán Paulo ll, como o Custodio do Redentor. O pobo fiel invócao como Patrón da boa morte. Por este motivo o papa Francisco quere compartir algunhas reflexións persoais sobre el; un desexo que, segundo explica, creceu durante os meses de pandemia na que se puido experimentar como «as nosas vidas están tecidas e sostidas por persoas comúns -correntemente esquecidas- que non aparecen en portadas de diarios e de revistas, nin nas grandes pasarelas do último show pero, sen dúbida, están a escribir hoxe os acontecementos decisivos da nosa historia: médicos, enfermeiros e enfermeiras, encargados de repor os produtos nos supermercados, limpadoras, coidadoras, transportistas, forzas de seguridade, voluntarios, sacerdotes, relixiosas e tanto pero tantos outros que comprenderon que ninguén se salva só». (Da meditación do Papa, 27/3/2020).

Tras esta Introdución o Papa presenta a paternidade de San Xosé baixo distintos enfoques, extraendo en cada un consecuencias para a vida do cristián. Segundo o Papa, son sete os caracteres da vida de San Xosé dignos de ser resaltados para enriquecemento da nosa propia vida: Pai amado, Pai de tenrura, Pai na obediencia, Pai na acollida, Pai na valentía creativa, Pai acolledor e por último Pai na sombra.

Oremos para que San Xosé e o Divino Médico fágannos saír desta pandemia con maior fe e amor á eucaristía.

Daniel García García

Director Espiritual Diocesano Adoración Nocturna

O 8 de decembro de 2020, o Papa Francisco regalounos unha carta apostólica Patris Corde (Corazón de Pai), con ocasión do 150 aniversario da declaración, polo papa Pío IX, de San Xosé como Patrón da Igrexa universal. Acompaña a esta carta a concesión de indulxencias especiais para este ano. É un bo obsequio para toda a Igrexa.

O Papa propón a San Xosé como modelo de entrega e vida oculta. San Xosé ten un protagonismo especial na historia da salvación. Fixo da súa vida un servizo ao misterio da Encarnación. Os dous evanxelistas que evidencian a súa figura, Mateo e Lucas, reiteren pouco, pero o suficiente para entender que tipo de pai foi e a misión que a Providencia lle confiou. O Papa na carta expón en breves trazos a información que proporcionan os evanxeos sobre a vida de Xosé: un humilde carpinteiro, desposado con María, nome xusto e cumpridor da vontade de Deus, testemuña do nacemento de Xesús, e da súa adoración polos pastores e os Magos; desempeñou o papel que lle correspondía como pai legal de Xesús.

A pesar da súa vida oculta, e os poucos datos que temos sobre a súa vida, preséntasenos como unha persoa sinxela e humilde, que está no centro da vida da familia de Nazaret e, por iso, hoxe é o custodio e Patrón excelso da familia da Igrexa.

San Xosé amou a Xesús con corazón de pai e da súa vida podemos aprender moito. As súas actitudes e exemplo son para nós luz e camiño para a nosa vida cristiá. Un modelo de santidade na obediencia silenciosa, a acollida de feitos que non entende e a protección de Xesús e María da arrogancia e violencia dos poderosos. Unha fe inquebrantable nos designios de Deus no silencio e a escoita de Deus.

Celebremos e imitemos a San Xosé.

Daniel García García

Publicado no Boletín Informativo da Adoración Nocturna