Entre “festivos” e “pontes”. Tempo para rezar por España

Esta é a semana dos festivos e as pontes. Mañá é o día da Constitución e, por tanto, festivo civil. Tamén celebramos a solemnidade da Inmaculada Concepción da Virxe María, que tamén é día festivo en España. E, coincidan como coincidan estes días, sempre haberá ocasión para facer, polo menos, unha pequena “ponte”.

Nós tentamos ir máis aló das “pontes” e estes días tamén deberían converterse nunha ocasión para a oración. Esta semana debería ser a “semana de oración por España”. Explícome.

A Constitución española cumpre corenta anos mañá nunha nación na que se pon en dúbida case todo. Resultan paradoxais os niveis de crispación, insultos e violencia que temos que soportar todos os días e que non parecen propios dunha nación desenvolvida do século XXI, concienciada coa solidariedade, que despois non se practica entre os seus membros.

Por iso mañá, aínda que sexa unha celebración civil, non está de máis de teñamos unha oración especial polo noso país, polos seus gobernantes e as súas xentes, para que todos podamos vivir en paz e concordia fraternal. É inxusto que se gaste o tempo e o diñeiro só para unha violencia verbal (e ás veces física) que non leva a ningunha parte.

Encomendemos España a María, que a Nai poña cordura nos seus fillos e unidade entre todos. Esta semana honramos á nosa Nai a Virxe María no seu misterio da Inmaculada Concepción. Unha Nai que sempre está aí e á que Deus preparou desde sempre, facéndoa Inmaculada, para ser a nai de Xesucristo, o príncipe da paz.

Miguel Ángel Álvarez

Párroco da Fonsagrada

Artigo orixinal

Oración polo Sínodo sobre a mocidade

As Delegacións de Xuventude de España organizan unha cadea de oración polo Sínodo dos bispos sobre a xuventude. Con este motivo, o Sr. Bispo presidirá unha vixilia de oración na Catedral o día 25 de outubro ás 21 h. A ela están invitados representantes de parroquias, movementos, colexios relixiosos… A vixilia terá un carácter xuvenil sen perder a profundidade propia da oración, na que se pedirá polos froitos do Sínodo.

Camiño contemplativo

O venres 16 de febreiro ás 18h terá lugar un segundo Camiño contemplativo, iniciativa que puxo en marcha este curso Apostolado Segrar. Nesta ocasión a saída é do Centro parroquial As Fontiñas, para, cunha dinámica de oración e silencio, seguir polo Parque do Río Rato e concluír na Capela de San Roque, onde se poderá compartir a experiencia vivida de rezo e meditación.

Vixilia de oración polos damnificados da guerra en Siria

 

O vindeiro venres día 1 de decembro ás 20h, a Asociación Xuvenil Ateibo organiza unha vixilia de oración, enmarcada dentro do Proxecto Suriya, para ter presentes ás persoas que están a sufrir os efectos da guerra en Siria.

O proxecto Suriya está impulsado pola “Confederación de Centros Juveniles Don Bosco de España” e o “Movimiento Juvenil Salesiano” e supón un compromiso dos centros xuvenís salesianos de toda España, federados e non federados cos centros xuvenís salesianos de Siria (en Damasco e Alepo).

Desde os centros xuvenís salesianos de España apóiase, en irmandade, aos centros xuvenís que os salesianos e salesianas teñen en Siria. Non se trata dunha iniciativa puntual senón dun proxecto a curto, medio e longo prazo, con diferentes actividades, unha das cales é esta vixilia. Pódese atopar máis información en: www.facebook.com/Proyecto-Suriya@ProyectoSuriya

Esta vixilia realízase de maneira simultánea en diferentes presenzas e obras salesianas (Centros Xuvenís, Grupos de Fe, o IEF,  comunidades cristiás, casas, etc.), en irmandade tamén coa Familia Salesiana en Siria, durante a tarde/noite do próximo día 2 de decembro (en Lugo 1 de decembro ás 20:00 h).

Moita oración e reiniciar o sistema

Comezo contando algo que me pasa con bastante frecuencia. Moita xente acode a min, non só para auxilio espiritual, senón tamén por problemas informáticos e telefónicos, por chamalos dalgún xeito.

Xa saben: “como se fai tal cousa?”, “non me funciona isto”, “apareceume isto aquí”. Habitualmente son cousas moi sinxelas de arranxar e fágoo sen maior problema. Por iso, cando me preguntan como o fixen, respondo de forma irónica dicindo que hai cousas que só saen con moita oración. Pero o único que fago é apagar e volver acender, ou dito doutra forma, “reiniciar ou resetear”. Se a cousa é moi grave, a intervención ten que ser máis agresiva e hai que restaurar o sistema, volvéndoo aos valores de fábrica. Outras veces hai que formatear ou poñer un disco duro novo ademais de ampliar memoria. É frecuente que os equipos se volvan lentos por virus ou por acumulación de arquivos e aplicacións de todo tipo que non serven para nada. Xa, no peor dos casos, non queda outra alternativa que comprar un equipo novo porque o que tiñamos quedou obsoleto e non cumpre coas esixencias actuais.

Non son experto nin técnico nin científico, pero é fácil pensar que os móbiles, que non se apagan nunca, acaban saturados e fallando. Ata as máquinas necesitan un pequeno descanso ou desconexión para empezar de novo e funcionar correctamente. Trátase de que o sistema poña as cousas no seu sitio.

Outras veces as máquinas acenden mal e prodúcese un fallo no proceso de arranque. Cando isto pasa, a única opción é empezar de novo para facer o proceso completo sen saltarse ningún paso.

Pois se así ocorre coas máquinas que só fan unha cousa e sempre do mesmo xeito, e non teñen sentimentos e alma, pensen agora canto máis as persoas.

Opino que isto mesmo tamén serve para a Igrexa e todos os que a formamos. Todos necesitamos rezar máis, moita oración, e nunca mellor dito, tamén reiniciar o sistema ou restauralo por completo para poñer en marcha con forza a Nova Evanxelización.

Na vida de moitos cristiáns e da Igrexa hai moitas cousas que non funcionan: imos a remolque e cansos, sáltanse pasos no proceso de iniciación, ou non damos os correctos.

Non podemos volver á idade de 5 anos, pero si podemos nacer de novo, como lle dixo Xesús a Nicodemo. Necesitamos retiros, momentos de oración (moita oración), exercicios espirituais para facer un alto no camiño cotián e restaurar os nosos sistemas para comezar de novo e atoparnos de verdade con Xesucristo. Cantas veces para arranxar unha casa en ruínas hai que tirar todo e facela de novo?

Non é nada distinto ao que fixo Xesucristo: “Destruíde este Templo e en tres días levantareino […] Pero El referíase ao Templo do seu corpo” (Xn 2, 19-ss). Morrer ao home vello e resucitar ao home novo.

Esta tarefa pódenos asustar un pouco por medo a perder o que xa temos (case tanto como perder os contactos do móbil). Pero se non o facemos, corremos o perigo de que a casa termine sendo unha chea de lixo cuberto de silveiras.

 

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Párroco de San Froilán

A %d blogueros les gusta esto: