Entre as cousas boas de ser cura está a de ter a graza de poder dedicar unha semana ao ano a facer un “reseteo de todo o sistema”, por dicilo dalgún modo. Trátase dos exercicios espirituais.
Pero isto non é só cousa de curas. Actualmente para os laicos tamén hai bastantes ocasións de poder facer exercicios espirituais. Desde a delegación de Apostolado Seglar organízanse retiros de fin de semana en distintas épocas do ano. Na súa páxina web veñen as datas e información doutras actividades.
Facer unha pausa deste tipo sempre vén ben. Nos mesmos evanxeos vemos a Xesús retirarse ao monte en varias ocasións. Xa cando era neno e os seus pais perdérono en Xerusalén fórono a atopar no Templo onde se estaba ocupando das cousas do seu Pai.
No mundo moderno ofrécensenos moitas posibilidades de exercitar o noso corpo e tamén o noso espírito, aínda que estas últimas quizais moi baleiras de contidos. Todo o noso ser é cousa de Deus, pero moito máis a nosa dimensión espiritual, que El coida especialmente dunha forma directa.
Por moito que nos empeñemos no contrario, as persoas e o mundo necesitamos a Deus. Sen El só somos froito da casualidade, como di Benedicto XVI: “Cando perdas a Deus, perdícheste a ti mesmo; entón serás tan só un produto casual da evolución” (libro Jesús de Nazaret). Sabemos que hai cousas na nosa vida que non son de casualidade, aínda que o poidan parecer en primeira instancia.
Deus non pode faltarnos da nosa vida porque somos froito do seu amor. Por iso, cando os afáns da vida cotiá impídennos ou dificultan o encontro con Deus, necesitamos facer unha parada e recargar as baterías na presenza de Deus.
Miguel Ángel Álvarez
Párroco de San Froilán
Gústame esto:
Gústame Cargando...
