Xornada formativa para o profesorado de Relixión

Isabel Gómez Villalba

O 16 de novembro tivo lugar unha xornada de formación para o profesorado de Relixión co título: A aprendizaxe-servizo na clase de Relixión. Un compás para orientar o talento.

Dirixiu as sesións Isabel Gómez Villalba (Universidade San Jorge de Zaragoza), que comezou comentando aspectos xerais do sistema educativo, e así, sinalou que está deixándose colonizar pola lóxica do economicismo.

Sobre aprendizaxe-servizo deu unha definición completa:

 Unha proposta educativa que combina procesos de aprendizaxe e de servizo á comunidade nun só proxecto ben articulado onde os participantes aprenden ao traballar en necesidades reais da contorna coa finalidade de mellorala.

Daquela, non se trata de que o alumnado unicamente mellore o seu currículo persoal, senón orientar o seu talento, facendo que o empreguen na mellora da sociedade. Porque o fundamento da aprendizaxe-servizo é integrar os contidos curriculares nas propostas solidarias, superando unha mirada fragmentaria.

Sobre as achegas da aprendizaxe-servizo á clase de Relixión, Isabel Gómez Villalba, indicou tres liñas básicas:

  • Amor en acción
  • Pasar da teoría á práctica: Explicitar o Evanxeo
  • Aprender a vivir desde a lóxica do don

E para o alumnado de Relixión, as achegas son:

  • Desenvolvemento de capacidades, habilidades, coñecementos e valores.
  • Tomar conciencia das necesidades reais da contorna
  • Aproximación á realidade do tecido asociativo.
  • Potencia o pensamento crítico, a curiosidade e a saída dun mesmo cara aos demais.
  • Experiencia da entrega persoal.

Carmen Pellicer: trazos fundamentais dun educador católico

O 13 de maio tivo lugar o XI Congreso de Educadores Católicos baixo o título “Identidade do educador católico”. A relatora foi a Presidenta da Fundación Trilema Carmen Pellicer, que na primeira das súas dúas intervencións partiu do Evanxeo e identificou 4 trazos que están na esencia de ser ensinante católico:

Discernimento

“Unha das cousas máis importantes que ten un mestre é ser capaz de mirar ao neno e entender e anticipar que é o que está a pasar no seu ser. E como o podo adiantar para axudalo e acompañalo a crecer até o máis do seu desenvolvemento, como podo empeñar a miña vida”.

Xenerosidade

“Non necesariamente hai que identificar o compromiso coas horas e as actividades que fago. Hai algo moito máis profundo. A xenerosidade é unha actitude vital que fai que non tires a toalla por ninguén. A xenerosidade ten moito de implicación persoal e hoxe esixe de nós vivir sen segredos e facer unha referencia explícita á nosa fe como motivación das accións que levamos a cabo”.

Agarimo

“Non se aprende nos cursos, apréndese na oración. Se non rezas polos alumnos, non serves. Sinto ser tan tallante, pero hai clases impecables, que non teñen alma, que non teñen vida. O agarimo ten un compoñente emocional, evidentemente, de apego, pero ten un compoñente ético de compromiso e un compoñente comportamental de paciencia na estancia, de permanecer”.

Humildade e mansedume

“Entendo por mansedume a capacidade de pensar que o meu embigo non é a medida de todas as cousas. É dicir, eu non son a medida de todas as cousas. Teño que aceptar e teño que ser e vivir o ser necesitado dos outros. E iso lévanos tamén a que non temos todas as respostas. Eu creo que hai que ser moi humilde na escola porque cada vez as cousas son moito máis complexas e necesitas dos demais”.

Cesión do Colexio María Auxiliadora por parte das Salesianas á Diocese de Lugo

Esta tarde as Fillas de María Auxiliadora comunicaron a toda a comunidade educativa do Colexio María Auxiliadora (familias, profesores e persoal) a decisión de ceder este Colexio á Diocese de Lugo a partir do vindeiro 1 de setembro de 2023. Trátase do coñecido centro educativo de infantil, primaria e secundaria situado na Avenida Ramón Ferreiro.

Ante esta noticia, a Diocese de Lugo quere manifestar:

1) Un profundo recoñecemento e gratitude ao Instituto das Fillas de María Auxiliadora pola súa presenza en Lugo. O testemuño da súa entrega e os froitos do seu labor nas súas diversas obras son un ben inmenso polo que damos grazas a Deus e ao Instituto.

2) O Colexio María Auxiliadora é expresión da vontade do Instituto de ofrecer un proxecto educativo católico inspirado no carisma de Don Bosco e de Madre Mazzarello, e presta desde hai anos un enorme servizo ás familias de Lugo. Neste Colexio, no medio de circunstancias sempre cambiantes, o seu alumnado enriqueceuse cunha formación integral enraizada na experiencia cristiá.

3) A Diocese de Lugo agradece ao Instituto das Fillas de María Auxiliadora que quixesen facerlle cesión do Colexio, cando viron inviable continuar xestionándoo directamente. Trátase dunha decisión coherente coa identidade do Colexio e coa súa permanente vocación de ser unha realidade de Igrexa na nosa cidade de Lugo. O Instituto pensou que esta era a mellor opción para garantir o futuro e a alma inspiradora do Centro educativo, ao servizo das familias lucenses.

4) Coa acollida da titularidade deste Colexio, a Diocese de Lugo quere dar un novo impulso ao constante traballo educativo da Igrexa na nosa terra, contando xa con outros dous centros diocesanos na cidade: A Milagrosa e San Lorenzo.

5) Desexamos que o Colexio María Auxiliadora, nesta nova etapa baixo a titularidade da Diocese de Lugo, poida continuar o seu camiño con renovada ilusión e seguir adiante na misión educativa fraguada baixo a guía das Fillas de María Auxiliadora.

Preparativos do novo curso nos colexios diocesanos

Esta semana profesorado dos Colexios Diocesanos A Milagrosa e San Lorenzo compartiron unha formación sobre a identidade católica dos centros, algo no que vai afondarse durante todo o curso. Nun primeiro momento correspondeulle intervir ao Reitor-Director titular do Colexio San Lorenzo, David Varela. As cousas que son importantes para a vida, tamén o son para a fe, e viceversa.

Iníciase o curso académico 2022-23 co desexo de ser luz uns para os outros e que a experiencia de cada día no Colexio Diocesano San Lorenzo sexa unha luminosa compañía para crecer e vivir. Iníciase o curso conscientes de que todos son chamados a ser luz aquí e agora. Con traballo, con protagonismo.

Desde o 1 de setembro a titularidade que tiña a congregación das Fillas da Caridade de San Vicente de Paúl sobre o Colexio da Milagrosa pasa á Diocese de Lugo. O centro mantén a directiva e o que si estrea é o logotipo.

A nova lei de educación

Educación. Como profe -desde hai pouco tempo- e como director pedagóxico -desde hai aínda menos tempo- quero hoxe falar deste tema. Desde que viñen a este mundo pasaron xa seis leis de educación. E como todo nesta vida: teñen os seus puntos positivos e negativos.

Con esta última normativa o primeiro que constato é que se equivocaron nos tempos; levamos semanas agardando decretos que regulen as etapas, claridade sobre as materias, como se configurará o vindeiro curso… E isto é unha mala planificación, sen máis. Aquí todos esperando a que sucedan as cousas. Se nos avisaron, sacabamos flocos de millo e sentabamos no sofá. Pretenderán que fagamos todo de présa e correndo. Se é que se ve vir…

A min non me importa moito que non haxa cualificación numérica final dunha materia, pero si que é un erro o tema da obtención do título da ESO. Que hai que maquillar cifras e que o abandono/fracaso escolar non sexa visible. O que debería quedar claro é que temos uns cocientes altísimos, nenos e adolescentes con dificultades para concentrarse e falta de madurez moi grandes, sen capacidade de xestión emocional, con problemas familiares moi gordos, moitos trastornos e enfermidades presentes, etc. Faltan recursos, faltan medios… Eu estou nun cole “pequeno” en canto a alumnos, pero grande en posibilidades, onde é máis doado acompañalos, coidalos, que crezan en todas as súas dimensións. É dicir, vendo esta realidade concreta e sabendo como é a situación doutros colexios, o que queda claro é que esta lei só vai de números, non de persoas. Segue importando máis o informe PISA que poder axudar aos nosos alumnos a crecer e formarse de maneira axeitada.

E falando de números, noto que as letras deixan paso á ciencia. Cada vez se afasta máis as humanidades, o pensamento, a razón, a historia… e iso é o que nos fixo grandes na historia! Porque un pobo só crece cando os seus cidadáns crecen, razoan e reflexionan sobre a súa vida e outros tantos temas. O demais é vivir detrás dunha masa, sendo un número.

E, por último, esta lei fala de esforzo por parte do alumno (disposición final primeira, artigo sexto, punto 4), mentres que o esforzo é o único que parece que non importa. Un paradoxo redondo, potenciando o que en verdade non fai falta.

Esta é a miña opinión. Moi reducida, moi pouco profundada neste lugar, con puntos positivos que vexo na lei, pero con máis desacertos e présas que outra cousa.

O peor: que todos esperamos a seguinte lei. Esa é a mentalidade que xeraron en nós, que isto sempre acaba sendo transitorio, cando é un dos elementos fundamentais da vida e crecemento da sociedade.

Nicolás Susena

[Texto orixinal]

A %d blogueros les gusta esto: