Encontro Mundial da Familia

A familia: alegría para o mundo

Se un pensa en Irlanda, deseguido facémonos á idea dun país católico. A súa historia certamente está marcada por unha relación tal co cristianismo que, negalo, supoñería negar a orixe de devandita nación. San Patricio, San Columbano, Santa Bríxida… Un sinfín de santos que conformaron a súa historia.

E reunímonos alí para celebrar o IX Encontro Mundial das Familias que o Papa convoca cada tres anos. As súas orixes remóntanse a un desexo de San Xoán Paulo II de unirse ao Ano da Familia convocado pola ONU en 1994. O primeiro encontro tivo lugar en Roma.

Iniciouse o encontro cunha oración nas catedrais de todas as diocesis irlandesas. Foron días festivos, marcados polo lema que o Papa propuxo: “O Evanxeo da familia: alegría para o mundo”, cun desexo de reflexionar durante varios días, a partir da exhortación Amoris Laetitia, sobre o que é a familia, a súa vocación e misión.

A beleza deste encontro reside en poder vivir a fe desde a experiencia dunha familia e vivir na Igrexa como a gran familia dos bautizados. Durante o congreso pastoral tivemos a oportunidade de coñecer moitos movementos, métodos de evanxelización e programas que se levan a cabo nos diversos países para falar da vocación ao matrimonio, da vivencia e comunicación na familia, da transmisión da fe, da espiritualidade matrimonial ou a educación dos fillos. Este congreso presentábanos a posibilidade de escoitar experiencias moi distintas pero cun único denominador común: a familia e a fe. “Se a misión da Igrexa é converterse nunha familia, á inversa, a misión da familia é converterse máis e máis en Igrexa”. Estas palabras do Cardeal-Arcebispo de Bombay, Mons. Oswald Grazas, aínda resoan nos nosos corazóns como unha verdade fundamental da nosa vida familiar e eclesial.

Os dous grandes eventos do encontro son o Festival das familias o sábado pola tarde, un momento lúdico-musical referente á cultura nacional e tamén doutros continentes, ademais de contar co testemuño de familias e un discurso do Papa. Xa o domingo celebrouse a Misa de clausura que presidiu o Papa.

Foron días para descubrir como a familia é o Nazaret onde os fillos crecen á fe e maduran na súa experiencia humana; é a pousada onde o Bo Samaritano déixanos para que curen nosas feridas; é a Betania onde un pode descansar e refuxiarse do cansazo existencial; é o Xericó no que somos salvados e invitados a erguernos de novo; é a Xerusalén que, como María cos Apóstolos, ensínanos a non ter medo e a confiar naquel que prometeu estar connosco ata o fin do mundo.

A este encontro engadíaselle a presenza do Papa. Era unha visita importante para o país e alentadora para as familias alí congregadas. O tema dos abusos acaparou parte dos titulares. A Igrexa alí sufriu moito con este tema. Perdón, foi a palabra máis repetida naqueles días. Pero tamén foi a ocasión propicia para volver manifestar a importancia dunha vida de amor, de entrega e de fe nas familias para que elas sexan o xerme dunha Igrexa que estea chea de homes e mulleres que busquen a conversión do corazón e a misericordia de Deus.

Termino cun texto pronunciado polo Papa eses días: “O matrimonio cristián e a vida familiar manifestan toda a súa beleza e atractivo se están ancorados no amor de Deus, que nos creou á súa imaxe, para que podamos darlle gloria como iconos do seu amor e da súa santidade no mundo. Pais e nais, avós e avoas, fillos e netos: todos, todos chamados a atopar a plenitude do amor na familia. A graza de Deus axúdanos todos os días a vivir cun só corazón e unha soa alma” (Discurso en Croke Park).

Nicolás Susena Presas

Vicario parroquial de A Milagrosa, Lugo

A terceira xornada do Encontro Mundial da Familia (III)

O venres 24 de agosto o tema que vehicularía o día era: a esperanza.
Ás 10, no lugar do Congreso pastoral, comezaba a primeira presentación. Sempre había como unhas seis ou sete propostas, contando case todas con tradución simultánea en diversos idiomas. Nós fomos escoitar ó grupo Santa Teresa de Jesús que a diocese de Toledo creou para acompañar a mulleres separadas. Pareceunos unha magnífica idea a creación deste grupo así como os vínculos espirituais e humanos que de aquí nacen. Puidemos escoitar uns testemuños desgarradores pero cheos de esperanza. O feito que máis destacaron estas mulleres foi a importancia de rezar polos seus ex-maridos e de ensiñarlles ós seus fillos a amar a seus pais, a pesar do divorcio. Aquilo provocou entre nolos dous unha boa e longa conversación sobre como vivimos a realidade do divorcio nos ámbitos pastorais nos que servimos e como axudamos ás familias.
A seguinte mesa redonda trataba sobre os retos do matrimonio hoxe. A moderadora era unha das subsecretarias da Congregación de laicos, familia e vida, e participaron matrimonios e un sacerdote relatando a súa experencia e traballo neste campo, facendo tamén unha descrición de tódolos retos que se presentan, entre eles a relación coa tecnoloxía e a comunicación familiar.
Tódalas tardes, despois de xantar, había un relator principal e testemuños de familias procedentes de sitios en dificultade, pobreza ou guerra. O venres puidemos escoitar ó Nuncio Apostólico en Siria, o cardeal Mario Zenari. Falounos da esperanza e a caridade que viven as familias, especialmente na zona de Siria. Era doloroso escoitar os testemuños que relataba; pero, ó mesmo tempo, era reconfortante descubrir que en todos eles alzábase unha Luz, unha Esperanza: Xesús.
O resto da tarde visitamos Dublín. Seguímonos atopando moitos españois que nos axudaban e que conversaban con nós. Ademais, en Irlanda a xente é acolledora e moi educada.
Rematamos o día celebrando a Eucaristía xunto co rezo de vésperas e encomendando a todos os que nos pediron que rezásemos por eles e, dun xeito especial, ás familias.
Nicolás Susena
Sacerdote de Lugo

O Encontro Mundial das Familias 2018 (II)

“Se a misión da Igrexa é converterse nunha familia, á inversa, a misión da familia é converterse máis e máis na Igrexa”. Estas verbas do Cardeal-Arcebispo de Bombay, Mons. Oswald Gracias, na homilía do mércores á tarde, aínda resoan nos nosos corazóns como unha verdade certa e aínda por descubrir no día a día.
O mércores foi un día de primeiro contacto para nós. Todo era novo e coa dificultade engadida de ser noutro idioma. Chegamos á Eucaristía da tarde, onde puidemos atopar a amigos e irmáns sacerdotes xunto con moitas familias doutras dioceses españolas. Ao final do día asistimos a una conferencia titulada: “Por que casar na Igrexa?”, onde diversos relatores explicaron a súa vivencia personal e o acompañamento que se establece para que eles descubrisen o valor e importancia da graza sacramental. Quizáis o que máis nos impactou foi J. Granados, sacerdote e vicepresidente do Instituto Xoan Paulo II para a familia en Roma, que afirmou a importancia de descubrir un lugar onde o amor poida medrar, un lugar onde poder sentirse acollido e acompañado: a Igrexa.
O xoves paseamos pola exposición dos distintos stands nos cales as asociacións e movementos mostran como é a súa misión e labor na pastoral familiar. Tamén colaboramos confesando. Á tarde, ademais dunha breve visita por Dublín, asistimos a un concerto dun grupo folk-rock chamado Rend Collective, cuxo espazo musical nos axudaba tamén a orar. Rematamos a xornada asistindo a unha mesa redonda sobre como afrontar o sufrimento e as crises matrimoniais.
Dende logo, estes son días de graza, de encontro e de ledicia pola fe que vivimos na comuñón da Igrexa. A nosa mirada cara ao matrimonio, a todo o que significa e ao que se enfronta, ten un desexo de renovar a súa presentación, de ensina-lo como un camiño de soños e ilusións que é a alianza matrimonial xunto cunha mirada real e veraz sobre todo o que implica e o sufrimento que nel existe. Para a Igrexa en Irlanda é unha ocasión para renovar o seu compromiso co Señor Xesús e para redescubrir a centralidade da familia na vida eclesial; e para tódolos que participamos neste Encontro é unha ocasión para ilusionarnos de novo na pastoral familiar e atopar novos métodos ou camiños para presentar a beleza da alianza entre home e muller.
Nicolás Susena
Sacerdote de Lugo

Crónica do Encontro Mundial da Familia (I)

Corría o ano 1994; era o “Ano da Familia”, promovido pola ONU, pero a cuxa iniciativa Xoán Paulo II quixo que se sumase a Igrexa. Aquel ano, en Roma, tivo lugar o primeiro Encontro Mundial da Familia.

Hoxe, 24 anos despois, celébrase unha nova edición de tan marabilloso encontro, no cal, a familia ocupa o centro de toda a xornada. As diversas actividades (lúdicas, culturais, formativas, de debate, celebracións litúrxicas, exposicións, mostra de diversas iniciativas apostólicas e de acompañamento á familia) buscan colocar á familia no centro da vida e fundamento da sociedade, pero tamén da Igrexa. Se Deus é Trinidade, vive en comuñón, é Amor, así a familia vive de modo análogo esta comuñón e amor.

Baixo o lema “O Evanxeo da familia: Alegría para o mundo” (elixido polo Papa Francisco) reflexiónase sobre a familia a través do último documento pontificio Amoris Laetitia. Os tres grandes momentos do encontro vertebran e dan forma aos diversos capítulos da exhortación apostólica, dando voz a familias e relatores sobre como vivir, celebrar e orar os diversos aspectos. Estes tres actos son: o congreso pastoral (de mércores a venres), o festival das familias (o sábado á tarde-noite) e a Misa conclusiva (o domingo á tarde). O encontro, ademais, contará coa presenza do Papa Francisco, que viaxará o sábado á mañá e regresará a Roma o domingo á noite.

Máis de medio millón de persoas danse cita estes días en Dublín para o Encontro Mundial. E tamén nós gozamos, e seguiremos facéndoo, deste marabilloso e bendicido evento. Acompañádenos coa oración; en especial polas familias, por Irlanda e a Igrexa que peregrina nestas terras, e polo Papa. Nós intentaremos seguir aprendendo e contarémosvos algunha cousa máis destes días.

Nicolás Susena

Sacerdote de Lugo

 

 

 

A %d blogueros les gusta esto: