O elemento básico do primeiro itinerario vivido no Congreso de Laicos 2020 tiña como fin aquilo para o que utilizamos as redes sociais: comunicar, “ser primeiro anuncio”, anunciar a Boa Nova, emitir Evanxeo.
Whatsapps, Facebook, Twitter, Instagram, Skype, Zoom, … son nomes que non hai moito soarían unha lingua estraña para nós, pero que hoxe forman parte das nosas rutas virtuais cotiás. Trátase das redes sociais, cada vez máis presentes nas nosas vidas. É unha nova forma de relacionarnos que este mundo da internet nos está a ofrecer. Estes foros teñen como principal misión o conectarnos, que inter-actuemos, nelas funcionamos coas leis básicas da comunicación: “emisor e receptor”. Estes foros teñen un perfil no que amosan as súas fotos, o seu estado de ánimo, comentan os perfís dos demais … Pero cada vez podes inter-actuar de máis maneiras.
O cristianismo é funda-mentalmente cooperación existencial coa intervención salvadora de Deus na historia da humanidade que normalmente se realiza a través da testemuña, da Palabra e dos signos sacramentais encomendados ao pobo de Deus, a Igrexa. (Lumen Gentium 1 e 48). A testemuña é ese primeiro anuncio no que se insiste no Congreso de Laicos, e vívese nos feitos, no compromiso, e na palabra, tratando de emitir, producir ou exhalar enerxía, sinais, impulsos, ondas, en todas as direccións que axuden ao noso mundo a descubrir a Boa Nova de Xesús de Nazaret. Lembrando sempre o anuncio fundamental: o amor persoal de Deus que se fixo home, deuse por nós e está vivo ofrecendo a súa salvación e amizade. (EG 128)
A característica do primeiro anuncio é a súa condición inequívoca de chamada, o seu carácter interpelativo ou provocativo, invitación a responder. E a sorprendente e orixinal grandeza do primeiro anuncio é que como tal é o portador e facilitador do que anuncia: o encontro inicial ou renovado con Xesucristo.
Levamos moito tempo escoitando que o “continente dixital” era o gran reto para a evanxelización. En canto ao contido, pero tamén como medio de encontro. Temos unha tarefa cultural para canalizar todo ese potencial. Temos ante nós o reto de comunicar a Xesús de Nazaret aos “nativos dixitais”. Pero tamén temos o perigo de “viralizar” a nosa fe, como nos avisou o Papa Francisco hai unhas semanas nas súas homilías diarias; no sentido de non substituír o contacto humano e o cara a cara permanentemente polo encontro virtual.
Que nos espera despois da Covid-19? Sen posibilidades de macro-encontros eclesiais, falta de encontros ti a ti, que non estaban xerando aparentemente o éxito desexado. Quedamos encerrados? Conformámonos con manternos? Que posibilidades temos de poñernos de novo en camiño?
No son preguntas para importunar ou só para que queden no aire. Son inquedanzas ás que temos que ir respondendo e o mundo laical está en primeira fila para poder ir creando vieros novos ante os desafíos.
Delegación de Apostolado Segrar