Tiven unha profesora que nos dicía con moita frecuencia que os “ismos” son xeralmente malos. Agora, que teño uns anos máis, comprobo todos os días que é certo.
Hai moitos expertos que analizan as causas do que lle pasa ao mundo e ás súas institucións, tamén á Igrexa. A moi poucos, por non dicir a ningún, óiolles falar dalgunhas cousas como son o relativismo e o “buenismo”. Do populismo si que se fala, porque se manifesta de xeito evidente e aberto.
Na miña humilde opinión estes tres “ismos” están facendo moito dano á sociedade e á Igrexa. Os tres poden resumirse no que designamos como “políticamente correcto”, que é o que agora, por outra banda, pon límites a case todo e a case todos.
Antes de seguir adiante imos ver o que nos di o dicionario da Real Academia Española sobre estas tres palabras:
Relativismo: Teoría que nega o carácter absoluto do coñecemento, ao facelo depender do suxeito que coñece.
“Buenismo”: Actitude de quen ante os conflictos rebaixa a súa gravidade, cede con benevolencia ou actúa con excesiva tolerancia.
Populismo: Tendencia política que pretende atraerse ás clases populares.
E agora o meu comentario que, por suposto, non é Palabra de Deus.
O relativismo, que tanto denunciou Benedicto XVI, fíxonos crer que todo vale, todo é igual, non hai valores universais nin absolutos, todo faise á medida de cada un.
As consecuencias para quen son? Sempre para os mesmos, os máis pobres. Os fillos dos ricos e dos dirixentes políticos van a colexios privados de élite doutros lugares de España e do estranxeiro, onde non hai folgas nin follóns políticos nin doutro tipo. Así uns aproveitan o tempo e os outros lles serven de escudo humano aos pais dos primeiros.
A definición de “populismo” restrínxese á política, pero afecta a outras moitas realidades, tamén á Igrexa.
Impórtame a vida da sociedade na que vivo. Confío en que esta mesma sociedade, que xa é adulta, dispón dos mecanismos e responsables necesarios para garantir o benestar e a convivencia pacífica de todos. Por iso estou tranquilo. Quizais me preocupa máis outro ámbito un pouco máis reducido, o da Igrexa, no que teño unha responsabilidade maior. Como dixen ao principio, estes tres “ismos” tamén están facendo moito dano aos mesmos cristiáns: facémonos unha doutrina a medida, collemos só o que nos interesa do Evanxeo, as axudas de Cáritas quedan reducidas a un mero “buenismo” a maioría das veces, polo que se consegue todo o contrario do que se buscaba. E, para rematar, querer quedar ben con todos e non enfrontarnos á realidade e ao que ten que ser, lévanos a ceder ás propostas máis surrealistas, como facer o reconto dos votos dun referendo ilegal dentro dunha igrexa e ao son de cantos litúrxicos.
Miguel Angel Álvarez Pérez
Párroco da Fonsagrada