Vida e actualidade da Diocese de Lugo
A Fundación O Noso Lar organiza entre os días 20 e 27 de abril unha nova edición das vacacións-convivencia para as persoas maiores. Trátase de que teñan a oportunidade de ampliar as súas experiencias e descansar uns días fóra da súa contorna de Samos. O destino deste ano é Aragón, onde se visitará Jaca, Aínsa, Huesca, Zaragoza e Tarazona. Na viaxe de regreso tamén se visita Soria e Burgo de Osma.
Foi algo inimaxinable. Sen precedentes. Algo único. Transformou a historia. Cambiou o destino da humanidade.
El era mestre. Líder. Era carpinteiro. Pero fixo o que ningún carpinteiro, mestre ou líder fixo. Viviu e morreu. Pero houbo unha diferenza. El levantouse de entre os mortos. Volveu vivir. Vive. E porque El vive vostede e eu, el, ela e eles, nós, todos, volveremos vivir.
Grazas a El a morte non ten o aguillón último. O sepulcro non ten a súa vitoria. Por El podemos empezar de novo. Grazas a El a dor convértese en alivio. A desilusión en esperanza. Grazas a El, temos un comezo novo. Non tememos o final. A temporalidade foi vencida.
Xesucristo, El é a Resurrección e a Vida. Cristo é a luz que non se apaga. A vida que non morre. A dita que non remata. Alegrámonos con Cristo e contaxiámonos da súa Resurrección. Desvélasenos unha noticia chea de esperanza: a morte non conclúe na nada, no baleiro total e no silencio definitivo. Na humanidade sementouse a semente da vida. A morte é un paso cara á Vida. Pasou, pois, o vello. Chegou a alegría sen fin. Cristo é a novidade, a nova criatura. O principio dun mundo novo. É El quen nos ofrece a súa luz e a súa vida, a súa forza e o seu amor.
Abrazados a El, envolvida no seu vivir, a humanidade celebra cada domingo, na eucaristía, Pascua semanal, o triunfo da Vida. A resurrección non é un feito do pasado. É un acontecemento continuamente presente na historia de cada home e de cada tempo: a eternidade mesturouse co tempo e o tempo adquiriu dimensións de eternidade.
Grazas a Xesucristo podemos xa agora ser xente positiva e feliz. Que vive para sementar o mundo de ánimo e valor. De limpeza e fermosura. De esperanza. E como esperanzados, encher o mundo da confianza que disipa as tebras do abandono e da morte. Vivir resucitados é vivir xubilosos, confiados. É vivir o triunfo sobre a mentira e a morte
Roto o encerro da noite vital, somos testemuñas da presenza resucitada, e certa, de Cristo na eucaristía, memoria viva de resurrección. Gustar o Pan e o Viño eucarísticos é gozarse de ser fogar que recibe o Pan de Vida, e a Bebida de eternidade. Na mesa eucarística comamos o Pan de Cristo para que Cristo viva en nós. E cheguemos a ser Pan de Vida para a vida do mundo.
Feliz Pascua de Resurrección!
Daniel García
Párroco de San Lourenzo de Albeiros e San Xosé das Gándaras
Que celebramos en Venres Santo? Hoxe é o primeiro día do Triduo pascual. Pola paixón e morte de Cristo comeza a Pascua ou o tránsito do Señor. É tempo de silencio, de oración persoal e de participación nas celebracións para contemplar a Xesús, o Cristo, que coa súa paixón e morte inaugura novos tempos vencendo definitivamente a morte de toda a humanidade. Todos os ritos deste día son extraordinarios. Sublíñase nestas celebracións, a intensa diferenza externa que se percibe entre a austeridade da liturxia do Venres Santo e o carácter extraordinariamente festivo da próxima noite e do día de Pascua.
O día de Venres Santo todo o celebrativo é sobrio e silencioso. En cambio, a partir da noite e do día de Pascua, todo é festivo e alegre. Deste xeito, a Igrexa trata de expresar a Pascua de Cristo e unir a ela a propia Pascua ou “tránsito” dos fieis cristiáns da morte á vida, do pecado á graza, da debilidade da condición humana á compañía e á vida do Resucitado. As mesmas cores litúrxicas simbolizan este tránsito: do morado ou negro ao branco relucente.
Ao contemplar a Cristo, neste día, miramos ao homo patiens, ao home doente e ao Deus crucificado. E ao seu carón, a nai dolorosa con bágoas nos seus ollos, sufrindo intensamente o tráxico acontecemento.
Na Salve Regina rezamos: “a ti suspiramos, xemendo e chorando neste val de bágoas”. Esta pregaria que procede da nosa querida terra lucense e composta na nosa catedral polo bispo S. Pedro de Mezonzo, ante a imaxe da Virxe dos Ollos Grandes, reflicte a saudade, a melancolía e a tristeza da nosa realidade galega e con ela expresamos a propia experiencia dos nosos devanceiros da dureza da vida. Tamén isto explica a dor e o sufrimento da Semana Santa. Xeracións de crentes viron reflectidos nos nosos cristos sufrintes e na beleza das nosas dolorosas, a propia realidade da súa existencia. As bágoas de Deus bríndannos a forma máis radical do amor de Deus que lonxe de volvernos cegos ante o sufrimento alleo agudizan a nosa mirada e espabilan a nosa conciencia para facernos cargo solidariamente da dor dos máis pobres e necesitados.
Mario Vázquez Carballo
Vicario Xeral da Diocese
Que celebramos o Xoves Santo? O Xoves Santo conclúe a Coresma e iníciase, nas últimas horas deste día, o santo Triduo pascual. Celebramos a misa vespertina da Cea do Señor (que inclúe tamén o rito do lavatorio dos pés) e que, a semellanza das primeiras Vésperas das solemnidades, constitúe como o pórtico ao Triduo pascual. O carácter propio deste día é, pois, o dunha introdución aos días santos do Triduo. Pero sempre baixo o prisma do Sacramento da Eucaristía que rememora e fai presente o Misterio pascual da morte e resurrección de Cristo, misterios que se celebrarán con solemnidade especial nos días do Triduo pascual. Sublíñanse nesta celebración do Xoves Santo, con gran tradición e devoción na Cidade do Sacramento, “a institución da Eucaristía, a institución do Sacramento da Orde sacerdotal e do mandato do Señor Xesús sobre a caridade fraterna”. Agora ben, se é verdade que o Xoves Santo celébranse a institución da Eucaristía e do sacerdocio, e tamén o día do amor fraterno, o gran día da Eucaristía, o día en que debe celebrarse coa maior solemnidade e expresividade, é a Noite santa de Pascua e o domingo (Día do Señor), xornadas nas que se dá grazas polo triunfo xa realizado de Cristo e pola súa vitoria sobre a morte. Neste sentido, o Xoves Santo é porta e profecía do que será a Pascua de Resurrección. Feliz Triduo pascual a todos.
Mario Vázquez
Vicario Xeral da Diocese
Que celebramos na nosa Diocese o día do Mércores Santo?
O noso bispo, D. Alfonso Carrasco, preside e concelebra hoxe co presbiterio diocesano a Santa Misa Crismal ás 11.00 na Santa Igrexa Catedral Basílica de Lugo. Pola tarde, ás 20.30 h terá lugar a procesión do Santo Cristo do Perdón e da Nosa Señora da Piedade e un Viacrucis Penitencial organizado pola citada confraría.
A celebración da Santa Misa Crismal, ten un marcado carácter sacerdotal xa que son convidados a participar nela todos os sacerdotes do presbiterio diocesano. Ese día renovan as promesas da súa ordenación, reavívase a graza recibida na consagración, bendinse os Santos Óleos dos enfermos e catecúmenos e conságrase o Santo Crisma. Os arciprestes levan as crismeiras cos santos óleos aos respectivos arciprestados diocesanos. Como curiosidade, o aceite consagrado na Catedral procedeu durante algúns anos de Quiroga, ultimamente obséquiannos co prezado líquido elemento amigos da cidade irmá da diocese de Lugo, situada na parte centro-norte da comarca da campiña xienense (Xaén).
Aos sacerdotes lémbraselles que son chamados a ser pastores humildes e sinxelos no medio das súas comunidades e pescadores convidados por Cristo á misión. Pídeselle a Deus que renove neles o espírito de Santidade con que foron unxidos.
Aos fieis convídaselles tamén a participar nesta Eucaristía e a acompañar aos sacerdotes coa presenza, o afecto e a oración para que sempre sexan pastores segundo o corazón de Deus.
Ao concluír a Santa Misa, todos os sacerdotes participan co Bispo nunha comida de fraternidade no Seminario Diocesano.
Mario Vázquez
Vicario Xeral da Diocese