O 13 de maio tivo lugar o XI Congreso de Educadores Católicos baixo o título “Identidade do educador católico”. A relatora foi a Presidenta da Fundación Trilema Carmen Pellicer, que na primeira das súas dúas intervencións partiu do Evanxeo e identificou 4 trazos que están na esencia de ser ensinante católico:
Discernimento
“Unha das cousas máis importantes que ten un mestre é ser capaz de mirar ao neno e entender e anticipar que é o que está a pasar no seu ser. E como o podo adiantar para axudalo e acompañalo a crecer até o máis do seu desenvolvemento, como podo empeñar a miña vida”.
Xenerosidade
“Non necesariamente hai que identificar o compromiso coas horas e as actividades que fago. Hai algo moito máis profundo. A xenerosidade é unha actitude vital que fai que non tires a toalla por ninguén. A xenerosidade ten moito de implicación persoal e hoxe esixe de nós vivir sen segredos e facer unha referencia explícita á nosa fe como motivación das accións que levamos a cabo”.
Agarimo
“Non se aprende nos cursos, apréndese na oración. Se non rezas polos alumnos, non serves. Sinto ser tan tallante, pero hai clases impecables, que non teñen alma, que non teñen vida. O agarimo ten un compoñente emocional, evidentemente, de apego, pero ten un compoñente ético de compromiso e un compoñente comportamental de paciencia na estancia, de permanecer”.
Humildade e mansedume
“Entendo por mansedume a capacidade de pensar que o meu embigo non é a medida de todas as cousas. É dicir, eu non son a medida de todas as cousas. Teño que aceptar e teño que ser e vivir o ser necesitado dos outros. E iso lévanos tamén a que non temos todas as respostas. Eu creo que hai que ser moi humilde na escola porque cada vez as cousas son moito máis complexas e necesitas dos demais”.
