Cáritas Lugo, 50 anos de encontros

 

En 2014 Caritas Diocesana de Lugo cumpre 50 anos; isto non significa que antes desta data non houbese un servizo máis ou menos organizado de axuda aos nosos irmáns na

Diocese lucense.

A historia de Caritas de Lugo ao longo destes anos está formada por multitude de encontros. Encontros que fixeron posible que moitas persoas atopasen unha man no seu camiño que Iles permitiu avanzar no seu proxecto vital.

Cáritas entende por Encontro a colaboración entre persoas libres e responsables porque toda persoa é capáz e ten posiblidades; toda persoa é libre e ten dereito a tomar decisións fundamentais para a súa vida. Cáritas aposta polo protagonismo das persoas na súa emancipación.

A vida humana está chamada ao Encontro Solidario e realízase no Encontro Fraterno. En cambio, no illamento, na exclusión social, deshumanizámonos e na confrontación e na guerra aniquilámonos.

Deus saiu ao Encontro do home mediante o misterio da Encarnación “Acampando entre Nós”, para constituírnos fillos e irmáns.

Por isto, Cáritas Diocesana de Lugo escolleu como lema “50 anos de encontros”.

 

A Santísima Trindade. Xornada “Pro Orantibus”

O tempo de Pascua xa finalizou. Agora espéranos unha serie de festas que tamén son importantes: A Santísima Trindade, “Corpus Christi” e, en Lugo, a Oitava do “Corpus”, que para iso é a Cidade do Sacramento. A próxima semana falaremos diso.

A Igrexa proponnos celebrar coa festa da Santisima Trindade a Xornada “Pro Orantibus”. É un día dedicado aos monxes e monxas que consagraron a súa vida á contemplación de Deus e á oración dentro dos muros dun mosteiro.

Na nosa Diocese temos variases comunidades de contemplativos. A súa vocación é a oración. Dedican moitas horas a acordarse de todos nós diante do Señor dunha forma silenciosa.

Ás veces dubidamos do poder da oración. Máis ben o que nos pasa, é que o descoñecemos, porque sempre houbo quen orase por nós aínda que non nos decatásemos.

Cando se solucionou un problema, cando curou unha enfermidade… posiblemente foi pola oración dun monxe ou unha monxa. Eles estaban a ofrecer oracións e sacrificios ao Deus Un e Trino cando todos estabamos ocupados en mil cosas banais. Quizais un día saberémolo, que pena que teña que ser na outra vida!

Eles oran por nós todos os días o ano. Creo que ben se merecen que nós teñamos hoxe unha oración por eles. Acordádevos das Agustinas, as Carmelitas, as Bernardas Cistercienses, os Benedictinos, as Salesas e as Clarisas.

Miguel Ángel Álvarez Pérez, Párroco de San Froilán

Pasar o tempo con Deus ao noso carón é “máis”

Os días van pasando, xuño xa está aquí, e isto fai que cambiemos algúns hábitos da nosa vida, ou que, polo menos, empecemos a facer plans para o verán.

Completado o tempo pascual, en Lugo aínda nos quedan acontecementos interesantes. O Corpus é un fito importante na vida dos lucenses. A Catedral e o Centro Eucarístico Lucense organizan actividades ao redor desta festa para axudarnos a vivir a centralidade da Eucaristía. Xa nos irán informando os medios de comunicación da Diocese.

Ver como pasa o tempo e como pasamos o noso tempo é algo que temos que pensar de cando en vez. Pasar o tempo dunha forma ou outra tamén nos levará a vivir con ou sen esperanza.

Pasar o tempo con Deus ao noso carón é “máis”.

Miguel Ángel Álvarez

Cáritas Diocesana de Lugo cumpre 50 anos

50 anos de Cáritas Lugo

O 4 de xuño de 1964 era o día da Oitava de Corpus e ese día nacía oficialmente Cáritas Lugo. Para celebrar este cincuentenario escolleuse como lema 50 anos de encontros, porque non se trata só de axudas, servizos, actividades cara aos pobres, senón que se trata de encontros entre persoas que son libres e responsables. Iso significa que toda persoa é capaz, ten dereito a tomar decisións na vida. Desde Cáritas apóstase polo protagonismo do ser humano. A vida humana está chamada ao encontro solidario e realízase nese encontro.

Para simbolizar a Cáritas hai unha cruz e 4 corazóns. A cruz é signo do maior xesto de solidariedade na historia da humanidade; é dicir todo un Deus que se abaixa ata o máis fondo para acoller aos que están máis no fondo, máis excluídos, para chamalos á vida.

Cada un dos 4 corazóns simboliza: 1) eclesialidade: Cáritas non se entende sen a Igrexa, 2) o amor vivese organizadamente 3) servizo: poñer o amor ao servizo dos demais; 4) e o corazón máis grande simboliza a acollida ás persoas que chegan a Cáritas e o acompañamento.

[Actos programados]

Miguel Ángel Álvarez: Tempo de recoller. Pasos no camiño da fe

O venres da semana pasada tivemos na parroquia de San Froilán a celebración do sacramento da Confirmación. 13 mozos foron unxidos co Santo Crisma polo Bispo.

Pronto empezaremos cos días das Primeiras Comuñóns aos que se unen varios bautizos e vodas, (xa tivemos dúas en maio) programados para os meses de vacacións e calor. É, xa que logo, tempo de ver os froitos do sementado durante os periodos de preparación.

Pero o camiño non está terminado, só iniciado. Por iso coñecemos o Bautismo, a Eucaristía e a Confirmación como os sacramentos da Iniciación Cristiá.

Os cristiáns imos facendo o camiño da vida con pequenos pasos. O alimento vénnos do mesmo Deus, e dánolo, precisamente, por medio dos sacramentos.

Feliz semana e felicidades para todos os que están vivindo e vivirán acontecementos importantes durante o final da Pascua e o verán.

Miguel Angel Álvarez Pérez

Párroco de San Froilán

A %d blogueros les gusta esto: