Testemuños de lucenses sobre as figuras de Xoán Paulo II e Xoán XXIII

canonizac Xoan XXIII e XP II

Varios lucenses asisten o día 27 á canonización en Roma de Xoán Paulo II e Xoán XXIII. Coa Delegación da Xuventude de Lugo, por exemplo, van sete persoas.

Aquí recollemos as impresións de varios lucenses sobre as figuras dos dous papas.

Gonzalo Fraga Vázquez, deán da Catedral, historiador:

O labor de Xoán Paulo ll como Papa foi extraordinariamente fecundo e intenso. Traballou pola unidade de Europa; tivo moito que ver na caída do comunismo; defendeu tenazmente a familia e os dereitos da persoa; mellorou as relacións co mundo da ciencia e da cultura; impulsou o diálogo con crentes e non crentes…”.

Xoán XXIII pasará á historia como o Papa que convocou o Concilio Vaticano II, que foi o maior acontecemento dos tempos modernos. Pero Xoán XXIII, coa súa naturalidade, coa súa bondade e a súa humildade, será o “Papa bo” que conquistou a católicos e non católicos. Eu mesmo puiden comprobalo escoitando ó pobo de Roma”.

Alfonso Vilariño Blanco, dtor. espiritual da Adoración Nocturna Feminina:

“Sería absurdo en catro liñas dar unha testemuña sobre o Xoán Paulo II. Con todo o risco digo que asumiu con coherencia, con coraxe e con esperanza a súa misión, centrada en dúas claves: “Abride as portas a Cristo; non teñades medo” e a Nova Evanxelización”..

A Xoán XXIII defínoo, como o aclamou o pobo romano: “O Papa Bo”. Tamén (non son orixinal), defínoo como aquela serventa romana: “un cristián auténtico na cadeira de Pedro”. Tomou ao pé da letra cada un dos artigos da fe que lle ensinaron.

Ler máis

O voluntariado de Cáritas

Caritas Lugo voluntariado

 Na Diocese de Lugo 202 voluntarios están vinculados ás Cáritas parroquiais, e 175 vinculados directamente ós programas executados dende os servizos xerais de Cáritas diocesana. O total representa un 96% do equipo humano da institución, polo que é base fundamental.

Desde Cáritas procúrase que o voluntariado teña características como as seguintes:

– comprometido no cambio social cara a unha sociedade máis xusta.

– capaz de organizarse e participar desde respostas colectivas fronte ao individualismo preponderante.

– coherente desde a acción realizada e que desde aquí crece como persoa e como cristián.

– a través da súa participación plasma valores como a solidariedade, a gratuidade, a igualdade.

– dispoñibilidade para a acción e para a formación, superando a barreira da boa vontade e promovendo unha acción de calidade.

 Na sede de Cáritas na rúa da Cruz, Margarita Romero, Nica, acolle ás persoas que desexan facerse voluntarias, de luns a venres entre as 10 e as 12.30.

 

Miguel Ángel Álvarez Pérez: Un admirable intercambio

Xa chegou. Xa está aquí a Semana Santa. Non é unha semana calquera. É a semana que, desde a súa orixe, deu un xiro total e definitivo á historia da humanidade. Antes viviamos nas tebras e a incerteza, agora temos un destino certo e con garantías.

Di o Señor: “marcho para prepararvos sitio, para que onde eu estou esteades tamén vós”. Pódese esperar algo máis grande e mellor que participar da mesma vida do que é absolutamente grande e mellor?.

Trátase de celebrar un troco sen precedentes, onde Deus dánolo todo, até a súa propia vida, a cambio dos nosos pecados. Un Deus que, desde a súa grandeza, faise humilde e asume a nosa condición humana, para que nós participemos da súa mesma vida divina.

O camiño e prezo coñecémolo: a cruz e a morte. A meta tamén é coñecida: a resurrección e a nosa esperanza de resucitar tamén nós con Cristo.

Temos por diante unha semana para celebrar e vivir este misterio de amor. Deus ámanos até dar a súa vida por nós. Nunca ninguén o fixo antes. Agora só falta abrir os ollos e atopémonos con Cristo que sae a buscar aos que estabamos perdidos.

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Párroco de San Froilán.

Miguel Ángel Álvarez: Quero ver ao Señor

A miúdo penso que temos “demasiadas cousas”… chega o boletín de noticias da Diocese e todas as semanas unha morea de actividades. Nos taboleiros de anuncios das igrexas non hai sitio para tanto cartel. As mesas do fondo do templo están ateigadas de estampas, trípticos, anuncios e “propaganda espiritual”.

Non podo evitar pensar mal e preguntarme se, tanta actividade ao redor da fe, servirá de algo, ou se máis ben estaremos esquecendo o esencial.

Como o cego de nacemento, que aparece no evanxeo do IV domingo de Coresma, eu tamén quero ver. Non quero ver calquera cousa. Quero ver ao Señor, ao mesmo que nos fala ao corazón e que temos diante de nós. Quero crer. Quero prostrarme só ante El.

Achégase a Semana Santa, e con ela outra lista inxente de actividades nas parroquias e nas rúas da cidade. Quedaranos tempo para ver ao Señor?.

Non quero ser pesimista nin malo. Non quero deixar sen valor o traballo e a ilusión de tantos confrades e de tantos compañeiros sacerdotes e o meu propio. Eu só quero ver ao Señor.

Miguel Ángel Álvarez

Párroco de San Froilán

Miguel Ángel Álvarez: Redescubrir o valor da fe

Todos nos queixamos de que o tempo pasa voando. Levamos unhas vidas moi intensas en todos os sentidos. As consecuencias xa as sabemos: atrás deixamos persoas, cousas, vivencias, e aparecen outras novas.

Polo que podo ver, a algúns empézanos a afectar algo que chamo “síndrome da xeración EXB”, que nos fai tratar de recuperar aquilo ao que non lle demos o suficiente valor no seu día, e que agora agradeceriamos ter.

Nas dúas semanas que levamos de Coresma, na nosa Diocese falouse abundantemente da nova organización pastoral e do Seminario. É un fallo pensar que esta nova situación débese á escaseza de sacerdotes. A orixe do problema non é este, e, por tanto, o problema tampouco se solucionaría, simplemente, coa importación de 100 curas.

A orixe do problema está en que nos esquecemos do valor da fe. Entre o que deixamos atrás tamén está a fe, e a vivencia madura da mesma. Cambiamos o que vale de verdade e por si mesmo, por un produto agradable á vista pero perecedoiro e sen ningún valor.

Necesitamos poñernos serios e descubrir de novo o valor da presenza do Deus de Xesucristo nas nosas vidas. Necesitamos deixarnos de bobadas e egoísmos á hora de pensar e vivir a fe e decidirnos a dar o salto sen medo.

Miguel Ángel Álvarez

A %d blogueros les gusta esto: