Todo o que é bo para o ser humano tamén é querido por Deus. Ou mellor dito, Deus quere o mellor para nós, por iso tamén nos regala o verán e todas as súas bondades.
Ninguén di que non aos días grandes, claros e asollados. Ninguén rexeita uns días de vacacións para descansar e gozar da familia e os amigos. Ademais, os cristiáns tamén convertemos os días estivais nunha ocasión para achegarnos máis e mellor a Deus.
En varias ocasións vemos a Xesús que se retira a un lugar apartado para descansar e orar. Algunhas veces, mesmo leva aos apóstolos con El. Destes momentos e lugares sempre saen todos fortalecidos e máis “amigos fortes de Xesús”, como di Santa Teresa.
Unhas vacacións preto de Xesús sempre son unha graza para os cristiáns. Non teñamos medo a participar na Eucaristía dominical na comunidade parroquial do lugar onde nos atopemos descansando. Pode ser un motivo para estimular e animar a nosa fe ao ver como viven e oran os nosos irmáns doutras parroquias.
Tamén haberá quen non poida ter vacacións ou que non poida saír do seu lugar habitual. Aínda así, continúa sendo un tempo de graza e un agasallo de Deus. Na parroquia haberá menos movemento e poderemos aproveitar o tempo doutra forma e con máis calma.
Atrévome a recomendar unha lectura para estes días estivais: Laudato Si, a encíclica do Papa Francisco sobre o coidado de “casa común”. Teñamos máis ou menos tempo para a contemplación da creación, sempre será bo que nos acheguemos a ela desde a perspectiva dos ollos do Creador. É o que atoparemos na Encíclica.
Pido ao Señor un bo verán para todos.
Miguel Ángel Álvarez