A salvación non é oferta gratuíta de Deus. O Señor ofrécea a todos os homes. A cambio só pide que a aceptemos con confianza e con fe.
Deus, que fixera boas todas as cousas, ás persoas fíxonos moi boas: deunos a conciencia; concedeunos o señorío sobre o universo e regalounos a inmortalidade. Pero pronto lle saíu competidor, que envexoso da grandeza do home, moveu a este non recoñecer a soberanía de Deus, desobedecendo os seus divinos mandatos. Enganado polo inimigo, o home perdeu os dons que o Creador lle regalara, pero non deixou de ser amado polo Señor. E o Señor, que, posto a amar, ama para sempre, decretou recuperar ao home, devolvéndolle a dignidade primeira. Para iso, non se limita a usar paliativos que suavicen a calamitosa situación en que o home caera. A terapia que o Señor vai utilizar, é unha terapia sanante, redentora. O fillo unixénito do Pai, ponse en lugar dos fillos pecadores, e ofrece como rescate da humanidade caída, todo o seu sangue derramado na árbore da cruz. Diríase que no calvario realízase unha verdadeira transfusión de sangue. Agora polas veas da alma dos homes corre sangue redentor de Cristo, e o pecado que danara mortalmente o corazón do home, queda perdoado pola misericordia infinita do corazón de Deus.
Como foi o proceso? Unha muller que santificada pola que os teólogos chaman “redención preservativa”, é preservada do pecado orixinal e enriquecida con plenitude de graza e de virtudes, di “SI” ao anxo anunciador do misterio da encarnación, e o milagre produciuse. Desde esse intre, o mundo que estaba impresentable polo pecado que afeaba o corazón dos homes, agora é obxecto de compracencia do Señor porque nel está Cristo, o seu Fillo santísimo, e porque María co seu “Si”, converteuse no primeiro templo que Deus construíu na terra. Co “SI” de María, comeza unha humanidade nova. Por Ela, Deus cumpriu as súas antigas promesas. A ofrenda de salvación mantena o Señor perpetuamente. Agradezamos ao Señor o seu amor redentor, e encarnemos o “SI” de María nas nosas vidas, para que sempre sexa Nadal no noso mundo.
Mons. Indalecio Gómez Varela
Cóengo da S. I. Catedral Basílica de Lugo