Terminado o Entroido vén o Mércores de Cinza, co que comezamos o tempo de Coresma, que nos levará até a Pascua, para celebrar a resurrección de Xesucristo.
O rito da imposición da cinza sobre as nosas cabezas é un símbolo deses que falan por si sós, que non necesitan explicación. E menos hoxe en día, que estamos tan afeitos ás incineracións de defuntos. Niso, nun puñado de cinza, é no que nos convertemos se Deus non ten misericordia de nós e sálvanos da morte definitiva.
Ás veces necesitamos ver as cousas de preto aínda que as saibamos dabondo. Sabemos que un día morreremos e que somos pecadores, pero sentir a cinza na nosa fronte e ouvir as palabras «convertédevos e crede na Boa Nova» (Cfr. Mc 1,15) ou «ti es po e ao po tes que volver» (Cfr. Xn 3, 19), fainos reaccionar dun xeito especial.
Por diante temos corenta días para achegarnos máis ao Señor e celebrar a súa resurrección e a nosa esperanza de resucitar un día con El. Non é calquera cousa, só El ten palabras de vida eterna.
Miguel Ángel Álvarez
Párroco da Fonsagrada