Diocese

No templo de Santiago de Saamasas, na cidade de Lugo, continúan os actos que se organizan con motivo da rehabilitación do edificio e dos retablos. O 15 de xullo a restauradora Uxía Aguiar Ballesteros explicou no propio templo o proceso, que comezou actuando sobre os lugares (teito, espadaña, chan) polos que se filtraba unha humidade que, entre outros efectos, perxudicaba aos retablos. Sobre estes, deu os seguintes datos:

Retablo maior barroco do século XVIII

– Iconografía orixinal: Santiago peregrino e grupo de Santa Ana, a Virxe e o Neno.

– Materiais: madeira policromada e elementos arquitectónicos pintados imitando mármore

xaspeado.

Retablos laterais, neoclásicos, da Virxe do Carme e San Antonio

– Estilo sobrio e elegante, de orde xónica.

– Columnas e entablamentos en dous planos, rompendo o marco arquitectónico.

– Materiais: madeira con policromía imitando mármores de diferentes cores.

O 8 de xullo na igrexa de Santiago de Saamasas (pertencente á parroquia San Antonio de Padua, Lugo) houbo unha charla titulada “Os restos arqueolóxicos de Santiago de Saamasas”, a cargo do director do Museo Diocesano Catedralicio, Marcos Gerardo Calles Lombao, que comezou referíndose ao feito de que o cancel visigótico está en depósito no Museo Diocesano Catedralicio, e nun lugar privilexiado da devandita institución.

Para explicar o porqué da sona que ten a peza, Marcos Calles fixo un percorrido por varias das personalidades que se interesaron, desde que en 1920 o arqueólogo César Luis de Montalbán y Mazas visitou Saamasas e escribe sobre o que viu, igual que fan, na mesma década, Manuel Vázquez Seijas e Ángel del Castillo. Pero é Helmut Schlunk quen máis contribuíu a que moitos outros investigadores se interesasen. De entre eles, Marcos Calles recomenda a lectura de Jesús Guerra Mosquera: “Los restos visigóticos de Saamasas y Lugo” en  Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Lugo 1967 (páxs. 134-143)

O director do Museo Diocesano Catedralicio explicou as pezas que compoñen o cancel, cal sería a súa disposición e algunha palabra como “Minei”, referida seguramente ao río Miño.

Finalmente, preguntou ao numeroso público presente a súa opinión sobre as figuras zoomórficas do cancel, porque hai bastantes interpretacións. Para Marcos Calles serían unha vaca e un oso, tal como di Isaías 11:7 “A vaca e a osa pastarán en compañía”.