Terceiro concerto do Festival de órgano do Corpus Christi

O luns 12 de xuño na Catedral de Santa María ten lugar o terceiro concerto do Festival internacional de órgano do Corpus Christi. Baixo o título The trumpet shall sound o organista Norbert Itrich e o trompetista Benjamín Blanes Jover interpretarán obras de Albinoni, Jan Pieterszoon Sweelinck, Gottfried Heinrich Stölzel, Léon Boëllmann e Bach – Vivaldi (Concerto en Re maior, BWV 972).

[Ver programa e información sobre os intérpretes]

Celebración do Corpus Christi na cidade de Lugo

O domingo 11 de xuño ás 11 h na Praza de Santa María (no caso de mal tempo será na Catedral) celébrase a Eucaristía de Corpus presidida polo Bispo de Lugo, Mons. Alfonso Carrasco. Acompañarán a celebración o Orfeón Lucense, a Banda Filharmónica de Lugo e o Coro do Hospital. Interpretarase a obra do sacerdote e músico José Castiñeira, Misa Solemne a 5-6 voces, con arranxos de Uxío Domínguez. A continuación haberá unha procesión polas rúas da cidade. Actuarán antes, durante e ao finalizar a procesión o grupo “Os Xílgaros de Lugo”, dirixido por Óscar Pérez.

Convídase aos fieis de Lugo a participar nos devanditos actos, a realizar unha ofrenda floral ao Santísimo pola parte exterior da Catedral e a entrar na Basílica para loar ao Santísimo. Os fieis que participen na Eucaristía poden depositar flores antes das 11 h nas escaleiras da praza de Santa María diante do altar.

Segundo concerto do Festival de órgano do Corpus Christi

O sábado 10 xuño ás 21 h na igrexa de Santiago A Nova (Lugo) ten lugar o segundo concerto do Festival Organístico do Corpus Christi baixo o título “Homenaxe a Max Reger”. Cúmprense 150 anos do nacemento deste músico caracterizado pola unión entre progreso (vangardas vienesas) e tradición.

Os intérpretes son Ivan Vukcevic (violista australiano) e Giulio Mercati (organista italiano)

Programa

Johannes Brahms (1833-1897): Preludio e Fuga en La menor, WoO 9

Para órgano

 

Max Reger (1873-1916)

Ich sehe dich in tausend Bildern, op. 105 n.º 1

Meine Seele ist still zu Gott, op. 105 n.º 2

Para viola e órgano

 

Max Reger (1873-1916)

Tocata e Fuga en Sol menor

Da Suite n.º 2, op. 92

Para órgano

 

Benjamin Britten (1913-1976)

Lachrimae, op. 48

Versión para viola e órgano de Giulio Mercati

 

Max Reger (1873-1916)

Introdución e Pasacalle en Re menor, WoO IV/6

Para órgano

 

Lee Bradshaw: Obra de estrea, escrita para a ocasión polo compositor australiano Bradshaw e dedicada ao solista Ivan Vukcevic. Para viola e órgano

 

Sigfrid Karg-Elert (1877-1933)

Schmücke dich, o liebe Seele; op. 65 n.º 51

Nun danket alle Gott (Marcha triunfal), op. 65 n.º 59

Para órgano

Comeza o Festival Organístico Corpus Christi

Gabriele Giacomelli (esqda.) e Enrico Viccardi (dta.)

O mércores 7 de xuño comeza a IX edición do Festival Organístico do Corpus Christi, que organizan Lucense Eucharisticum Centrum – Diocese de Lugo. Os concertos comezan ás 21 h e o primeiro (“Diálogo de dous órganos”) é o mércores 6 xuño na Catedral de Santa María. Os intérpretes son os organiistas italianos Enrico Viccardi e Gabriele Giacomelli

Programa:

1 Aurelio Bonelli (sec. XVI-XVII)

Toccata Athalanta (a dous órganos)

 

2 Domenico Zipoli (1688-1726)

Folias (Archivo musical de Chiquitos, Bolivia)

Gabriele Giacomelli

 

3 Alessandro Scarlatti (1660-1725)

Partite sopra l’aria della Folia

Enrico Viccardi

 

4 Giovanni Bernardo Zucchinetti (1730-1801)

Concerto in si bemolle maggiore (a dous órganos)

Spiritoso, Allegro

 

5 Domenico Scarlatti (1685-1757)

Sonata in fa minore K466

Sonata in do maggiore K515

Gabriele Giacomelli

 

6 Domenico Zipoli (1688-1726)

Elevazione in do maggiore

Enrico Viccardi

 

7 Padre Antoni Soler (1729-1783)

Concerto in la minore (a dous órganos)

Andante, Allegro, Tempo de Minué

Proxección do documental “Libres”

Agora pode verse o documental “Libres” en Lugo. Unha viaxe ata o interior do home que está rompendo esquemas. Os pases serán no Seminario Diocesano de Lugo (Av. Alcalde Anxo López Pérez – Lugo) do 1 ao 4 e do 9 ao 11 de xuño. Horarios

ALGÚNS COMENTARIOS

“A elección dos relixiosos é a gran virtude da película. Todos resultan atractivos e teñen un discurso que saben expresar con autenticidade. Imposible non escoitar con atención a ese monxe a quen se lle suicidaron varios parentes, ou a ese outro que de mozo coqueteou co satanismo, ou a esa señora que de súpeto sorprendeu ao seu marido e aos seus seis fillos dicíndolles que os amaba moito pero que debía facerse monxa de clausura. Ou a esa veterana trapense que leva con alegría os días que lle regala o cancro (ela é, era a renteriana Garbiñe Galdós). Mikel G. Gurpegui (El Correo)

“Non se renuncia a certo efectismo nas escenas de natureza e paisaxe que salpican a obra, subliñado cunha máis que apreciable banda sonora orixinal. Unha moi estimable película que indaga nas entretelas do feito relixioso e abre un mundo pechado sobre si mesmo á observación do espectador. Quizá peque de carrexar demasiado material de primeira categoría que dese para montar varias películas”. Javier Rubio (pastoralsj)

 

Espléndido documental que se presenta como unha película sobre a vida contemplativa, pero que do que trata en realidade é da vida cristiá. O que conta é como o encontro con Deus fai plenamente humana a vida. Non é unha película para profesionais da vida relixiosa, senón para persoas que xa non soportan o baleiro dunha vida materialista chea de promesas incumpridas.

A película percorre distintos mosteiros e conventos de España, masculinos e femininos, en busca de testemuños que axuden a entender unha vida que está nas antípodas da que propón a mentalidade dominante. A cámara de Carlos de la Rosa introdúcenos, entre outros lugares, nas comunidades benedictinas dos mosteiros de Leyre (Navarra) e do Val dos Caídos (Madrid), na comunidade das monxas cistercienses do mosteiro das Huelgas (Burgos), dos monxes cistercienses de Oseira (Ourense), no convento de oblatas de Cristo Sacerdote de Madrid ou na comunidade de trapenses de San Pedro de Cardeña, en Burgos. Tamén a película dános a coñecer a singular experiencia dos ermitáns camaldulenses do Ermo da Nosa Señora de Herrera (Burgos), cunha espiritualidade próxima aos cartuxos.

Testemuños persoais, contorna natural e arquitectura monacal forman unha unidade no documental, que tamén mostra escenas da vida comunitaria” Juan Orellana (Alfa & Omega)

 

 “Libres é unha viaxe ao interior do home, ao fondo da alma, morada de Deus, onde se alcanza a plenitude persoal e a auténtica liberdade. Non se trata dunha reportaxe sobre os mosteiros de España, senón dunha interesantísima película documental sobre o ser humano que levanta a súa vista e a súa vida cara ao alto.

“A película, dunha gran beleza, atrapa desde o principio. Cada camiño polo que se chegou á vida relixiosa, cada encontro persoal co Señor, cada liberdade alcanzada, cada verdade patente e cada vida lograda son aldrabadas que admiran e dan que pensar. Mª Angeles Almacellas (CinemaNet)

 

“É un dos cantos máis fermosos e edificantes que se poden facer da vida contemplativa. Un compendio sublime de arte, liturxias, hábitos, labores sinxelos, moita paz… e a entrega completa do ser a unha vocación. Unha das máis fermosas películas sobre a vida contemplativa feitas en España ultimamente. Esta obra está repleta de testemuños apaixonantes e escenas incribles ”. Juan Cadarso

 

“A produción déixanos entrever a humana realidade das vidas dos monxes, o sentido profundo da súa felicidade, algo que o mundo sabe que está aí, pero non comprende”. Matilde Latorre de Silva

 

“Que leva a tantos espectadores para ver un documental sobre un asunto tan contra-corrente como a vida contemplativa? O espectador non pode evitar comparar o día a día destes monxes coa vida dos que estamos fóra do convento. A maioría vivimos dentro dun carrusel de actividades e obrigacións que non nos permite concentrarnos no importante. Quen é máis libre? Os de dentro ou os de fóra? Todos os que interveñen afirman sen dubidalo que o experimentado agora énchelles moito máis ca vida laica”. Antonio Yelo

 

“A película non necesita un contrapunto crítico, confía na intelixencia do espectador. E revélase como un regueiro de perlas, así como unha poderosa ferramenta para a reflexión.” Philipp Engel (La Vanguardia)

A %d blogueros les gusta esto: