Na nosa sociedade o diálogo faise difícil porque abundan as argumentacións de tipo emotivo como: “iso non o soporto”, “iso gústame ou desgústame aquilo”… Outras veces vaise ridiculizar e desacreditar ó interlocutor. En xeral temos diálogos pouco fecundos pois apenas usamos datos e feitos da realidade, pero si moitos prexuízos e estereotipos.
Agardo que os tres seguintes exemplos aclaren algo o tema:
1. É frecuente escribir ou falar da “turbosantidade de José Mª Escrivá”, da “súa santidade exprés”, ou outras afirmacións desacreditativas da Igrexa nese proceso de canonización. Prescindindo da simpatía que se lle teña, quero sinalar algúns feitos obxectivos:
– Escrivá de Balaguer foi beatificado o 17 de maio de 1992 xunto con outra persoa significativa. A homilía de Xoán Paulo II nesa beatificación non se difundiu, e só unha vez vin a referencia ó seu contido.
– Escrivá foi canonizado o 6 de outubro de 2002, e a persoa beatificada con el o 1 de outubro de 2000, dous anos antes.
– Non me consta que Escrivá apareza citado en ningunha encíclica papal, pero a beatificada con el aparece nunha encíclica de Bieito XVI, “Spe Salvi” (nº 3-5)
Por suposto que caben varias lecturas e interpretacións, máis ou menos adecuadas, pero sen contradicir os datos.
2. Outro campo de discusión sen apenas datos é o referente ó preservativo e á Sida. Sempre que vexo artigos nos medios de comunicación sobre o tema busco se dan a porcentaxe de fiabilidade del para previr a Sida. Lendo cada día dúas ou tres publicacións, en 30 longos anos só atopei ese dato dúas veces, e unha vez máis mencionado de xeito indirecto. Dáse frecuentemente o seu grao de fiabilidade para previr embarazos.
Isto lémbrame a conversa que tivo un amigo, profesor dunha das Facultades de Enxeñeiría de España, cun fabricante de preservativos. Este faláballe das medidas da porosidade do látex e do que medía o virus do VIH (a cabeza do espermatozoide é unhas cen veces maior ca o VIH). Tamén lle mostraba a súa satisfacción pola promoción gratuíta do seu produto, xa que así ninguén lle podería presentar unha Demanda por Publicidade Enganosa, (véxase a publicidade que fan os fabricantes).
Tamén sería aconsellable presentar datos da evolución da Sida en países que basean a súa prevención no preservativo e os que a centran máis na fidelidade e en retrasar a idade de inicio das relacións sexuais. A OMS recomenda ademais do preservativo outros métodos de prevención… Véxase a foto que fixen na República Dominicana da Campaña contra a Sida financiada pola Unión Europea, por tanto, por España!!!
3. No campo das relacións diplomáticas, o Goberno de Zapatero presentou unha queixa ó Nuncio da Santa Sé a finais de xaneiro de 2005. Pensaban que Xoán Paulo II criticara a política do goberno sobre os matrimonios homosexuais, a política da auga e os transvases… Tamén houbo unha gran polémica político-mediática sobre o tema. Menos mal que a Igrexa é Misericordiosa e o portavoz, J. Navarro Vals, só respondeu cun prudente: “O Papa non dixo iso, lean o seu discurso”. (“Cristianisme i Justicia”, nº 170)
Pero presentar unha protesta polo que non se dixo, deixa en mal lugar ó embaixador “cerca da Santa Sé”, ó Ministro de Exteriores (que era católico!), ó Goberno en xeral, e non favorece en nada a imaxe dos españois no mundo.
Outro exemplo serían os comentarios sobre Bieito XVI cando escribiu sobre “o boi e a mula no Belén e sobre os Reis Magos”, que non tiñan nada que ver co escrito por el, co fácil que sería consultalo! Ou o referente ás igrexas de Chile e Arxentina ante as ditaduras (a Arxentina ten bispos asasinados na represión: Enrique Angelelli o 4-8-76 e Carlos Ponce de León o 11-7-77). Máis exemplos non son necesarios.
Un diálogo serio esixe facelo dende a vida e con datos fiables, coa aceptación da outra persoa e a escoita profunda. Ten que buscar medrar no coñecemento da realidade e da Verdade…
Para tomar decisións e facer proxectos de vida responsables é necesario coñecer datos da realidade, ter un ideal ou utopía cunha adecuada antropoloxía, actuar con ética e moral… pois o fin non xustifica os medios.
Antón Negro