Dez anos da morte de Antón Gandoy

Era un home moi entregado, moi traballador. Estaba coa súa bicicleta e non vivía máis que para os demais”.

José Sampayo

 

Viviu nas coordenadas dos dous piares que Xesús deixou no Evanxeo: plena confianza en Deus e… entrega aos demais”.

Xesús Mato

 

Atopou na lectura do Evanxeo o camiño da utopía realizable e irrenunciable”

Juan Antonio Pinto Antón

 

Para Antón Gandoy, o irmán próximo non era unha entelequia senón alguén de carne e óso que acudía a el en busca de remedio, que tantas vexes puxo gozosamente nas súas mans”

Martín Balboa

 

Un cura grande que pesaba máis de cen quilogramos de humanidade, sentido común e capacidade de prospectiva: Antonio Gandoy”

Celia Armesto Rodriguez

 

Antonio Gandoy coñecía moi ben o rural galego, e sabía as dificultades dos nenos e de súas nais para a escolarización, imposible en centros para os nenos máis pequenos, e inventou este singular sistema que permite que os nenos reciban formación axeitada nos seus primeiros anos de vida, a través de súas nais, nas mesmas casas, con xuntanzas formativas e visitas aos domicilios de especialistas na materia”.

Editorial de Galiciadixital, 23 – XI – 2011

 

Tiña tenacidade e constancia, estaba moi cercano ao mundo rural galego e especialmente ao mundo dos nenos”.

Juan Puchades, autor da escultura de Antón Gandoy, na praza lucense do seu nome.

 

Xeneroso sen límites, chegaba a entregar aos necesitados recursos propios, privándose en moitas ocasións do que para si precisaba”

Alejandro Fernández Pumariño

Deixa un comentario

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

A %d blogueros les gusta esto: