Empeza a ser noticia a persecución de cristiáns polo Estado Islámico. Transcenden estas informacións tras varios meses sen que ninguén dixese nada. As redes sociais e os novos medios de comunicación alternativos permitiron coñecer a realidade cunhas crúas imaxes de decapitacións.
Os bispos propuxeron que a semana pasada rezásemos polos cristiáns perseguidos, «para que o Espírito Santo concédalles fortaleza e converta os corazóns de quen atentan cruelmente contra as súas vidas e sexa respectada a liberdade relixiosa».
Segundo Axuda á Igrexa Necesitada «estímase que máis de 200 millóns de cristiáns sofren pola súa fe, sendo moitos os que están sufrindo a violencia e ata o asasinato. Outros 150 millóns máis sofren outras formas de opresión como a discriminación e restricción da práctica relixiosa».
Isto pasa a miles de quilómetros de distancia e, por desgraza, parece que non nos afecta demasiado posto que non atenta contra a seguridade de occidente.
E en España, perséguese aos cristiáns? A resposta variará segundo a quen lle preguntemos. Para aclarar as cousas poderiamos analizar as noticias dos medios e os comentarios que os lectores fan nas redes sociais ou nas súas webs.
Esta mesma semana puidemos saber que a escasos metros da catedral de San Sebastián, exhíbese na Biblioteca Provincial `Koldo Mitxelena’, unha exposición na que se poden atopar grafitis como estes: `A igrexa que máis ilumina é a que arde’, `Opus Dei sutara’ (queimar o Opus Dei), etc. É que isto non é un ataque?
Nas normas para facer comentarios ás noticias nas páxinas web advírtese que «serán borrados os comentarios que conteñan insultos e/ou contidos inadecuados». Se teñen ocasión, miren os comentarios a algunha noticia que poida saír sobre a Igrexa. Atoparán insultos e outras lindezas. Ninguén borra eses comentarios.
Con frecuencia, parece que os medios de comunicación están desexando que á Igrexa lle «vaia mal». Nas columnas de opinión temos máis do mesmo ou peor. O que non entendo é como un xornalista permítese escribir sobre bispos cunha linguaxe máis propia de adolescentes aos que as hormonas fanlles falar dun modo soez, por moito que se aluda á liberdade de expresión. Liberdade que queda deslexitimada cando se usa para insultar aos demais.
A Declaración Universal dos Dereitos Humanos di: «Toda persoa ten dereito á liberdade de relixión; este dereito inclúe a liberdade de manifestar a súa relixión ou a súa crenza, individual e colectivamente, tanto en público como en privado» (Art. 18).
Lamento dicir que na España da liberdade e pluralidade, non se respectan as miñas crenzas. Considérome atacado por manifestacións de persoas públicas e pola manipulación informativa.
Miguel Ángel Álvarez
Párroco de San Froilán