Amamos a Igrexa, aínda que non nos guste todo o seu. Perdón. Non pretendo ferir a ninguén, e moito menos desprestixiar á santa Igrexa, nai de todos os cristiáns. A primeira frase deste artigo é simplemente o plaxio dun excelente político doutros tempos que, referíndose á nosa terra, dixo: “Amamos a España, aínda que non nos gusta”. El amaba á súa patria, porque nacera nela, crecera nela, educárono nela, e dela recibira moitos dos valores que agora enriquecían a súa persoa. Por todo iso, amaba a España con sincero amor patriótico. Pero non todo o español era do seu agrado. Non lle agradaban os gobernos de quenda, nin todas as súas leis, nin todos os plans de educación, nin todos os seus proxectos urbanísticos… Había cousas en España que non eran do seu agrado. Pero, porque a amaba, procuraba corrixirlle as súas deficiencias, e convidaba a todos a mellorala nas súas posibilidades.
Este comportamento paréceme un magnifico referente para as nosas relacións coa Igrexa. A Igrexa é divina e é humana. Na súa dimensión divina, todo é perfecto. O seu Evanxeo é a constitución xamais superable. Os sacramentos son as achegas que máis enriquecen ao ser humano. As virtudes dos bos cristiáns favorecen grandemente a convivencia fraterna entre as persoas. Por todo isto, a Igrexa merece o noso aprecio e a nosa estima. Pero a Igrexa tamén é humana: os seus fillos non son os anxos baixados do Ceo; somos os descendentes de Adán e Eva, aos que, pola graza bautismal, perdoóusenos o pecado orixinal, pero permanece a nosa natureza humana coas súas limitacións terreais e a súa proclividade ao mal.
Os cristiáns non somos a Igrexa, pero pertencemos a ela, e debemos amala e colaborar con ela nos seus diversos ministerios, para que a súa misión sexa máis eficaz na construción dun mundo máis xusto e máis fraterno.
A isto convídanos o tempo litúrxico de advento que acabamos de estrear. Tomémola con ilusión, para que se acrecente a nosa autenticidade cristiá, e o noso comportamento faga máis amable á Igrexa aos ollos dos homes, e sexa máis auténtico o reino de Deus entre os homes, xa que se ti e eu somos bos, xa non todo o mundo é malo. E o bo agrada e atrae.
Mons. Indalecio Gómez Varela
Cóengo S. I. Catedral Basílica de Lugo