Propostas de Mans Unidas

Mans Unidas é consciente de que a educación é unha ferramenta necesaria para transformar e mellorar o mundo. Po iso, a organización prepara cada ano os materiais e as accións necesarias para chegar a todos os axentes educativos da sociedade.

Mans Unidas pon a disposición de catequistas, formadores, sacerdotes e familias dunha serie de recursos. Son materiais centrados na Campaña 2025 («Compartir é nosa maior riqueza»). Están dirixidos a todas as idades (nenos, adolescentes, novos e adultos), para unha formación que axude ao compromiso polo desenvolvemento integral e ao cambio de actitudes e estilos de vida, tomando conciencia da responsabilidade nas estruturas de pecado. Trátase de loitar polo ben, a bondade e a beleza.

Manos Unidas propón nesta campaña camiñar cara ao destino universal dos bens, o ben común e unha cultura de comuñón, para alcanzar unha humanidade asentada sobre a “cultura do compartir”.

Na sede de Mans Unidas Lugo teñen o material impreso na web da organización ese mesmo material dixitalizado.

Por outra parte, está en marcha unha nova edición do festival de clipmetraxes. Nesta ocasión trátase de reflexionar sobre a importancia de comprometernos para que todas as persoas teñamos unha vida próspera e avanzar cara a un cambio persoal que nos leve a consumir con responsabilidade, compartindo os recursos para reducir as desigualdades.

Últimas semanas da exposición “Hospitalitas. A graza do encontro”

Ramón Yzquierdo mostra a escultura cedida pola Diocese de Lugo

Nun acto organizado o 22 de outubro por Lugo Patrimonio, o director Director Técnico – conservador do Museo Catedral de Santiago de Compostela, Ramón Yzquierdo Peiró, falou da exposición da que é un dos comisarios, “Hospitalitas. A graza dun encontro” con sede na Catedral compostelá e en San Martiño Pinario.

Sobre o sentido da exposición, Ramón Yzquierdo falou do relato, que é “un aspecto que sempre ten especial importancia nas mostras de Las edades del hombre, e que na miña opinión debe ter sempre todo proxecto expositivo. É dicir, non caer na tentación de facer grandes montaxes, unha colección de cromos, pezas relevantes, sen mais, senón que precisamente grazas a estas pezas seleccionadas imos desenvolvendo un relato que neste caso nos fala de hospitalidade nos camiños de Santiago”

A exposición, que permanecerá aberta ata o 30 de novembro, ten 170 pezas, das que 30 foron restauradas para a mostra, tanto polo obradoiro da Fundación “Las Edades del Hombre” como pola Fundación Catedral de Santiago.

Sobre a peza cedida pola Diocese de Lugo explicou Ramón Yzquierdo que é “unha imaxe de Santiago realizada no primeiro cuarto do século XV, que deriva, en último termo, da escultura que fixo o mestre Mateo para o parteluz do Pórtico da Gloria”.

Este ano a exposición “Las Edades del Hombre. Hospitalitas” ten, ademais da sede compostelá, outra en Villafranca del Bierzo. A este último lugar o Departamento de Patrimonio histórico artístico organiza unha viaxe o 9 de novembro.

Ramón Yzquierdo Peiró

Outubro, mes do rosario (II)

A asociación Hozana convida a unirse ao Desafío de Paulina 2024, unha gran iniciativa de oración que se desenvolve durante outubro, co obxectivo de reunir 50.000 novos devotos que, a través da aplicación Rosario, recen esta oración. O desafío inspírase no legado da Beata Paulina Jaricot, quen en 1862 creou o concepto do “Rosario Vivente”. Esta iniciativa reunía a grupos de persoas para rezar o rosario de maneira colectiva, distribuíndo os misterios entre os participantes, representando así unha cadea de oración ininterrompida e un poderoso vínculo espiritual. Nesa época, o Rosario Vivente foi unha ferramenta importante para revitalizar a fe en Francia e estendeuse rapidamente por todo o mundo, alcanzando millóns de orantes.

As doas do rosario misioneiro enriquecen as decenas con cores, para rezalas por cada continente. Así temos as verdes polo continente africano, as vermellas polo americano, as brancas polo europeo, as azuis por Oceanía e as amarelas por Asia.

Programación da Irmandade Obreira de Acción Católica para o curso 2024-25

Ademais de retiros e vixilias propias, formación… a Irmandade Obreira de Acción Católica organiza ao longo do curso varias actividades que deu a coñecer o 19 de outubro para que participen nelas calquera persoa interesada, milite ou non no devandito movemento.

 

6 e 7 de decembro: Cursiño para profundizar na Palabra de Deus

Dentro do recorrido formativo, organízase este cursiño o día 6 pola mañá e pola tarde e o día 7 pola maña. Os obxectivos son:

  •  coñecer a comprensión que a Igrexa ten da Palabra de Deus -inspiración, revelación, formación da Biblia, interpretación- poder enfrentarse ao texto bíblico de maneira adulta e desde a fe da Igrexa,
  •  crecer nunha experiencia de fe e de vida alimentada na Palabra de Deus e
  •  ter recursos e ferramentas para o contacto cotiá coa Palabra de Deus desde a experiencia persoal e comunitaria.

 

21 de febreiro:  Presentación do libro Maneiras de Vivir

Existen xa experiencias doutra forma de vivir, evitando caer no consumismo extremo e na degradación da casa común. Non se trata dunha reflexión puramente intelectual sobre a paz e a harmonía, senón de ver onde están levándoo á vida e contribuíndo a unha transformación positiva do mundo.

 

7 de marzo:  Vixilia do Dia Internacional da Muller.

De cara a rezar xuntos para poñer no altar as grandes preocupacións de tantas mulleres que sofren dobremente a precariedade no mundo de hoxe. É unha mensaxe esperanzadora o feito de que a Igrexa considere que a precariedade ten rostro de muller, tema sobre o que cada vez hai máis sensibilidade.

 

26 de abril:  Café – tertulia

Para seguir profundizando na temática que propoña a Irmandade Obreira de Acción Católica a nivel nacional.

Algo está a cambiar

Hai uns días, Monseñor Juan José Aguirre, bispo de Bangassou (República Centroafricana) pronunciaba na catedral de Córdoba un fermosísimo pregón con motivo da Xornada Mundial das Misións (o Domund). Destacaba a colosal presenza humanitaria dos miles de misioneiros nos cafetais, escolas, orfanatos, hospitais, nos suburbios das grandes cidades, sacando a nenas prostitutas das rúas, ou facendo de intermediarios en negociacións de paz, poñendo sempre pinceladas de tenrura naqueles infernos de irrealidade. Recoñecía velos “no medio da violencia, de disparos de metralleta, poñéndose de escudo humano para parar os pés a radicais que mataban a humildes familias musulmás”.

Poderiamos seguir enumerando tantas accións que os misioneiros realizan en favor dos pobres deste mundo. Salvando as distancias con Monseñor Aguirre, tamén eu fun testemuña da presenza humanitaria dos misioneiros entre os haitianos que sofren fame e unha escravitude máis propia de tempos pasados nas lombas do sur da República Dominicana, nos barrios máis perigosos de Santo Domingo, entre os pastores bereberes das montañas do Atlas en Marrocos, ou na fronteira entre este país e España. Alí, entre eles, tiven oportunidade de atoparme cunha Igrexa viva, chea de esperanza e alegría.

A nosa Igrexa española parece enferma, triste, pouca vida vese nas eucaristías dominicais, e os seus enormes templos están cada vez máis baleiros. Con todo, a Igrexa é universal e, tal como afirmaba o Papa Francisco o pasado 18 de setembro, cinco días despois de regresar da súa viaxe apostólica en Asia e Oceanía, “en terras de misión, respírase un aire de primavera da Igrexa”.

Esas igrexas, fundadas fai unhas poucas decenas de anos polos misioneiros europeos, moitos dos cales eran españois, hoxe floreceron. En África as misas están cheas de xente e as vocacións á vida relixiosa e sacerdotal multiplícanse. A ese continente están a chegar misioneiros procedentes de Filipinas, da India ou indíxenas quechua das montañas do Perú. E a mesma África está a enviar misioneiros a outras partes do mundo, incluído países onde o cristianismo está en claro retroceso.

Hoxe, domingo 20 de outubro, a Igrexa celebra o Domund, unha campaña de recolección de donativos en todo o mundo para ser redistribuídos en proxectos ou axudas en terras de misión. E digo en todo o mundo, porque os cristiáns de Sudán do Sur, Benín, o Congo, Nixeria, India, Paquistán, Haití, Brasil e de tantos outros lugares que son receptores das axudas das Obras Misionais Pontificias, tamén achegan os seus donativos. É un claro exemplo de que a conciencia misioneira da Igrexa está universalizándose.

Nós temos hoxe a oportunidade de axudar a todos eses misioneiros presentes en tantos infernos deste mundo, sempre cun sorriso, porque saben que o Deus da vida, da paz e o amor non abandona aos pobres.

Jesús Manuel Santiago Vázquez

Delegado de Misións

A %d blogueros les gusta esto: