Tras unha viaxe a Roma dos fregueses da parroquia de San Francisco Javier, celebrando os cincuenta anos de existencia, agora procedeuse a colocar unha cruz. En realidade, era algo que xa estaba planificado desde había tempo e coincide a execución da obra co cincuentenario. A cruz colocouse no máis alto dos picos deste templo lucense. É unha cruz de dous metros de alto, con pedra e forxa, como na porta de entrada. De feito, o autor é o mesmo.
A Nosa Voz
Valoración feita pola Conferencia Episcopal Española do Proxecto de Lei Reguladora dos Dereitos da Persoa ante o Proceso Final da Vida
1. O Proxecto pretende dar expresión a un novo enfoque legal que supere un enfoque asistencialista e dea paso a outro baseado no recoñecemento dos dereitos da persoa no contexto das novas situacións creadas polos avances da medicina. Pero non o consegue.
2. Non logra garantir, como desexa, a dignidade e os dereitos das persoas no proceso do final da súa vida temporal, senón que deixa portas abertas á legalización de condutas eutanásicas, que lesionarían gravemente os dereitos da persoa a que a súa dignidade e a súa vida sexan respectadas.
3. O erróneo tratamento do dereito fundamental de liberdade relixiosa supón un retroceso respecto da lexislación vixente.
4. Nin sequera alúdese ao dereito á obxección de conciencia, que debería recoñecerse e garantirse ao persoal sanitario.
5. A indefinición e a ambigüidade das formulacións lastran o Proxecto no seu conxunto, de modo que, de ser aprobado, conduciría a unha situación na que os dereitos da persoa no campo do que se trata estarían peor tutelados que coa lexislación actual.
Texto íntegro:
http://www.conferenciaepiscopal.es/images/stories/comisiones/permanente/2011eutanasia.pdf
Peregrinación a Lourdes
O luns 27 saen 738 persoas en autobuses desde Silleda-Lalín, Chantada, Escairón, Pobra de Brollón, Sarria, Rábade, Viveiro, Terra Cha, Meira, Monterroso e Lugo.
Este ano é especial por celebrárense as Vodas de prata da Hospitalidade (1986-2011). Non hai dúas peregrinacións, senón que este ano organízase unha conxuntamente.
ACTOS EN LOURDES: Misa de presentación; Vía Crucis no Monte; Vía Lucis; Eucaristía internacional; na Gruta e de Despedida; procesións; excursións ás famosas covas de Lourdes e aos Pireneos; convivencia-festa, etc.
Rezar o Painoso en Lourdes con Bernardita e aos pés da Virxe, pode e debe, dar luz e forza, no peregrinar da humanidade. E peregrinar é viaxar coa vista posta nunha meta… e dá sentido á vida.
O regreso a Lugo é o venres 1 de xuño.
Todos os participantes na peregrinación son socios da Hospitalidade, polo menos durante o ano 2011.
Pregón da Caridade
Este ano, o Pregón da Caridade deuno o Ministro Fomento, José Blanco, que, no Círculo das Artes de Lugo, pronunciou unha conferencia: “O valor de compartir”.
José Blanco comezou referíndose a Antonio Gandoy, cura lucense próximo á realidade das xentes máis humildes. E algo que sempre lembra é unha frase de san Agostiño que o sacerdote lle deu a coñecer: “Reza como se todo dependese de Deus, traballa como se todo dependese de ti”.
O ministro recoñeceu que así como durante decenios o futuro foi esperanza, agora vívese nunha gran incerteza de cara ao futuro. O progreso non garante o benestar económico de todos. E o que se necesita para que haxa futuro é solidariedade, compromiso e valores.
A solidariedade é reivindicada permanentemente por Cáritas, que leva a cabo un compromiso interpersoal, feito de acompañamento a rostros concretos e procurando a dignidade. O compromiso co outro e coa sociedade é unha elección vital.
Os valores deben reforzarse para lograr que no centro da economía se poña ás persoas. Grazas ao Evanxeo poden vivirse valores que a sociedade necesita.
José Blanco lembrou un dos puntos da Doutrina Social da Igrexa relativo a como a caridade desprégase na comunidade social e política e intervén sobre esta.
FRASES:
“Non cansarei de dicir que son cristián”.
“Cando se trata do tema da crise, non hai que falar tanto dos bancos, como dos que teñen que durmir neles”.
“Unidos, podemos facer máis polos que teñen menos”.
As cousas importantes fanse con corazón
Co sinxelo lema que pon título a estas liñas, en Cáritas celebramos este ano o Día de Caridade. Esta xornada é para a nosa Confederación -unha extensa familia integrada en toda España por 60.000 voluntarios, máis de 6.000 Cáritas parroquiais e 70 Cáritas Diocesanas- un tempo especial para festexar o valor máis importante que nos move ás persoas de calquera lugar: o amor, esa enerxía que flúe de corazón a corazón e que é capaz de superar fronteiras, ideoloxías, leis ou calquera forma de vida.
Ao longo deste tres últimos anos, Cáritas vén propoñendo, a través da campaña institucional Unha sociedade con valores é unha sociedade con futuro, unha invitación colectiva a reactivar unha serie de valores sobre os que afunden as súas raíces unhas relacións máis humanas, fraternas e xustas: a comuñón, a participación, a diversidade, a gratuidade e a fraternidade. Trátase duns valores especialmente oportunos para o momento actual, dominado pola incerteza que pesa sobre o futuro de tantos mozos e onde as dificultades multiplícanse para miles de familias á hora de satisfacer as súas necesidades básicas.
Desde Cáritas, nesta etapa de crise que enturba o horizonte vital de tantas persoas empuxadas fóra do sistema e que ven negado o acceso aos bens, apelamos con urxencia ao compromiso de todos para mobilizarnos ante a causa dos máis pobres e excluídos para facela nosa. Esta invitación a saír da realidade propia para deixarse tocar pola dos demais e “dar gratis o que gratis recibimos” (Mt 10,8) é unha chamada a cada persoa e unha apelación á súa responsabilidade social e persoal.
Neste ano Europeo do Voluntariado, ademais, resulta oportuno subliñar como a sociedade civil é o lugar onde podemos recompor unha ética pública centrada na solidariedade, a colaboración concreta e o diálogo fraterno. Por iso, unha sociedade construída desde estes valores é capaz de superar unha crise, de cambiar modelos sociais, de afrontar novos camiños, e de superar barreiras e leis que restrinxen a acollida e a caridade, para promover a dignidade de todos os seres humanos, a igualdade de acceso ás oportunidades, o servizo ao ben común e o respecto aos sentidos diversos.
Neste Día de Caridade, a Igrexa como “familia de Deus no mundo” (Deus caritas est, 25) celebramos o Amor, con maiúscula. E convidamos a cada un a atreverse a levar humanidade a cada barrio, a cada pobo, a cada cidade; a borrar as barreiras que nos rodean e descubrir a riqueza dos outros, sobre todo de quen afrontan maiores dificultades sociais; a facer xestos sinxelos como reducir o consumo e coidar o medio ambiente; e a sementar utopía e esperanza compartindo o noso tempo e a nosa xenerosidade.
Sebastián Moura
Secretario Xeral de Caritas Española