San Xoán Bosco foi sacerdote, educador, pedagogo, escritor, poeta, mestre de mozos, fundador e sobre todo, santo.
Turín. Mediados do século XIX. Tempos difíciles para a supervivencia. Centos de mozos chegan á cidade fuxindo da miseria e da pobreza. Buscan unha vida máis digna nuns espazos novos e descoñecidos. Pero as súas esperanzas e os seus soños escurécense cando son explotados polos seus amos, cando teñen que traballar día e noite sen descanso e cando, en recompensa, só perciben malos tratos e soldos indignos. Na rúa, malvívese -prostitución, alcohol, frío- e a mala educación vai impregnando a existencia de miles destes mozos que, desconcertados, choran con nostalxia e desesperación os seus desexos dunha vida feliz.
E alí, faise presente un novo sacerdote, sinxelo, humilde, que chegara do campo, orfo de pai desde a infancia pero cunha vocación chea de tenacidade e confianza en Deus e capaz de encarnarse na realidade dos mozos ata convivir con eles, querelos, amalos e conseguir rescatalos daquela crúa realidade.
Tras ser ordenado e enviado como capelán ao cárcere de Turín, puido comprobar e sufrir nas súas carnes ata que punto a existencia dos residentes ía degradándose, perdendo e consumindo. Na rúa e no cárcere experimentou a experiencia da misericordia. Alí estaban os seus amigos, tirados ao bordo do camiño, feridos e abandonados, esperando a un bo samaritano.
Algúns dos seus contemporáneos, tanto da Igrexa como da sociedade civil, considerábano tolo e imprudente. Adoita suceder así coa maioría dos santos. Pero a historia real pon sempre as cousas no seu sitio e o seu prestixio como sacerdote e como educador dos mozos necesitados ou en risco,valeulle o respecto das autoridades civís e relixiosas do seu tempo e do seu país, así como unha gran fama no estranxeiro.
O día 1 de abril de 1934, soamente 46 anos despois da súa morte, Xoán Bosco era canonizado polo Papa Pío X. Xoán Pablo II conferiulle o título de `Pai, mestre e amigo dos mozos’.
Miles de poboacións, provincias, teatros, rúas, museos, colexios e universidades, levan o seu nome. Don Bosco segue vivo no pensamento e no corazón de moitos mozos de hoxe, na Congregación Salesiana, nas Asociacións de María Auxiliadora, nos oratorios, nos Institutos das Fillas de María Auxiliadora, e en innumerables lugares do mundo onde se aplica o seu sistema pedagóxico «preventivo» para a educación de nenos e mozos en situacións de risco. Hoxe é considerado o gran pai e mestre da mocidade.
A presenza das ramas masculina (Colexio Divina Pastora – Salesianos) e feminina (Fillas de María
Auxiliadora – Salesianas) en dous dos barrios e parroquias que máis creceron en Lugo cidade, A Milagrosa e Fingoi, é unha herdanza de Don Bosco que segue enriquecendo a Lugo no máis esencial para o futuro dun pobo: a educación.
Neste ano Santo da Misericordia, San Xoán Bosco, é un claro exemplo digno de imitar polo seu corazón próximo aos máis pobres e desvalidos ao estilo do corazón do Deus da misericordia.
Mario Vázquez Carballo
Vicario Xeral da Diocese de Lugo
Gústame esto:
Gústame Cargando...
