A Nosa Voz

Enrique Alarcón, padre sinodal

Na primeira fin de semana de xuño, o padre sinodal Enrique Alarcón estivo en Lugo e Monforte contando a súa experiencia no Sínodo, e algúns dos aspectos foron os seguintes:

“A sinodalidade é vivir na Igrexa responsablemente, asumindo a túa vocación e a túa tarefa diferenciada, como presbítero, relixioso, diácono ou laico. Cada persoa coa súa correspondente responsabilidade. Porque é a única forma de poder vivir en comuñón. Non pode haber comuñón se na Igrexa cada un non asume o que nos corresponde como vocación, como carisma e como don.

“Na Igrexa ninguén é superior a ninguén. E todos nos necesitamos para vivir en fraternidade.

“As tres craves da sinodalidade son comuñón, participación e misión. Hai que vivir o apostolado para vivir a misión evanxelizadora.

“Outros principios da sinodalidade: renovación, transformación, reforma, cambio. A función diso é chegar alí onde se che necesita para estar en actitude de servizo.

“Despois das primeiras comunidades cristiás, é a primeira vez na historia da Igrexa que hai un Sínodo aberto, non só para bispos.

“Non soamente é estar no Sínodo como figurante, senón con dereito de voz e voto. De maneira que o informe de síntese que hai leva o meu voto como o das outras 360 persoas que estabamos alí, bispos, cardeais, homes e mulleres e vida consagrada.

“Por primeira vez, elaborouse un documento votado por todo o Pobo de Deus. Se alguén conta hai uns anos que os laicos van votar nun Sínodo e que o seu voto serve para algo non o cre ninguén. O Papa Francisco críao e nós vimos que iso foi posible”.

Cáritas Lugo: 60 anos coas persoas máis vulnerables

Cáritas Diocesana de Lugo alcanzou un fito significativo coa celebración do seu 60º aniversario, un evento que destaca a duradeira dedicación da organización á caridade e ao traballo social.

A Eucaristía de acción de grazas celebrada o 4 de xuño, na Catedral de Lugo, presidida polo Bispo D. Alfonso Carrasco Rouco, é un testemuño do compromiso continuo da comunidade cos valores de solidariedade e apoio mutuo.

A participación de sacerdotes, voluntarios, traballadores e colaboradores reflicte a ampla rede de persoas que contribuíron ao impacto positivo de Cáritas na diocese.

Ao longo de seis décadas, Cáritas Diocesana de Lugo foi un alicerce fundamental na prestación de axuda aos máis vulnerables, adaptándose aos cambios sociais e económicos para seguir sendo relevante e efectiva na súa misión.

Esta celebración non só honra o pasado, senón que tamén renova o compromiso da organización co futuro, asegurando que continúe sendo unha forza de cambio e esperanza na sociedade.

Remitido por Cáritas Lugo

Summa poética

Na gran semana do Corpus en Lugo e previamente á celebración das vésperas solemnes, o sábado 8 de xuño celébrase no claustro da Catedral às seis da tarde a Summa poética: arte, música e fe. Resoarán alí unha serie de poemas eucarísticos que permitirán comprender mellor a beleza que se esconde detrás dos versos, como expresión para manifestar o amor e o agradecemento a Xesús e a Eucaristía.

Enrique Alarcón presentou Frater en Lugo

O venres 31 de maio na parroquia San Francisco Xavier (Lugo) tivo lugar a presentación de Frater, movemento de apostolado segrar de enfermos e discapacitados. A presentación correu a cargo de Enrique Alarcón García, que presidiu Frater e do que se transcriben aquí algúns momentos da súa intervención:

En Frater descubrín o rostro dun Xesús que liberaba. E por iso namoroume o lema que ten Frater -érguete e anda- que eu interpretei como unha invitación a deixar de lamentarse, deixar de pór a cadeira de rodas na cabeza, e tirar por aí ao mundo a vivir. Non soamente é unha invitación a min, senón a miles e miles de persoas nos 100 anos que vai ter Frater en todo o mundo, nos catro continentes nos que está. Todos temos a mesma experiencia de sentirnos liberados totalmente e de entender que a discapacidade e o que se dispoña para moverse -bastón, cadeira de rodas…- pois é un elemento que facilita a vida. pero que o importante é o ser, a persoa.

En Frater descubrín á parte dun Deus liberador, un Deus que pensaba, un Deus que a min me chamaba a vivir tendo a mente e o corazón na xente que sufría, para acompañar, para escoitar.

E descubrín tamén unha comunidade na que vivir realmente unha vida comunitaria apostólica, de vida, de irmáns, de irmás. Sen iso a Igrexa non ten sentido, non serve.

Frater está dentro da Acción Católica especializada, como a IOAC, a XOC, o Movemento Rural. E nestes movementos si que vivimos a corresponsabilidade diferenciada. O laico pode presidir un movemento. E o sacerdote acompaña, asesora, impulsa a fe, motiva a fe e é un máis.

En Frater inténtase vivir en fraternidade, comunitariamente, dentro da Igrexa, facendo un servizo de escoita, de acompañamento, de facer que a persoa descubra o valor que ten.

Outro dos lemas que temos en Frater é “terás moitas limitacións pero as túas capacidades son superiores a elas”. Un elemento fundamental no noso movemento é a formación en equipo. Non nos xuntamos soamente para contar cousas, para divertirnos, que tamén,  xuntámonos para crecer como irmáns e como irmás.

Eucaristía, presenza e don do ceo

Hai datas que aluman con luz propia, que chaman a atención para celebralas con máis relevancia. Unha destas datas é o Corpus Christi. Festa que brilla con cores luminosas e que enche de gozo e alegría a cantos cremos e adoramos o divino Corpo e Sangue de Xesucristo, verdadeiramente presente na hostia consagrada.

Imaxino aos apóstolos contendo o alento cando o Señor toma o pan e pronuncia esas palabras xa para sempre verdadeiras. “Isto é o meu Corpo” “Este é o meu Sangue”. Asombro e gratitude. Don do ceo. Presenza eterna. Alimento de salvación.

Na presenza real de Cristo nas especies consagradas crese ou non se cre. Pero no caso de crer, como non sentir un estremecemento gozoso por tal presenza? É terrible saber que Deus está entre nós e nós non o apreciamos o suficiente. Ámase a Eucaristía só desde o asombro. Non pola porta da razón nin das sabedorías humanas. “Non dubiden se é verdade ou non, máis acepten con fe as palabras do Salvador; posto que El é a Verdade, non mente”. (San Cirilo).

Di San Xoán Paulo Il: “A presenza de Cristo na Eucaristía lévanos a sentimentos de gran asombro e gratitude” (Ecclesia de E. 5). É imposible entender a vida da igrexa sen a Eucaristía. Porque non é unha páxina máis da vida de Cristo, como unha anécdota. A Igrexa recibiu a Eucaristía de Cristo non como un don entre outros moitos senón como o don por excelencia, porque é o don de si mesmo.

 “A adoración do Santísimo Sacramento ten unha importancia destacada e convértese en fonte inesgotable de santidade. A participación devota dos fieis na procesión eucarística na solemnidade do Corpo e o Sangue de Cristo é unha graza de Deus, que cada ano enche de gozo a quen toman parte nela. E poderíanse mencionar outros signos positivos de fe e amor eucarístico” (Ecclesia de E 10).

Por iso, é fermoso estar con El, reclinarnos sobre o seu peito como o discípulo predilecto (cf. Xn 13, 25), palpar o amor infinito do seu corazón. Como non agradecer estar longos intres en conversación espiritual, en adoración silenciosa, en actitude de amor, ante Cristo presente no Santísimo Sacramento?

 Daniel García García

 Párroco de San Lourenzo de Albeiros e San Xosé das Gándaras

A %d blogueros les gusta esto: