Xornada de Responsabilidade no Tráfico

O 7 de xullo celébrase a Xornada de Responsabilidade no Tráfico, en pleno éxodo das vacacións de verán e ás portas da festa de san Cristovo, patrón de condutores e transportistas.

«Eu son o Camiño e a Verdade e a Vida» (Xn 14,6) é o lema da 56.ª Xornada Nacional de Responsabilidade no Tráfico que propón a pastoral da estrada. El non é un camiño, é o Camiño. Non é unha verdade, é a Verdade, ademais de ser a Vida que dura para sempre.

É un día para ter moi presentes aos condutores e transportistas, e agradecerlles os bos servizos que prestan en ben da sociedade. Tamén se trata de tomar conciencia da responsabilidade que deben ter condutores e peóns.

Pídese a Deus, que, por intercesión de santa María da Prudencia e san Cristovo, cada día os usuarios das vías públicas cheguen felizmente ao seu destino.

[Materiais]

Mellora nas deducións dos donativos á Igrexa

Co lema “O ben que fagas serache devolto” a Conferencia Episcopal Española lanzou unha campaña para dar a coñecer a nova lei de mecenado que permite recuperar o 80% das doazóns ás parroquias.

Para as persoas físicas, a contía do micro mecenado ampliouse de 150€ a 250€, permitindo unha dedución do 80% para os primeiros 250€ doados a diversas causas solidarias.

Cando a cantidade que se doa é superior, incrementouse a dedución xeral do 35% ao 40%, e até un 45% para donativos recorrentes á mesma entidade durante dous exercicios consecutivos.

No ámbito empresarial, as persoas xurídicas tamén se beneficiarán dun aumento na porcentaxe de dedución, que pasa do 35% ao 40%. A base desta dedución non poderá superar o 15% da base impoñible do período impositivo, un aumento respecto ao límite anterior do 10%. Os donativos recorrentes gozarán dunha dedución aínda maior, do 50%.

A contra corrente

“Goza hoxe. Déixanos o teu futuro a nós”. Asi o proclama unha publicidade. Lembran cando lles diciamos aos nenos que marchaban de excursión, convivencia ou viaxe, “tes que comportarte” “non molestes”? Hoxe dicímoslles: “Goza”, “divírtete”, “pásao ben”. Si, o hedonismo, o goce, o gusto, domínanos e cambiou os nosos valores familiares e sociais.

A sociedade hoxe impúlsanos ao cultivo apaixonado da vida pracenteira e cómoda buscado obsesivamente. Coma se a felicidade repousase no goce perecedoiro. Elevarse a ilusións realizables, aínda que custosas, é tarefa ardua e hai que posuír quilates de atrevemento.

Martín Descalzo, escribiu, no ano 2013, “considérome un marciano; teño a sensación de que nos últimos anos, no noso país, pasou un século e xa non nos valen os módulos con que nos rexiamos fai só un par de décadas”. Ano 2013! Que escribiría desta nova década. Porque hoxe entramos nunha curva de permisivismo e de aceptar como normal o que nos parecía detestable fai ben pouco. No terreo familiar, no educativo, no vestir e falar, na normalizada amoralidade, no desapego relixioso… Pois ben, como cristiáns, que debemos facer? dedicarnos a chorar e encerrarnos na nosa marxinalidade? entristecernos agardando que pase a onda permisiva? adaptarnos?.

Certamente hai cousas nas que debemos permanecer firmes e cousas nas que avanzar e cambiar, nin todo o pasado é canonizable nin todo o do presente é bo polo feito de estar de moda.

Tócanos construír o Reino de Deus hoxe e aquí, nesta sociedade á que Deus ama, razón pola que nós debemos entregarnos e amala. “Sede as miñas testemuñas”, encargóusenos. Construamos, se queredes a anaquiños, algo novo segundo o evanxeo. lluminemos a outros, que niso consiste ser cristián. A fe ensínanos un camiño no que non todo é gozar. A fe tense para difundila con alegría e vivila gozosamente a carón do Resucitado, aínda que “os tempos sexan recios” (Sta. Teresa). Espertemos a alma e vivamos a contra corrente.

Daniel García García

Párroco de San Lourenzo de Albeiros e San Xosé das Gándaras

Óbolo de San Pedro

O domingo 30 de xuño de 2024 celébrase a Xornada da Caridade do Papa: ofrécese ás comunidades de todo o mundo a posibilidade de facer donativos ao Óbolo de San Pedro e apoiar así a misión do Bispo de Roma. Unha misión de paz, caridade e proximidade aos que están en dificultade.

Grazas ás actividades de servizo levadas a cabo polos dicasterios da Santa Sé que o asisten cotidianamente, o Papa fai chegar a súa voz a tantas situacións difíciles. Apoia obras de caridade en favor de persoas e familias en dificultade, axuda ás poboacións afectadas por catástrofes naturais e guerras.

[Máis información]

A vivencia da Eucaristía

Hoxe quero convidarvos a reflexionar sobre como debemos vivir a Eucaristía. Non só como participar nela, senón como levar a súa esencia á nosa vida cotiá. A Eucaristía é o corazón da nosa fe, un encontro con Cristo que nos transforma e envíanos a vivir o seu amor no mundo.

Vivir a Eucaristía comeza moito antes de chegar á igrexa. A nosa preparación é esencial. Debemos achegarnos co corazón limpo e aberto, conscientes da grandeza do misterio que imos celebrar. A confesión frecuente é unha excelente maneira de prepararnos, permitíndonos recibir a Cristo cun corazón puro.

Durante a Misa, a nosa participación debe ser activa e consciente. Non somos meros espectadores; somos parte do Corpo de Cristo. Ao unirnos nas oracións, cantos e respostas, estamos a participar na obra redentora de Cristo. Escoitar atentamente a Palabra de Deus e meditar no seu significado é fundamental. O momento da Consagración é o máis sacro; debemos vivilo con devoción profunda, conscientes de que nas nosas mans e corazóns estamos a recibir ao mesmo Xesús.

A Eucaristía únenos como comunidade de crentes. Ao recibir o Corpo e o Sangue de Cristo, convertémonos nun só corpo. Isto implica unha responsabilidade: vivir en amor e unidade cos nosos irmáns e irmás. Debemos ser promotores da paz e a reconciliación, perdoando e buscando a harmonía nas nosas relacións.

A Eucaristía non remata coa bendición final. Envíanos a vivir o Evanxeo na nosa vida cotiá. Cada vez que recibimos a Cristo, somos chamados a ser as súas testemuñas, a levar o seu amor e a súa paz aos nosos fogares, lugares de traballo e comunidades. Debemos ser luz no medio das tebras, mostrando coas nosas accións o amor que recibimos.

Vivir a Eucaristía é un chamado á santidade, á transformación persoal e á misión. Convídanos a vivir en comuñón con Cristo e cos nosos irmáns, levando o seu amor ao mundo. Que ao participar na Eucaristía, comprometámonos a vivir plenamente a súa mensaxe, sendo instrumentos da súa paz e amor en cada recuncho das nosas vidas.

Indalecio Gómez Varela

Cóengo da Catedral de Lugo

[Artigo en castelán]

A %d blogueros les gusta esto: