O normal modus vivendi de todo bo cidadán debe ser a súa inserción no seo dunha familia.
Toda familia ben estruturada consta de tres elementos: a pluralidade de persoas, a convivencia delas no mesmo fogar, e a afectividade mutua entre todos. Unha persoa solitaria non é familia. O individualismo crea soidade. O fogar cuxos moradores non viven en comunidade, é a antítese dunha familia ben avinda. A ese fogar habería que chamarlle parada turística, casa de comidas, fonda no camiño…, pero fogar familiar non. Os membros dunha familia teñen que ser persoas vinculadas por lazos de consanguinidad ou, polo menos, integradas no novo fogar, por imperativos legais, segundo os cales pasan a ser membros dese novo fogar, cos dereitos e obrigacións dun familiar máis.
Os membros dunha mesma familia conservan as características intransferibles de cada unha delas: a paternidade, a afiliación, a fraternidade, etc.; pero todas estas connotacións intransferibles quedan absorbidas polo nome común da nova familia, que os aglutina a todos.
O ser membros dunha familia leva uns dereitos e unhas obrigacións das cales ninguén debe abdicar, se quere manterse como membro do fogar no que se integrou. É que o status de familia non se funda tanto nunhas disposicións xurídicas, canto no sangue que corre polas veas de todos os seus membros ou nuns compromisos sacramentais que cada un aceptou libremente ante o altar de Deus.
Estamos a asistir a unha progresiva degradación da familia: Moitos mozos non queren asumir un compromiso estable ante a sociedade; o número de divorcios e separacións crece de forma alarmante de día en día; as actitudes adulterinas e as parellas de feito están a adquirir carta de cidadanía; os valores relixiosos están ausentes de moitos fogares…
Ademais, desde o exterior está a librarse un ataque obstinado á institución familiar. Quéreselles recoñecer rango de familia a certas formas de convivencia, que difiren radicalmente do verdadeiro matrimonio. Desprézase a familia tradicional, acusándoa de frear o progreso, ponse trabas á libre elección de ensino para os fillos. Ante esta situación é necesario reaccionar e defender a familia de todos os axentes que tratan de degradala. A iso debemos dedicar as nosas mellores enerxías, porque a familia é un compromiso e unha tarefa de todos, e porque, se recuperamos a familia, estaremos a construír o futuro dunha comunidade humana libre, solidaria e xusta.
A iso axudaranos o exemplo da Sagrada Familia, modelo de todo bo comportamento. Naquel fogar, todo era paz e respecto mutuo. O Neno Deus valoraba a autoridade de San Xosé e a maternidade de María. San Xosé adoraba a Deus feito Neno e quería con amor venerable a María a súa esposa virxinal; e Ela era a gran responsable daquel exemplar fogar. Que nós lles imitemos e que eles intercedan polas nosas familias e as de todo o mundo.
Indalecio Gómez
Cóengo da Catedral de Lugo