Mes: Abril 2024

Cultivar o coidado laboral para mellorar a realidade das persoas

O vindeiro 1 de maio de 2024 conmemoramos o Día Internacional dos traballadores e traballadoras e a festividade de San Xosé Obreiro. Iniciouse hai 135 anos, como homenaxe aos Mártires de Chicago, coas reivindicacións “oito horas para traballar, oito horas para durmir e oito horas para a casa”.

Agora, no presente, queremos continuar poñendo a mirada na necesidade de cultivar o coidado laboral, para protexer a estabilidade psicolóxica e emocional das persoas traballadoras. O tempo que investimos no traballo supón entre o 40-50% do noso día, tendo en conta unha xornada laboral de 8 horas diarias, sen o tempo de desprazamento que se debe facer para chegar ao traballo. En moitas ocasións, esta porcentaxe increméntase porque non se cumpre coa desconexión dixital, que fai que se interrompa o noso descanso.

A saúde laboral non só implica evitar os accidentes ou as enfermidades que poidan afectar ao ser humano, senón tamén para garantir o benestar das persoas ao desenvolver a súa profesión.

Queremos lembrar as palabras do papa Francisco, na mensaxe no Cume Mundial do Traballo da OIT (2021), chamando a promover o traballo que coida da dignidade humana, a creación e a propia vida das persoas traballadoras. Como relación que é debe contemplar tamén “a dimensión do coidado, porque ningunha relación pode sobrevivir sen coidado”, chamando a estender, o coidado, en primeiro lugar, aos traballadores. “Un traballo que non coida, que destrúe a creación, que pon en perigo a supervivencia das xeracións futuras, non é respectuoso coa dignidade dos traballadores e non pode considerarse decente”.

Como Traballadora Social, na práctica cotiá, incidimos na situación actual das persoas migrantes e as súas familias, especialmente aquelas nas que a súa situación administrativa non está regularizada e que traballan con horarios irracionais (como internas, limpeza, construción, hostalaría…), podéndose producir ademais situacións de trata e de explotación laboral, vivindo en condicións de masificación e en situación de pobreza.

O movemento ITD de Lugo (Igrexa polo Traballo Decente), integrada por Cáritas, CONFER, Irmandade Obreira de Acción Católica (HOAC), Taller de Solidariedade e Fundación JuanSoñador, chamamos a “un maior compromiso en favorecer o coidado das persoas traballadoras, promovendo políticas que permitan unha conciliación real”, apoiando o diálogo social para lograr a redución do tempo de traballo. Reclamamos que a saúde laboral sexa un dereito fundamental para todas as persoas, independentemente da súa situación administrativa, e que sexa prioritario en calquera contorna.

 

Mª Tania Cobas González

Movemento Igrexa polo Traballo Decente (ITD)

Traballadora Social. Fundación JuanSoñador Lugo

San Marcos, evanxelista

Autor do Evanxeo máis curto, con menos números de capitulos cós seus outros tres compañeiros. Era natural de Xerusalén, onde vivía coa súa nai. Compañeiro de Pedro. Entre os anos 50 e 70 de nosa era, compuxo o seu Evanxeo. Antigo e bimilenario documento que transmitiu á historia para sempre, as palabras e os xestos de Xesús de Nazaret.

Marcos proponse no seu Evanxeo mostrar que Xesús é o Mesías. Dinos con claridade quen é Xesús e como é Xesús: é mestre e profeta, a súa popularidade é grande, pero, para evitar desviacións triunfalistas, impón o segredo e desígnase a si mesmo como ‘o home’, subliñando así a súa solidariedade cos demais. Para liberar do mal e do pecado, mestúrase cos marxinados e pecadores, e admite no seu círculo de amigos íntimos a un deles. Desafiando as discriminacións sociais, rexeita o sistema de espiritualidade dos fariseos do seu tempo; viola o tabú do sábado atraendo a hostilidade. Este Xesús, que nos presenta Marcos, para ensanchar o seu radio de accion elixe a doce compañeiros e colaboradores, aos que acompaña e instrúe en particular. Anuncia o reino de Deus, que non virá pola forza, senón a traves dun lento crecemento.

Mario Vázquez Carballo

Peregrinos a Lourdes

“Eu recomendo que a única expectativa sexa ver á Virxe, convivir cos demais e deixarse levar. Poñerse nas mans de María e dicirlle “aquí estou”; a partir de aquí sácase unha experiencia interesante”

“Estiven moi a gusto desde o primeiro momento. E o que máis me gustou foi, cando ía a Lourdes, esa sensación de ir visitar á Virxe á súa casa, porque eu creo que Santuario de Lourdes é unha das moitas casas que ten a Virxe polo mundo.

Marien Pérez Casanova

 

 

“Desde que teño 16 anos, peregrino con moita frecuencia ao santuario de Nosa Señora de Lourdes. É precioso poder ver como a mocidade coida dos enfermos, como estes acoden á Virxe vendo que nela teñen un socorro, un amparo. É unha experiencia singular.

“Considero que a experiencia en Lourdes cambia a calquera persoa. Por iso, neste ano especial no que se lembran as palabras da Virxe de ir “en procesión”, quero invitar a todos os fregueses e diocesanos de Lugo a experimentar os coidados da nosa Nai do ceo”.

Carlos Presas

 

 

 

“A peregrinación a Lourdes paréceme unha oportunidade para desconectar e pedirlle axuda á nosa Nai con todo aquilo que nos preocupa. Ela ten gardada para cada un de nós unha sorpresa que non podemos deixar polo que, se aínda dubidas, esta é a túa oportunidade.

“O tema que se nos presenta este ano reflicte o camiño que facemos todos xuntos en comunidade cara ao ceo, ao carón de María”.

Uxía (Chantada)

A Hospitalidade de Lourdes peregrina ao santuario francés do 1 ao 5 de xullo. Os interesados acudirán á Parroquia ou ao responsable de zona.

[Testemuños completos e outros máis]

Xubileu da Adoración Nocturna no Corpiño

O domingo 28 de abril terá lugar o Xubileu da Adoración Nocturna no Santuario do Corpiño, co seguinte horario:

11:00 Saída do Santuario até a igrexa de San Pedro

11:30 Visita da igrexa de San Pedro e inicio do Camiño dos Pastorciños rezando o Santo Rosario

11:50 Chegada á carballeira do Santuario, bendición do peregrino e entrada pola Porta Santa

12:00 Santa Misa cantada polo Coro A Nosa Señora do Corpiño

Nova edición da Biblia en galego

É motivo de ledicia dar noticia da aparición da cuarta edición da Biblia traducida á lingua galega partindo das orixinais: hebreo, arameo e grego. Esgotada a edición anterior, non podíamos permanecer indiferentes ante o baldeiro existente e as necesidades das moitas peticións que xurdían directamente do pobo galego e de diversos grupos e institucións.

Esta nova edición, presentada xa na Diocese de Lugo, non soamente é unha aportación pedagóxica e necesaria para a investigación senón que, sobre todo, ofrece unha nova revisión lingüística dos textos adaptados á normativa actual do galego. Un equipo de filólogas e filólogos convocados pola editorial SEPT, e co apoio da Xunta de Galicia, traballaron con esmero e xenerosidade. É de recoñecer tamén a valiosa aportación do biblista Xosé Fernández Lago quen supervisou esta nova edición e o profesor da Diocese lucense Xosé Antonio Salgado Agromartín, quen traduciu o Libro de Daniel.

O beneplácito dos Bispos das Dioceses da Provincia Eclesiástica Compostelá en Galicia, representados polo arcebispo emérito D. Xulián Barrio, contribuiu a significar a relevancia deste feito no campo relixioso do cristianismo e da cultura universal.

Importantes razóns xustifican esta publicación: 1) a cooperación co movemento de implantación da liturxia na nosa lingua que coa publicación do novo Misal, ano MMXXIII, (cuxa reedición actualizada foi aprobada recentemente polos bispos das dioceses de lingua galega e confirmada pola congregación do culto divino) e doutros textos axudará a restablecer a normalidade lingüística na expresión litúrxica e devocional dos católicos galegos. 2) Desde unha perspectiva estritamente cultural, con importantes repercusións no desenvolvemento e no enriquecemento da singularidade dun pobo, nunca debemos esquecer que estamos ante os libros máis fermosos e mellores da literatura e do pensamento universal.

Xa o Papa Paulo VI recordaba na Evangelii Nuntiandi que a nova evanxelización perdería moito da súa eficacia se non se tomase en consideración o pobo concreto ao que se dirixe, ou se non se utilizase a súa lingua, signos e símbolos.

Xosé Mario Vázquez Carballo

Vicario Xeral da Diocese

A %d blogueros les gusta esto: