Vida e actualidade da Diocese de Lugo
O luns 22 de xaneiro ás 18 h na Catedral de Lugo terá lugar o acto “Oración e discapacidade”. Suxírese a asistencia cunha flor.
Patricia Rodríguez López dirixe a liturxia de oración ante o Santísimo e os temas centrais serán a discapacidade e a infancia. Colaboran as Misioneiras Eucarísticas de Nazaret.
Ao final haberá unha chocolatada.
Como cada ano chegando o tempo de Nadal, comezan na nosa mente os interrogantes sobre os preparativos a levar a cabo para decorar, elixir o menú, número de voluntarios que colaborarán nos días sinalados e para facer deste Nadal, un Nadal cheo de novidade, non outro Nadal máis. Despois de tres anos, este é o primeiro Nadal que volve ser como o de antes, todos xuntos e en “familia”, acabáronse os tapers e a distancia física.
Por iso, segundo comezamos coa decoración das instalacións en colaboración co equipo que formamos o comedor, irmás e traballadoras, xurdiunos un interrogante. Como facer que este Nadal sexa novamente próximo e inclusivo, e facer que os usuarios que veñen comer todos os días se consideren como no seu fogar en Nadal, aínda que sexa por un intre.
Certamente, é difícil cubrir ese sentimento de familia e que nos vexan como algo máis que as irmanciñas que nos dan para comer, como eles din cariñosamente. Pero iso, non impediu que nós seguísemos empeñadas en xerar ese ambiente con aroma a fogar, acollida, proximidade, escoita e como non, a festa, a celebración… “Deus naceu no medio de nós”. Por iso, decidimos para o día de Nadal, realizar a felicitación en versión sementadores de estrelas, con eles e o voluntariado. As estrelas colocaríanse na lapela da chaqueta xunto co desexo dun bo Nadal segundo fosen entrando un por un a comer, e á saída, eles mesmos colocarían a estrela no nacemento que se atopa situado na zona de entrada. Así todos estamos presentes xunto a Deus feito neno como a gran familia universal que somos, onde non existe diferenza de raza, nación, nin relixión.
Así que nos puxemos ao choio, buscamos diferentes cores de gomaeva para realizar as estrelas e colocar a frase “Deus nace para ti”. Tarefa que axudou a facer realidade parte do voluntariado.
Chegado xa o día vinte e cinco, ás 12.45 h puñamos a punto as luces do belén e panxoliñas para realizar a acollida e felicitación. Sen esquecer traballadoras, irmás e voluntarios ataviados co noso mellor traxe de festa, ilusión e alegría de compartir e por suposto, para ser luz mediante a estrela de Belén que cada un de nós forma parte do Comedor Social San Froilán neste Nadal.
Chega o momento de abrir as portas para a acollida, usuarios sorprendidos á súa chegada de vernos con adornos do Nadal que facían máis relucentes os nosos uniformes, pero aínda máis sorprendidos da felicitación en forma de estrela e coa simboloxía que dabamos a ese momento. Isto non finaliza aquí neste intre, senón que se revive cada día ao chegar ao comedor. Eles mesmos sinalan a súa estrela como a gran ofrenda realizada ao Neno Xesús.
Desde o Comedor Social desexámosvos Bo Nadal e próspero 2024.
En representación de Mans Unidas, a súa presidenta en Lugo Josefina Varela Lage fixo entrega da cesta de Nadal que sorteaba a organización humanitaria. A persoa agraciada, Ana Polo Lugilde, doou a cesta a Cáritas Parroquial A Milagrosa, que cada mes atende a 150 familias.
Con amor inmenso, Deus creounos e díxonos: “crecede e multiplicádevos e enchede a terra extensiva e intensivamente”. É dicir, multiplicádevos en número até encher a terra e crecede cualitativamente para que poidades exercer responsablemente o voso señorío sobre toda a creación.
Segundo o plan de Deus, o home é o reitor do universo e ten o labor de perfeccionalo.
O mundo que Deus creou, é bo, pero é perfeccionable, e ao home confíreselle este labor. A nosa misión é deixar tras nós un mundo mellor, uns costumes máis cristiáns, unha sociedade máis humana, unhas familias máis unidas, unha Igrexa máis Santa… Precioso labor o noso, pero non libre de dificultades. Para poder levalo a feliz termo, o primeiro que se nos pide, é querer capacitarnos para mellorala. Aquí non vale aquilo de “querer é poder”. Xesús advírtenolo no evanxeo: “un cego non pode guiar a outro cego; por moi boa vontade, antes terá que curar da súa cegueira, pois pola contra, cego e lazarillo correrán o perigo de precipitarse polo despeñadeiro”.
Nós abundamos en críticas aos demais, dicindo que son avaros, que son egoístas, que son soberbios, que son malos veciños…
Poida que sexa verdade. Pero como son eu? Canto hai en min do que critico nos demais!. Vemos a palla no ollo do veciño e non vemos a viga no noso. No canto de criticar aos demais, empecemos pola autocritica, pois pola contra, aplicarannos o refrán do “médico cúrate a ti mesmo”. Como pode un pai inculcar aos seus fillos que sexan ben educados, se el é blasfemo? como pode un matrimonio pretender que a súa familia cumpra co precepto dominical, se os membros nunca pisan a parroquia? como pode un párroco inculcar aos seus fregueses o espírito de desprendemento en favor dos necesitados, se el é un avaro?. As palabras poden pouco, se falta o testemuño. As palabras moven, pero o exemplo arrastra.
Os cristiáns debemos ser como o gran de trigo, con vocación de espiga, a cal multiplica o froito no cento por un. Acrecenta o froito e aínda por riba, o do evanxeo: “a semente que usedes, usarana convosco”.
O que repartimos en favor do necesitado, estamos a sementalo en terra fértil: o froito que sementades multiplicarase aquí e na eternidade.
Na realización do orbe interveñen dúas mans, a creadora de Deus que achega a materia prima e a man do home que pon cada cousa no seu sitio. Agradezamos ao Señor o pan de cada día e pidámoslle que non falte en ningunha mesa do mundo, o pan para ningún dos seus fillos da terra.
Indalecio Gómez Varela