Inaugurada a exposición “Semana Santa, tradición secular”

Na tarde do 17 de abril inaugurouse a exposición ‘Semana Santa, tradición secular’, que pode visitarse no claustro da Catedral de luns a sábado de 09.30 a 18.30 h. este mes e o seguinte.

No acto inaugural comezou intervindo o deán da Catedral, Mario Vázquez, que sinalou, entre outras cuestións, que esta mostra era a primeira actividade que acollía o claustro tras un ano de obras de restauración.

De seguido, o coordinador xeral da Xunta de Confrarías de Semana Santa de Lugo, Ramón Basanta, destacou que se trataba dunha mostra moi emotiva por ser a primeira vez que se recollía a historia das confrarías a través de fotos (tanto antigas como deste mesmo ano 2023), hábitos, insignias…

E pechou o acto a alcaldesa, Lara Méndez, quen fixo notar que a mostra dá proxección á Semana Santa lucense en Galicia e norte de Portugal, pois é un dos actos programados en Lugo con motivo da súa condición, este ano, de capital cultural do Eixo Atlántico.

Encontros prematrimoniais

Neste ano 2023, os primeiros encontros prematrimoniais que organiza a Delegación de Laicos, Familia e Vida serán en modalidade en liña varios venres de abril e maio. En concreto, os días 14, 21 e 28 de abril e o 5 de maio, en horario de 20:30 h a 22 h.

Tamén se ofrecen encontros prematrimoniais en formato presencial en maio (sábado 27).

Inscrición ou máis información no correo electrónico: familia@diocesisdelugo.org

Vacacións-convivencia para maiores de Samos

A Fundación O Noso Lar organiza entre os días 20 e 27 de abril unha nova edición das vacacións-convivencia para as persoas maiores. Trátase de que teñan a oportunidade de ampliar as súas experiencias e descansar uns días fóra da súa contorna de Samos. O destino deste ano é Aragón, onde se visitará Jaca, Aínsa, Huesca, Zaragoza e Tarazona. Na viaxe de regreso tamén se visita Soria e Burgo de Osma.

Resucitados

Foi algo inimaxinable. Sen precedentes. Algo único. Transformou a historia. Cambiou o destino da humanidade.

El era mestre. Líder. Era carpinteiro. Pero fixo o que ningún carpinteiro, mestre ou líder fixo. Viviu e morreu. Pero houbo unha diferenza. El levantouse de entre os mortos. Volveu vivir. Vive. E porque El vive vostede e eu, el, ela e eles, nós, todos, volveremos vivir.

Grazas a El a morte non ten o aguillón último. O sepulcro non ten a súa vitoria. Por El podemos empezar de novo. Grazas a El a dor convértese en alivio. A desilusión en esperanza. Grazas a El, temos un comezo novo. Non tememos o final. A temporalidade foi vencida.

Xesucristo, El é a Resurrección e a Vida. Cristo é a luz que non se apaga. A vida que non morre. A dita que non remata. Alegrámonos con Cristo e contaxiámonos da súa Resurrección. Desvélasenos unha noticia chea de esperanza: a morte non conclúe na nada, no baleiro total e no silencio definitivo. Na humanidade sementouse a semente da vida. A morte é un paso cara á Vida. Pasou, pois, o vello. Chegou a alegría sen fin. Cristo é a novidade, a nova criatura. O principio dun mundo novo. É El quen nos ofrece a súa luz e a súa vida, a súa forza e o seu amor.

Abrazados a El, envolvida no seu vivir, a humanidade celebra cada domingo, na eucaristía, Pascua semanal, o triunfo da Vida. A resurrección non é un feito do pasado. É un acontecemento continuamente presente na historia de cada home e de cada tempo: a eternidade mesturouse co tempo e o tempo adquiriu dimensións de eternidade.

Grazas a Xesucristo podemos xa agora ser xente positiva e feliz. Que vive para sementar o mundo de ánimo e valor. De limpeza e fermosura. De esperanza. E como esperanzados, encher o mundo da confianza que disipa as tebras do abandono e da morte. Vivir resucitados é vivir xubilosos, confiados.  É vivir o triunfo sobre a mentira e a morte

Roto o encerro da noite vital, somos testemuñas da presenza resucitada, e certa, de Cristo na eucaristía, memoria viva de resurrección. Gustar o Pan e o Viño eucarísticos é gozarse de ser fogar que recibe o Pan de Vida, e a Bebida de eternidade. Na mesa eucarística comamos o Pan de Cristo para que Cristo viva en nós. E cheguemos a ser Pan de Vida para a vida do mundo.

Feliz Pascua de Resurrección!

Daniel García

Párroco de San Lourenzo de Albeiros e San Xosé das Gándaras

[Artículo en castellano]

Hoxe é Venres Santo

Que celebramos en Venres Santo? Hoxe é o primeiro día do Triduo pascual. Pola paixón e morte de Cristo comeza a Pascua ou o tránsito do Señor. É tempo de silencio, de oración persoal e de participación nas celebracións para contemplar a Xesús, o Cristo, que coa súa paixón e morte inaugura novos tempos vencendo definitivamente a morte de toda a humanidade. Todos os ritos deste día son extraordinarios. Sublíñase nestas celebracións, a intensa diferenza externa que se percibe entre a austeridade da liturxia do Venres Santo e o carácter extraordinariamente festivo da próxima noite e do día de Pascua.

O día de Venres Santo todo o celebrativo é sobrio e silencioso. En cambio, a partir da noite e do día de Pascua, todo é festivo e alegre. Deste xeito, a Igrexa trata de expresar a Pascua de Cristo e unir a ela a propia Pascua ou “tránsito” dos fieis cristiáns da morte á vida, do pecado á graza, da debilidade da condición humana á compañía e á vida do Resucitado. As mesmas cores litúrxicas simbolizan este tránsito: do morado ou negro ao branco relucente.

Ao contemplar a Cristo, neste día, miramos ao homo patiens, ao home doente e ao Deus crucificado. E ao seu carón, a nai dolorosa con bágoas nos seus ollos, sufrindo intensamente o tráxico acontecemento.

Na Salve Regina rezamos: “a ti suspiramos, xemendo e chorando neste val de bágoas”. Esta pregaria que procede da nosa querida terra lucense e composta na nosa catedral polo bispo S. Pedro de Mezonzo, ante a imaxe da Virxe dos Ollos Grandes, reflicte a saudade, a melancolía e a tristeza da nosa realidade galega e con ela expresamos a propia experiencia dos nosos devanceiros da dureza da vida. Tamén isto explica a dor e o sufrimento da Semana Santa. Xeracións de crentes viron reflectidos nos nosos cristos sufrintes e na beleza das nosas dolorosas, a propia realidade da súa existencia. As bágoas de Deus bríndannos a forma máis radical do amor de Deus que lonxe de volvernos cegos ante o sufrimento alleo agudizan a nosa mirada e espabilan a nosa conciencia para facernos cargo solidariamente da dor dos máis pobres e necesitados.

Mario Vázquez Carballo

Vicario Xeral da Diocese

A %d blogueros les gusta esto: