Mes: Febreiro 2023

Cesión do Colexio María Auxiliadora por parte das Salesianas á Diocese de Lugo

Esta tarde as Fillas de María Auxiliadora comunicaron a toda a comunidade educativa do Colexio María Auxiliadora (familias, profesores e persoal) a decisión de ceder este Colexio á Diocese de Lugo a partir do vindeiro 1 de setembro de 2023. Trátase do coñecido centro educativo de infantil, primaria e secundaria situado na Avenida Ramón Ferreiro.

Ante esta noticia, a Diocese de Lugo quere manifestar:

1) Un profundo recoñecemento e gratitude ao Instituto das Fillas de María Auxiliadora pola súa presenza en Lugo. O testemuño da súa entrega e os froitos do seu labor nas súas diversas obras son un ben inmenso polo que damos grazas a Deus e ao Instituto.

2) O Colexio María Auxiliadora é expresión da vontade do Instituto de ofrecer un proxecto educativo católico inspirado no carisma de Don Bosco e de Madre Mazzarello, e presta desde hai anos un enorme servizo ás familias de Lugo. Neste Colexio, no medio de circunstancias sempre cambiantes, o seu alumnado enriqueceuse cunha formación integral enraizada na experiencia cristiá.

3) A Diocese de Lugo agradece ao Instituto das Fillas de María Auxiliadora que quixesen facerlle cesión do Colexio, cando viron inviable continuar xestionándoo directamente. Trátase dunha decisión coherente coa identidade do Colexio e coa súa permanente vocación de ser unha realidade de Igrexa na nosa cidade de Lugo. O Instituto pensou que esta era a mellor opción para garantir o futuro e a alma inspiradora do Centro educativo, ao servizo das familias lucenses.

4) Coa acollida da titularidade deste Colexio, a Diocese de Lugo quere dar un novo impulso ao constante traballo educativo da Igrexa na nosa terra, contando xa con outros dous centros diocesanos na cidade: A Milagrosa e San Lorenzo.

5) Desexamos que o Colexio María Auxiliadora, nesta nova etapa baixo a titularidade da Diocese de Lugo, poida continuar o seu camiño con renovada ilusión e seguir adiante na misión educativa fraguada baixo a guía das Fillas de María Auxiliadora.

Concerto de “Concentus Lucensis” na Catedral

O mércores 1 de marzo ás 21h na Catedral de Santa María o grupo musical Concentus Lucensis dá un concerto con música de Johannes Brahms…

Concentus Lucensis está integrado por Esperanza Iglesias (soprano), Carmen Prendes (contralto), Fernando G. Jácome (tenor), Marcos Mosquera e Antón Castro (baixos). Estarán acompañados por Nicolás Varela, ao órgano positivo; Cristina Nogueira, ao violoncelo e Giulio Mercati, nos grandes órganos da Catedral.

No programa do 1 de marzo inclúense sobre todo obras de Johannes Brahms pero tamén de Francisco Guerrero, Tomás Luís de Vitoria, Giovanni Croce, Jacob Handl, entre otros compositores.

Concentus Lucensis é un grupo vocal nacido dos fecundos encontros artísticos que teñen lugar durante as edicións do Festival organístico e do Curso de música litúrxica do Corpus Christi de Lugo. Os seus compoñentes son os mestres e solistas principais do coro lucense Solo Voces, do Orpheón Lucense e do Gruppo vocale S. Bernardo, que desenvolve a súa actividade principal entre Saronno (Italia) e Lugano (Suíza). Concentus Lucensis canta principalmente a partes reais, é dicir, cunha soa persoa para cada parte, abordando un repertorio vasto, cunha predilección particular pola polifonía renacentista.

Mesa redonda sobre os Centros de Orientación Familiar Diocesanos

O Centro de Orientación Familiar (COF) Diocesano cumpriu 10 anos e para celebralo deu a coñecer a nova sede e organizou unha Xornada sobre a Familia. Esta última tivo como colofón unha mesa redonda.

 

O primeiro participante na mesa redonda foi o creador do COF lucense Martiño Rodríguez, actualmente profesor nas Universidades de Navarra e Francisco Vitoria. Entre outras cuestións, sinalou que “o COF está chamado a servir máis alá das persoas propiamente de dentro da Igrexa se é posible ir máis alá, a capilarizar na realidade social de seu lugar. Creo que o reto máis importante dos COF na área da intervención é o reto das persoas: atopar persoas cunha formación suficiente e cunha sintonía, unha identidade e unha formación cristiá que faga que ubicarse nun COF teña sentido para elas e para o COF”.

 

 

 

Tamén interviu o director do Instituto da Familia de Ourense, Xosé Manuel Domínguez, para quen “non só necesitamos saber ben orientación, terapia, intervención sistémica senón que necesitamos coñecer o maxisterio da Igrexa e unha experiencia persoal e comunitaria cristiá desde a que vivir a misión de traballar nun COF. Necesitamos pensar todas as nosas intervencións desde a antropoloxía cristiá e desde o Evanxeo”. Invitou a “repensar o acontecemento do encontro terapéutico desde Emaús, o bo samaritano, as categorías do Evanxeo e a experiencia de Cristo de cada un”.

 

 

 

E a intervención final foi a do actual director do COF de Lugo, Nicolás Susena, que considera que “o Bispo sempre é un garante da eclesialidade, da moralidade, da identidade do COF. Aquí sempre contamos co apoio de D. Alfonso”. Tamén sinalou a importancia de “apostar pola transversalidade da pastoral familiar e reforzar a comuñón eclesial interdiocesana: traballamos xuntos os delegados de familia e os COF”

Seminario en liña sobre o Evanxeo de Marcos

O Movemento Bíblico de Lugo convida a seguir a aventura do Evanxeo de Marcos, coa certeza de que resultará interesante descubrir o Evanxeo máis primitivo, en toda a súa sinxeleza, pero tamén en toda a súa riqueza. Foi un dos monumentos máis primitivos da nosa fe.

A través de Internet o xoves 23 de febreiro ás 17 h haberá un seminario en liña sobre o Evanxeo de Marcos

Os interesados deben comunicarse con: movimientobiblicolugo@gmail.com

Autonomía e relixión

Autonomía de Deus e relixiosidade do home son dous conceptos dificilmente compatibles. Crer e ter fe non se identifican. Para crer abonda a cabeza. Para ter fe requírese o corazón. Crer é admitir as verdades reveladas por Deus. Fe é fiarse plenamente de Deus, que nos fala.

A diferenza está en que para crer abonda a cabeza e a graza. Para ter fe, requírese o corazón e a graza.

Relixiosidade significa relación do home con Deus. Pero Deus, pola súa autonomía conxénita, non depende de ningún outro elemento creado. A este respecto, hai que recoñecer que fe e relixiosidade non se identifican, pero compleméntanse. Todas as persoas somos seres racionais, e Deus tamén o é.   El quere comunicarse connosco, e o seu vocabulario son as súas obras e as súas palabras.

Segundo a Biblia, a fe é a fonte de toda a vida relixiosa. Relixión significa relación do home con Deus, e de Deus co mundo. Deus ten un designio de redentor sobre o mundo, e para levalo a feliz termo, establece diálogo co home, revelándonos o seu plan salvífico, e pedíndonos a nosa colaboración. Tal colaboración consiste en que nós aceptemos a súa invitación, renunciando a preguntarlle a Deus o “porqué” do seu proxecto, manténdonos en prudente silencio, xa que nos estamos movendo en espazos de fe. A fe non é claridade, pero é firmeza. A fe, máis que admitir o que se nos comunica, é fiarse de quen nos fala. Isto non significa que as verdades de fe sexan irracionais: superan o noso raciocinio, pero non son contrarias á nosa razón.

Falando de misterios, non podemos dar razón de porqué cremos. Seguimos sen comprender o misterio, pero estamos seguros de que nos mantemos na verdade porque bebemos na fonte do ben e da verdade. Pola súa banda, o Señor, que todo o fai ben, presenta cribles os misterios, confirmándoos coas súas obras.

Cando o home pisou terra por primeira vez, a planta do seu pé ocupou o espazo cero da creación, pero non deixaba de percibir diversos fenómenos na natureza, sen poder explicar a súa fenomenoloxía. Naquelas circunstancias algúns individuos creron descubrir o específico de tales fenómenos, e manifestaban o seu punto de vista aos seus contemporáneos. Con todo, pasado algún tempo, xurdían outros sabios que se crían con máis luces e desmentáan as teorías dos seus antepasados, e presentaban novas perspectivas para explicar os fenómenos que contemplaban os seus ollos.

Eses sabios non eran relixiosos, e non facían referencia algunha á transcendencia, polo cal as súas achegas pronto caeron por terra.

Providencialmente Deus suscitou a homes relixiosos, cuxos sentimentos sobrenaturais lles moveron a mirar ao ceo, e concluíron que nas alturas, tiña que haber un ser superior autor de tales prodixios, e falaron de Deus e das súas marabillas. Foron os homes de Deus do Antigo Testamento, que, como profetas, anunciaron un futuro Mesías, que poría moi clara a providencia do Señor, dicíndonos que se non cremos as súas palabras, aceptemos as súas obras, as cales confirman os seus ensinos.

En efecto, o Mesías é a Palabra de Deus, cuxa infalibilidade é incuestionable. Creámolo.

Indalecio Gómez Varela

Cóengo da Catedral

[Artículo en castellano]

A %d blogueros les gusta esto: