Mes: Xullo 2021

Educación e saída laboral: nova oferta de Ciclos Formativos en Lugo

Fronte á demanda laboral, o Colexio Diocesano San Lorenzo incorpora para o vindeiro curso 2021-2022 catro Ciclos Formativos de Grao Medio e Superior: Guía no Medio Natural e Tempo Libre, Técnico Superior en Acondicionamento Físico, Técnico de Emerxencias Sanitarias e Técnico Superior en Hixiene Bucodental.

A Educación Profesional é un punto de encontro entre a demanda do mercado laboral e aqueles alumnos que desexan iniciar o seu camiño profesional. Segundo o Ministerio de Educación e Formación Profesional de España as matrículas destes ciclos creceron un 20% no últimos seis anos. Con todo, moitos interesados quedan nas listas de espera debido á escaseza de prazas existentes. Atendendo a esta necesidade, o Colexio Diocesano San Lorenzo (Seminario Menor de Lugo) acaba de incorporar catro Ciclos Formativos de Grao Medio e Superior. Dous deles son de formación deportiva (Técnico en Guía no Medio Natural e Tempo Libre e Técnico Superior en Acondicionamento Físico) e outros dous están relacionados ao actualmente demandado campo do traballo sociosanitario (Técnico de Emerxencias Sanitarias e Técnico Superior en Hixiene Bucodental).

Oportunidades profesionais para mozos e para todo o mundo

A metodoloxía de aprendizaxe dos ciclos formativos dota de coñecemento e habilidades aos estudantes para habilitalos a unha pronta inserción no mundo profesional. Os módulos combinan materias teórico-prácticas coa Formación en Centros de Traballo (FCT). Os catro programas constan de 2.000 horas repartidas en dous cursos académicos integrais. Á formación de Grao Medio pódese acceder cun título ESO e para os Ciclos Formativos de Grao Superior é necesario contar co título de Bacharel. Os Ciclos Superiores facilitan o posterior acceso á universidade e permiten convalidar créditos.

O título de Técnico en Guía no Medio Natural e Tempo Libre forma aos mozos para planificar e dirixir actividades lúdico-deportivas en diferentes contornas naturais. Algunhas das saídas profesionais que ofrece son: socorrista no medio natural, monitor/a de tempo libre, guía ou instrutor/a de grupos de diversas actividades, coordinador/a en empresas de actividades de tempo libre.

O Ciclo Superior en Acondicionamento Físico é ideal para quen estean interesados en desenvolver unha carreira profesional vinculada ao adestramento físico para todo tipo de persoas e en diferentes espazos de práctica (ximnasios, salas de adestramento funcional, piscinas, aire libre), xa sexa como adestrador/a, instrutor/a, promotor/a, coordinador/a, ou roles afíns.

Para os ciclos de formación deportiva, ademais das instalacións coas que conta o Colexio Diocesano, asináronse varios convenios de colaboración: co Centro Deportivo FORUS Lugo, onde se realizarán algúns dos módulos (e todos os alumnos dos ciclos deportivos serán socios do Centro durante o curso) e co Club Hípico da Cruz, ademais de futuras colaboracións con outras realidades presentes na cidade.

O título de Técnico de Emerxencias Sanitarias habilita aos mozos a levar adiante tarefas sanitarias de nivel básico en situacións de emerxencia individuais, colectivas ou de catástrofe. A formación permite asistir ao persoal médico en operacións de evacuación e traslado de pacientes ou vítimas a centros sanitarios, aplicando técnicas de soporte vital e de atención básica inicial en situacións de emerxencia, prestar apoio psicolóxico básico, verificar o funcionamento básico dos equipos médicos e medios auxiliares de vehículos sanitarios, entre outras cousas.

O Colexio Diocesano San Lorenzo asinou un convenio con Salutrans (Sanitaria Lucense de Transportes S.L.) para o desenvolvemento de parte da formación deste ciclo co seu apoio, e todos os seus alumnos realizarán tamén froito desta colaboración o Curso de Desfibrilador Semiautomático (DESA).

O Ciclo Superior en Hixiene Bucodental capacita en prevención e asistencia técnica dentro dun equipo de saúde bucodental, xa sexa no ámbito público ou no privado. Estas inclúen a exploración, a avaliación, a promoción e a realización de técnicas odontolóxicas en colaboración con odontólogos ou médicos.

Educación Superior integral e de alta calidade

O Colexio Diocesano San Lorenzo conta con varios laboratorios, aulas-taller, un polideportivo cuberto, pistas en exteriores, unha biblioteca con máis de 100 mil volumes, e outros espazos e instalacións que están ao servizo da Formación Superior. É unha das poucas alternativas privadas para realizar esta formación. Segundo o reitor do Colexio, David Varela Vázquez, “a iniciativa quere adherirse ao Pacto Educativo Global proposto polo Papa Francisco, comprometéndose ‘con valentía para dar vida, nos nosos países de orixe, a un proxecto educativo, investindo as nosas mellores enerxías e iniciando procesos creativos e transformadores en colaboración coa sociedade civil’.”

Para todos os interesados nesta oferta, o Colexio Diocesano San Lorenzo xa ten aberta a matrícula para os Ciclos Formativos 2021-2022. A inscrición pode realizarse en 

www.colegiodiocesanosanlorenzo.org

Galicia, exportadora de valores

Galicia sempre foi terra de sabios e de santos. Querería consignalos a todos nestas breves liñas, pero a limitación de espazo só me permite lembrar a uns poucos, tendo que silenciar a outros moitos.

Na rica haxiografía da nosa terra figuran os nomes do ourensán Sebastián de Aparicio, que desenvolveu o seu labor misioneiro en terras americanas. O, tamén ourensán, Francisco Blanco, misioneiro en Filipinas e Xapón. Pedro Vázquez, dominico, natural de Verín, que despois de penoso cativerio no cárcere, morreu queimado en Sacobata. Juan de Buenaventura, natural de Tui, misioneiro no Xapón, que preferiu ser queimado vivo, antes que claudicar da súa fe cristiá. Juan Jacobo Fernández, que partiu para Terra Santa, e en Damasco sufriu o martirio a mans dos turcos. Juan Vivero, apóstolo no Perú. O lucense Teodoro Quirós e Frei Jerónimo de Ulloa, coruñés, misioneiro exemplar en terras de Cabagán e Tuburao. E o betanceiro, Pedro de Santa María de Ullos, que percorreu os inmensos territorios de América e África

A historia dinos que Galicia foi sempre terra de sabios, de Apóstolos e de mártires. Con todo, os investigadores galegos, xustamente reiterativos no recordo das figuras eminentes da ciencia, da arte e mesmo do deporte, con frecuencia silencian os nomes dos nosos heroes ao servizo do Evanxeo. Este é o noso pecado. Pecado contra a historia, se descoñecemos os nomes de quen o deron todo en favor dos máis necesitados. E pecado contra a xerarquía de valores, se infravaloramos o heroísmo dos que propagaron os valores prioritarios do ser humano, máis aló das nosas fronteiras.

Cando por todos os medios procúrase promocionar outros valores da terra e dar a coñecer a outros fillos ilustres dos nosos pobos, é inexplicable que deixemos caer no esquecemento a personaxes tan eminentes como o noso san José Mª Díaz Sanjurjo, cuxa festa celebramos hoxe 20 de xullo. Da súa universalidade fálannos os 20.000 quilómetros que separan o seu berce da súa tumba: Lugo e Vietnam. Naceu en Sta. Eulalia de Suegos, unha parroquia rural da nosa Diocese, o 25 de outubro de 1818 e foi bautizado ao día seguinte na igrexa do seu pobo. Aos 10 anos comezou os seus estudos na pasantía de don Manuel José Domínguez, profesor do Seminario e destacado latinista. No curso 1.831-32, ingresou no Seminario Conciliar, onde cursou os estudos de filosofía, de cuxa disciplina tivo como profesor, entre outros, ao P. García Gil, que máis tarde sería Arcebispo de Zaragoza, e Cardeal da Santa Igrexa.

Lugo tivo moitos fillos ilustres; entre eles, san José Mª Díaz Sanjurjo brilla con luz propia pola súa virtude e ciencia: Doutor en ambos os dereitos, autor dun tratado de Dereito Natural, Profesor Universitario en Manila, Misioneiro do Tonquin (hoxe Vietnam), Bispo de Platea aos 30 anos e mártir de Cristo aos 38. É un lucense que o deixou todo para darse completamente a todos. Este mozo lucense amaba a súa terra, amaba á súa familia, presentábaselle un futuro esperanzador: podería triunfar na vida, pero contemplou o panorama idolátrico do extremo Oriente e díxose: que lles pasará aos habitantes do Vietnam, se eu mantéñome na miña patria? E tomou a decisión de ir a vivir con eles, disposto a morrer por eles. E todo ocorreu así: conviviu algún tempo con aquelas xentes; deulles o mellor de si mesmo, abríndolles camiños de esperanza temporal e eterna… e aos 38 anos de idade, o seu sangue martirial fecundó evanxélicamente as terras vietnamitas, pedíndolle ao Señor que aquelas xentes nunca esquecesen os ensinos que lles transmitira con tanto ardor como testemuña do Evanxeo.

Así foi o noso santo: ben merece o noso aprecio e a nosa estima. Pois procuremos imitalo, xa que no ceo aínda quedan moitas prazas libres.

Indalecio Gómez Varela

Cóengo da Catedral de Lugo

[Artículo en castellano]

Ciclo de concertos “Ó son de Santa María” en Vilabade (Castroverde)

A Unidade Pastoral de Castroverde e o Concello organizan este mes de xullo un ciclo de concertos na igrexa de Vilabade. O vindeiro concerto será o día 16 de xullo ás 20 h e actuarán

  • Giulio Mercati, organista

  • Solo Voces

co seguinte programa:

Anónimo, s. XIV: Mariam matrem

Giovanni Pierluigi da Palestrina Sicut cervus

Johann Sebastian Bach Preludio e fuga in la minore, BWV 543

John Rutter Open thou mine eyes

Vicente Garcia Julbe: Genitori

Johann Sebastian Bach An Wasserflüssen Babylon, BWV 653

Johann Ludwig Krebs Wie schön leuchtet der Morgenstern

Tomas Luis de Victoria Popule meus

Jacob Handl Ecce quomodo moritur justus

Camille Saint-Saëns Ave verum

Louis Vierne Carillon de Westminster, op. 54 n. 6

James J. Moore, Jr. An irish blessing

Tomas Luis de Victoria O quam gloriosum

Wolfgang Amadeus Mozart Ave verum corpus

Felix Mendelssohn Verleih uns Frieden gnädiglich

Johannes Brahms Geistliches Lied, Op. 30

O cristianismo, esperanza de felicidade

Se alguén ten dereito a ser feliz, este é o cristián; pero, á vista de moitas vidas, dá a impresión de que, no canto de ser testemuñas de gozo, somos portadores de resignación. Resignámonos a soportar os padecementos deste mundo, porque nos parece que os sufrimentos desta vida son o prezo que Deus esixe a cambio da felicidade eterna.

Resignámonos a non ser felices aquí na terra, porque cremos que esta é a vontade de Deus. Estamos equivocados. A vontade de Deus é a nosa santificación. Nunca, a nosa infelicidade.

Na Biblia aparece un claro contraste entre a actitude dos deuses pagáns e o Deus dos cristiáns. Mentres os deuses dos pagáns gozan da súa felicidade, sen preocuparse da sorte dos humanos, o noso Deus mostra unha gran solicitude pola sorte dos homes. El é o noso creador e salvador liberador de escravitudes e de opresións inxustas. O comportamento de Deus ten que provocar en nós un gozo desbordante. Para comprendelo, o primeiro que se require é ensinar aos homes que os humanos non nacemos felices nin infelices, senón que nacemos para a felicidade. Pero a felicidade non nos chega como a lotaría de Nadal, que só lles toca a uns poucos. A felicidade constrúese ladrillo a ladrillo, hai que colocalos un a un.

Certamente non hai receitas infalibles para a felicidade; pero si que hai unha serie de camiños polos que se pode camiñar cara a ela.

Martín Descalzo, no seu libro Razones para la alegría, sinala algúns, aos que el chama “camiños para camiñar cara á felicidade”. Entre outros apunta estes: Descubrir e gozar de todo o bo que temos. Non ter que esperar a atoparnos cun cego, para decatarnos do fermosos e importantes que son os nosos ollos. Non necesitar coñecer a un xordo, para descubrir a marabilla do sentido do oído. Non é necesario experimentar que as nosas mans se moven segundo a nosa vontade, nin ver as mans dun paralítico, para describir o gran agasallo que nos fixo Deus, dándonos unhas mans sas para gañarnos o pan”.

Bonhoeffer, no seu libro titulado A ética, afirma que Deus puxo en case todas as accións do home, ademais do seu fin primario, unha “ración de gozo”: a finalidade do comer e do beber é a subsistencia do home; pero Deus quixo que, ao mesmo tempo que comemos para recuperar forzas, e ao mesmo tempo que bebemos para evitar a deshidratación do organismo, experimentásemos o san pracer de mitigar a sede.

O problema da dor é tan espiñento, que quizais ningún outro procreou tantos ateos, nin provocou tantas rebeldías e blasfemias contra o ceo. Para evitar estas reaccións, o mellor será aceptalo con fortaleza e miralo con esperanza. O mundo non é Ceo, pero pode ser camiño de Ceo. Nós corremos o risco de confundir os termos agardar e esperar. Dá a impresión de que os seus significados son sinónimos, con todo, a súa diferenza é abismal. Agardar fai referencia á vez que ten que pasar para poder percibir a recompensa pola nosa achega positiva a algo valorable. Esperar é a certeza de que recibiremos a gloria celestial prometida polo Señor aos que fósemos fieis aos compromisos cristiáns. Tamén para Xesús, o mundo foi camiño de dor e de cruz, pero a súa actitude converteuno en camiño de Ceo. Xesús sintetizou a súa vida naquela expresión de “todo está cumprido” con que selou os seus beizos na tarde do Venres Santo. Cumpriuse a misión do Redentor na terra e agora cumpriuse tamén a promesa do Pai: Xesús xa está a compartir a gloria do Pai para sempre. Para El xa acabou a espera, e a esperanza fíxose realidade.

Este é tamén o noso futuro. Fagamos deste mundo un camiño que nos leve ao Ceo, porque alí tamén hai cabida para nós.

Indalecio Gómez

Cóengo da Catedral lucense

[Artículo en castellano]

III Noite Coral Lucense: As Voces da Cidade

O sábado día 10 de xullo, terá lugar a “III Noite Coral Lucense: As Voces da Cidade”, iniciativa novidosa e orixinal (tanto no ámbito local como nacional) na que a música coral e a beleza arquitectónica dos lugares nos que se desenvolve son protagonistas absolutos.

A Noite Coral está organizada polo Centro Eucarístico Lucense (institución da Diocese de Lugo para a promoción do culto eucarístico) e desexa poñer en valor as singularidades artísticas e culturais da nosa cidade: os monumentos declarados Patrimonio da Humanidade (Catedral de Lugo, Camiño de Santiago e Muralla Romana) e o forte arraigo da música coral na nosa cidade, sen perder de vista a realidade do Camiño de Santiago.

A Noite Coral consiste nun circuíto nocturno de concertos de música coral por algún dos templos máis senlleiros da cidade de Lugo. Os coros participantes realizarán tres concertos breves (duns 20 minutos cada un) mais un concerto final, a cargo de Concentus Lucensis, no Claustro da Catedral de Lugo.

21.00 h. Orfeón Lucense.  Igrexa Parroquial de San Froilán

21.40 h. Coral Solo Voces. Igrexa Parroquia de Santiago “A Nova”

22.20 h. Coral do Hospital de Lugo. Igrexa dos PP. Franciscanos

23.00 h Concentus Lucensis. Catedral de Santa María

A %d blogueros les gusta esto: