Mes: Xaneiro 2018

Xornada Mundial do Migrante e do Refuxiado

Na mensaxe do Santo Padre Francisco para a Xornada Mundial do Migrante e do Refuxiado deste domingo 14 de xaneiro articula a necesaria resposta a esta cuestión en torno a catro verbos: acoller, protexer, promover e integrar.

Acoller significa, ante todo, ampliar as posibilidades para que os emigrantes e refuxiados poidan entrar de modo seguro e legal nos países de destino.

Protexer xa na patria natal, dando informacións veraces e certas antes de deixar o país, e evitar as prácticas de reclutamento ilegal. No país de inmigración: asistencia consular, dereito a ter sempre consigo os documentos persoais de identidade, acceso equitativo á xustiza, posibilidade de abrir contas bancarias e garantía do básico para a subsistencia vital. Para quen deciden regresar á súa patria, facilitar a reinserción laboral e social.

Promover. Que todos os emigrantes e refuxiados, así como as comunidades que os acollen, poidan realizarse como persoas en todas as dimensións (relixiosa…) que compoñen a humanidade querida polo Creador.

Integrar. Para formar sociedades e culturas, facendo que reflictan cada vez máis os multiformes dons de Deus aos homes. Este proceso pode acelerarse mediante o ofrecemento da cidadanía, desligada dos requisitos económicos e lingüísticos, e de vías de regularización extraordinaria, aos emigrantes que poidan demostrar unha longa permanencia no país.

[Ver texto completo]  [Outros materiais]

Peregrinación a Terra Santa

Organizada polas parroquias da Milagrosa e San Antonio de Padua, do 19 de febreiro ao 1 de marzo de 2018 hai unha peregrinación a Terra Santa (Israel e Xordania). O programa é o seguinte:

Luns 19. A CORUÑA – MADRID – TEL AVIV

Saída 3.30 h PARROQUIA A MILAGROSA.

Visítase YAFO, a antiga Jope, o máis fermoso suburbio de Tel Aviv e o porto de Salomón.

Martes 20 TEL AVIV – CESAREA – HAIFA – CARMELO – TABOR – TIBERÍADES

Mércores 21. TIBERIADES – XORDAN – LAGO DE GALILEA – NAZARET – CANA

Xoves 22. XORDANIA – XERASA – MONTE NEBO – MADABA – AMMÁN

Venres 23. AMMÁN – WADI RUM. Aquí durmirase no medio do deserto en tendas con cea e espectáculo beduino.

Sábado 24. WADI RUM – PETRA – MAR MORTO

Domingo 25. MAR MORTO – MASADA – QUMRÁN – XERICÓ – XERUSALÉN

Luns 26. XERUSALÉN

Visita ao Monte das OLIVEIRAS, ao lugar da Ascensión, a gruta do Pai noso… Tamén se percorrerá a XERUSALÉN NOVA

Martes 27. XERUSALÉN – EIN KAREM

lMONTE SION, para visitar o Cenáculo, a Tumba de David, e celebrar a Eucaristía. EIN KAREM é a patria de Xoán Bautista

Mércores 28. XERUSALÉN – BELÉN – MURO DAS LAMENTACIÓNS de XERUSALÉN

Xoves 1 de marzo. XERUSALEN – TEL AVIV – A CORUÑA

Percorrerase a VIA DOLOROSA, cumio da viaxe: seguindo os pasos da Paixón, Morte, Resurrección de Xesús: estacións da Vía Dolorosa, Calvario, Santo Sepulcro coas súas diversas Capelas e Santuarios: Celebración da Eucaristía. Traslado ao aeroporto, voo en liña regular. TEL AVIV/16.05h -MADRID/20.15h – 21.40h – A CORUÑA/22.55h. Continuación da ruta en autocar ata o punto de orixe.

Deus como antídoto

Sospeito que xa nos estamos acostumando a ver todos os días casos de violencia de todo tipo: de xénero, escolar, abusos sexuais, acoso nas redes sociais, insultos, apoloxía de agresións, etc. E igualmente, tamén nos estamos afacendo ás mostras de repulsa, que case facemos de oficio: unha declaración, un manifesto, un lazo, unha cor, unha pancarta, unha concentración de apoio…

Ata parece que esperamos este tipo de noticias do mesmo xeito que as indicacións do informativo meteorolóxico: “a ver onde chove hoxe” ou “a ver onde asasinan hoxe a outra muller”. Polo mesmo, falamos igual do tempo que dos casos de violencia ou de viños. Todos sabemos de todo e todos opinamos de todo, buscando as causas, pois as consecuencias están á vista.

Con todo, creo que estamos fallando ao apuntar as causas desta espiral de violencia, que segue aumento e que para nada son xa casos illados. Probouse coa „Educación para a cidadanía“, pero non estamos vendo resultados. As campañas de concienciación en favor da paz, a non violencia e o respecto dos dereitos humanos son moi abundantes e, de feito, a sociedade está moi sensibilizada con este tema, pero con demasiada frecuencia temos que presenciar sucesos terribles, nos que o denominador común é a violencia, que terminan coa vida de moitos ao longo do ano.

A miña perspectiva histórica é reducida, só duns 40 anos. Se miramos atrás vemos como a violencia foi aumentando na mesma medida na que descendeu a presenza de Deus na sociedade. Dito doutro xeito, apartamos a Deus das nosas vidas e introduciuse, sen decatarnos, a violencia. Sen Deus impera a lei da selva, que xa sabemos en que consiste: as únicas normas son a da forza e a do propio interese.

A isto teriamos que engadir as descoñecidas consecuencias da ditadura do relativismo e do políticamente correcto.

Termino con dúas citas bíblicas que avalan o título deste artigo.

“Moisés fixo unha serpe de bronce e púxoa sobre un mastro, e se alguén fora mordido por unha serpe, miraba fixamente a serpe de bronce e vivía.“ (Nm 21, 9)

“Coma Moisés alzou a serpente no deserto, así debe ser alzado o Fillo do Home, para que todo o que cre nel, teña vida eterna. Pois de tal xeito amou Deus o mundo, que lle deu o seu Fillo Unixénito, para que todo o que cre nel non se perda, senón que teña vida eterna.

Non mandou Deus o Fillo ó mundo para que xulgue o mundo, senón para que por el se salve o mundo. O que cre nel, non é xulgado; mais o que non cre, xa está xulgado, porque non creu no Fillo Unixénito de Deus. Nisto consiste o xuízo: en que, vindo a luz ao mundo, os homes escolleron a tebra en vez da luz, pois as súas obras eran ruíns. Pois todo o que fai o mal, odia a luz e non vén cara á luz, para que non o delaten as súas obras. Polo contrario, o que obra a verdade vén cara á luz, para que se vexan as súas obras porque están feitas como Deus quere“. (Xn 3, 14-21)

 

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Párroco de A Fonsagrada

Imaxe: Elentir

6 de xaneiro, Día dos catequistas nativos

Na solemnidade de Epifanía celébrase a Manifestación do Salvador a todos os pobos. Esta festa é un toque inicial de atención para sacudir a conciencia misioneira, que xorde do bautismo e de ser Igrexa.

A igrexa nos lugares de misión gasta as súas principais enerxías en formar responsables das comunidades (catequistas); reúneos unha ou dúas veces ao ano para capacitalos en cursos e talleres e acompáñaos na súa vida de fe. Eles son cristiáns adultos e exemplo de fe e de vida crente: Catequistas creadores de comunidade!

No cartel desta Xornada Misioneira de Epifanía represéntase unha comunidade reunida e asentada sobre a Palabra de Deus, que lle vai dando forma de corazón, facéndolle sentir que é portadora da tenrurade Deus derramada sobre ela e a envía a derramar ese amor sobre os pequenos e os pobres seguindo a Xesucristo que está entre eles (é á cruz cara á que todos orientan a súa mirada). Esa é a COMUNIDADE cristiá que cada CATEQUISTA esfórzase en CREAR co impulso que vén do Espírito.

[Máis información]

San Manuel González

 Unión Eucarística Reparadora – Marías dos Sagrarios e as Misioneiras Eucarísticas de Nazaret invitan aos fieis de Lugo a participar, na Catedral, na Eucaristía das 20h do 4 de xaneiro, festividade de San Manuel González.

 Con motivo desta festa, traemos aquí a semblanza que fixo José Lebón do santo:

É doado presentar a San Manuel González, “Bispo da Eucaristía”. A súa forte personalidade polifacética: como sacerdote; como fundador; como catequista; como escritor; como heraldo e misioneiro da Eucaristía.

A súa vida e a súa actividade poden condensarse e unificarse nesta frase dun dos biógrafos: ” …móstrasenos como unha perfecta testemuña de Xesucristo, como un acabado modelo de heroica fe eucarística”.

Nestas liñas, sinalemos unhas pequenas notas biográficas, deixando para outro momento outros aspectos interesantes da súa vida.

O 25 de febreiro de 1.877, nace en Sevilla o penúltimo dos cinco fillos que o piadoso matrimonio Martín González Lara e Antonia García Pérez regalan ao mundo. Tres días despois é bautizado na parroquia sevillana de S. Bartolomé e póñenlle os nomes de MANUEL Jesús de la Purísima Concepción, Antonio Félix deb la Santísima Trinidad. Sempre será nomeado co nome de “Manuel”. Agora San Manuel González!!.

En 1886, cando tiña 9 anos recibiu a “Primeira Comuñón” de mans do seu tío Cóengo da Catedral de Sevilla e poucos meses despois a “Confirmación”.

No colexio de San Miguel aprende as primeiras letras e admíteselle como “seise” (“corista” ou cantor da catedral) pola súa afección á música, o seu fino oído e a súa voz vibrante.

Aos 12 anos, en 1889 ingresa no seminario con bolsa para os seus estudos, polas súas boas notas e por ser de familia pobre.

Realizados brillantemente os seus estudos eclesiásticos nos anos 1900 e 1901 recibe todas as “ordes” e o presbiterado de mans do Beato Spinola.

Os primeiros anos da súa vida pastoral dedícaos á cidade de Sevilla (1.901-1905) simultaneando o seu labor coa predicación en varias “misións”. Unha delas en Palomares do Río, onde fortemente impresionado pola soidade e abandono do seu sagrario, é cando toma a firme resolución de dedicar todo o seu sacerdocio a ser apóstolo dos SAGRARIOS ABANDONADOS. El cóntanos dunha forma sinxela e vivencial a súa impresión desoladora

“…Fun dereito ao sagrario…Que Sagrario, Deus meu… alí de xeonllos… vía a un Xesús abandonado, calado, tan paciente, tan desairado, tan bo, que me miraba… naquel intre de Sagrario entrevín para o meu sacerdocio unha ocupación que antes non soñara”.

Ler máis

A %d blogueros les gusta esto: