Mes: Marzo 2016

Xornada de Axuda á Vida

O 2 de abril no Seminario Diocesano de Lugo organizouse unha Xornada de Axuda á Vida na que interviñeron o sacerdote tinerfeño Juan Carlos González Álvarez (O coidado da vida na vida da parroquia) e a xinecóloga Helvia Temprano (O agasallo da vida: indicadores de fertilidade, aplicacións prácticas)

 Tamén houbo unha mesa redonda na que se presentaron entidades de Apoio á Vida en Lugo:

Rosa Proxexto Anxo

Rosa Cruz falou do Proxecto Anxo. Ademais de 2 médicos, 1 enfermeira e un avogado, contan cunhas figuras propias: o rescatador, que primeiro dá a noraboa á muller embarazada (ás veces é a 1ª vez que a muller recibe esa felicitación) e atende, por exemplo, a mulleres que teñen medo a perder o traballo. Outra figura é o facilitador, que orienta á muller sobre os recursos dispoñibles en Cáritas, no Centro de Orientación Familiar Diocesano… E o anxo vai ofrecendo a experiencia de fe.

Pretenden poñer en marcha o programa “Parroquias pola vida”, co cal asentarían este Proxecto Anxo en parroquias da Diocese de Lugo.

Emilia Mtnez

Emilia Martínez comentou que Providav Lugo leva atendidas a máis de 50 familias (en total 60 bebés) con atención material e espiritual. Entre os casos que levan hai bastantes de mulleres moi novas, normalmente de familias desestruturadas. Denuncian que os traballadores sociais encamiñan á muller embarazada cara ao aborto, e se deciden ter o fillo, practicamente deixan de atender o seu caso.

Este acto estivo organizado pola Delegación de Pastoral Familiar en colaboración coa Fundación COF Diocesano de Lugo

Cristo resucitou. Estamos en Pascua

resurrección

Cristo resucitou. Esta é a boa noticia. A mellor noticia de todos os tempos. Non hai outra que se lle pareza. É única. Non foi superada nin sequera polo máis grande descubrimento da ciencia nin por ningún dos máis grandes acontecementos da historia da humanidade. Cristo resucitou e nel todos estamos chamados a resucitar.

Non se trata de volver a esta vida. Coa súa resurrección, Cristo inaugurou un novo modo de vida, a do Reino de Deus na súa plenitude. Non é tampouco algo que teñamos que esperar para o futuro. É unha vida que xa empezamos a gozar agora porque Cristo xa está connosco para sempre, xa que a morte foi vencida.

Esta presenza do Resucitado é a que fai novas todas a cousas e axúdanos a vivir con dignidade e esperanza malia os nosos pecados e limitacións. No medio das tebras, nas que estamos moitas veces, Xesucristo brilla como unha luz incombustible para iluminar a nosa historia e restablecer a dignidade de cada persoa.

Temos por diante un día de 50 días, a Pascua, que é imaxe do día novo que nunca se acaba. Acabáronse as procesións e os eventos propios da Coresma e Semana Santa. Agora toca festexar o gran acontecemento da resurrección do Fillo de Deus acompañados polo rexurdir da natureza na primavera, que tamén parece alegrarse por esta noticia. É o momento de vivir a alegría do Evanxeo, da que nos fala o Papa Francisco, e contaxiala a todo o mundo. Está necesitado de sementes de vida eterna que transformen os corazóns dalgúns para que todos poidan vivir con esperanza e dignidade. Desgraciadamente aínda hai moitos que están sufrindo o seu particular éxodo e loitando para cruzar “ríos” que lles permitan entrar na “terra prometida”.

Feliz Pascua para todos.

Miguel Ángel Álvarez

Gala benéfica no colexio San Xosé de Lugo a prol dos refuxiados

Copia de ain

O 31 de marzo ás 18.30h celebrarase no salón de actos do colexio plurilingüe San Xosé (Xosefinas) de Lugo unha gala benéfica a favor do proxecto “Axuda aos refuxiados en orixe” de Axuda á Igrexa Necesitada

Actuarán alumnos do Centro con coreografías.

Acudirase á gala previa retirada da entrada de 5 euros a alumnos de 1º de BAC ou Conserxería.

Hai á venda fila cero.

Esta gala benéfica vénse facendo desde o ano pasado.

Rescatar a humanidade

Vivimos estes días acontecementos dramáticos, que nos interpelan profundamente. E volven á mente as palabras do pobre, as palabras de Cristo na cruz, «na miña angustia búscote, Deus meu», «por que me abandonaches», que, con todo, resoan dun modo novo nesta festa da Pascua de Resurrección.
Son palabras que atravesan a historia en boca de tantos que se viron abandonados polos homes -na fame, as inxustizas, as guerras, os campos de refuxiados, etc.- ou que se atopan afundidos polo peso das súas culpas. Son a miúdo tamén o argumento e a forza do poderoso: se es fillo de Deus, se Deus existe, que che axude; a ver se pode librarche das miñas mans.
O día de Pascua é o día da vitoria de Deus, que escoita a voz sufrinte de quen suplica en Xetsemaní e desde a cruz en nome de todos os seus irmáns, e respóndelle colmándoo de vida para sempre. A vitoria do Resucitado dá a razón á esperanza agochada no fondo do corazón; afirma o valor da propia persoa, desprezada moitas veces por quen busca só vencer nas loitas deste mundo, que se revela agora amada para sempre por Aquel que a creou e que nunca a esqueceu.
A Resurrección do Señor é a proba da nosa, do futuro, do horizonte verdadeiro da nosa vida, por riba de todo sufrimento e da morte, contra toda negación escéptica da nosa dignidade e do noso destino bo.
A Resurrección fai resucitar a nosa fe e a nosa esperanza, a certeza de que non perderemos para sempre o ben que amamos, a aqueles a quen quixemos nesta terra.
Xesús resucitado devólvenos así o protagonismo na historia. Relativiza o poder e a forza, que o condenaron a matar, e fainos capaces de construír no amor, coa caridade indestructible que vén de Deus, que pode esperar e soportar calquera adversidade, e non remata nunca.
A Resurrección esperta a nosa conciencia e o noso corazón, porque dá a razón á súa esperanza profunda, ao seu desexo de dar forma boa á vida, á convicción de que vale a pena ata o sacrificio.
A Resurrección fainos persoas libres no medio do mundo. Fainos irmáns, permite que nos abracemos reconciliados e con alegría, que camiñemos xuntos como familia e como pobo. Que non cedamos á chantaxe da mentira e da violencia, ao temor á morte, senón que defendamos sempre a verdade e o ben, e así ao noso próximo, en primeiro lugar ao que sofre a inxustiza e a opresión.
A fe no Deus verdadeiro, que resucitou ao seu Fillo Xesucristo de entre os mortos, é o fundamento de toda resposta axeitada e perdurable ao mal no mundo. Fai posible non limitarse simplemente ao uso da forza e ao medo ás represalias, e recorrer á luz dunha razón e unha moralidade verdadeira, adecuada ao ser humano, respetuosa das esixencias máis fondas do corazón, capaz de construír unha sociedade máis xusta.
Que a alegría destas festas, que afirman de novo a esperanza e a vitoria definitiva do amor fraterno, fagan das nosas vidas e das nosas casas como un testemuño que responda cos feitos á inhumanidade que nos ameaza nas soidades e sen sentidos de cada día, e nos grandes dramas provocados pola violencia e o erro dos homes.
Que a Pascua de Resurrección nos faga felices da nosa fe, conscientes da súa profunda humanidade, obxecto dos desexos de todos -tamén de quen a buscan por camiños equivocados-, que nós estamos chamados a testemuñar desde a humildade da nosa existencia cotiá, sabendo que as nosas forzas son limitadas, pero que a caridade é o don propio do Señor resucitado e que, por iso, non se esgotará nunca.

Mons. Alfonso Carrasco Rouco

Bispo de Lugo

Reflexións antes da Procesión

paso Desencravo

A nosa vida é camiño, xuntos camiñamos cara a unha terra nova, onde xa non haberá nin morte nin dor, onde todos os nosos anhelos e desexos serán colmados, onde todos os nosos interrogantes atoparán resposta. Xesucristo vai connosco mostrándonos o camiño e acompañándonos. Así o expresamos en cada procesión. Por iso camiñamos en silencio, con respecto. Dicímoslle a Xesucristo, que o queremos, que desexamos seguir os seus pasos, que queremos contar con El para construír un mundo mellor, empezando polos que están ao noso carón. Únete a nós coa túa presenza.

Nada hai máis forte neste mundo que o amor de Deus, nada máis profundo que a súa misericordia e a súa tenrura. Nada nin ninguén poderá xamais destruír nin apagar o amor que nos manifestou Deus a través do seu Fillo Xesucristo. Por todo iso, Grazas Pai, Grazas Xesucristo.

Ti que nos acompañas cada tarde, ti que aínda non experimentaches o amor e a misericordia de Deus na túa vida, ti que estás sufrindo, que non atopas sentido á túa vida, desde a Confraría do Desencravo, invitámoste a que mires, non a nós os confrades, non aos curas ou autoridades, porque somos homes e mulleres pecadores coma ti. Mira á imaxe desta carroza que nos recorda a Cristo, morto por amor a nós e que hoxe está resucitado. Míraa. Míraa de verdade. Contempla cada detalle e déixalle que che fale nesa tarde. Pode ser para ti unha palabra de salvación.

Non a mires con pena ou co sentimento de ver a un Cristo sufrinte, senón con esperanza, porque é a túa salvación. Móstranos a Xesucristo morto, desencravado e descendido da cruz por dous dos seus grandes amigos e seguidores Xosé de Arimatea e Nicodemo diante de Xoán, o discípulo amado, de María a súa nai e de María Magdalena, a muller que tendo recoñecido o seu pecado converteuse nunha das máis fieis ata o último momento da súa vida terrea e foi elixida unha das primeiras en anunciar aos discípulos que Cristo resucitara.

Ti que sofres, que non atopas sentido á túa vida, que o tes todo e non es feliz, para ti sempre hai unha palabra de vida, de salvación. Xesucristo, a quen nós habemos crucificamos cos nosos pecados, non quixo desentenderse dos nosos sufrimentos e angustias, senón que tamén os viviu El para mostrarnos que non son en balde, que teñen un sentido na túa vida.

Abre o teu corazón e a túa mente porque El está desexando que o escoites para facerche feliz de verdade. Nós miramos as aparencias, Deus mira o corazón do home. Non importa como sexas, non importan os teus pecados, Deus quéreche tal e como es. Sexas como sexas sempre poderás contar con Xesucristo na túa vida, El nunca che fallará.

Se aínda non atopaches sentido á túa vida, aos teus sufrimentos e non es feliz, desde aquí dicímosche que a túa vida pode cambiar.

Do costado aberto de Cristo saíu para nós un agasallo marabilloso que é a Igrexa, que nos coida como unha nai e dentro desta Igrexa podemos atopar distintos movementos, confrarías e comunidades tales como a Renovación Carismática, a Adoración Nocturna, a Lexión de María, Vida Ascendente, os Equipos de Nosa Señora, as Comunidades Neocatecumenais, etc. nos cales poderás experimentar o amor e a misericordia de Deus, empezarás a convivir e compartir con aqueles con quen pasarás toda a eternidade na presenza do noso Pai Deus e descubrirás que a túa vida ten un sentido, que nada pasa por casualidade, que todo ten un porqué e un para que en Cristo.

E a Ti, María, grazas por darnos ao teu Fillo Xesucristo, por acompañarnos no peregrinar da nosa vida, a estes fillos tantas veces ingratos, que non queremos ou non sabemos corresponder ao teu amor de Nai. Salve, eterna doncela, roga a Cristo por nós.

Eliseo Fernández Bamio (revista Cinco Cruces, nº 8)

A %d blogueros les gusta esto: