Convén coñecer o que din os que aínda están en Siria. Son interesantes as declaracións do bispo Gregrorio III: “invocamos xunto co Santo Padre, a chama da esperanza, para que non se extinga nos nosos corazóns. Axudados e sostidos polas oracións do Papa e as súas iniciativas proféticas, audaces e evanxélicas, queremos permanecer nesta terra bendita, Siria, o berce do cristianismo”. O Patriarca tamén pediu ao Papa que “axude aos cristiáns sirios a permanecer en Oriente Medio”.
Mentres non chega a paz que lles permita aos sirios vivir dignamente na súa casa, necesítase unha cura de urxencia. As primeiras miradas diríxense á Igrexa Católica, que intentará axudar do mellor modo posible e de acordo coas súas posibilidades. Neste sentido, a Conferencia Episcopal xa ofreceu ao Goberno de España toda a colaboración das institucións da Igrexa.
Tamén me consta o ofrecimento de axuda de todo tipo de moitas persoas e familias lucenses. Grazas a Deus, aínda non temos o corazón totalmente endurecido. Durante os próximos meses teremos a oportunidade de pasar das palabras aos feitos.
Pero a urxencia do momento e unha aparente traizón dos nosos sentimentos non nos poden facer esquecer a orixe desta situación: as guerras en Oriente Medio, o financiamento do Estado Islámico, as guerras pola procura do poder rexional e mundial.
Miguel Ángel Álvarez Pérez
Párroco de San Froilán
