Recollemos a continuación unha parte da intervención do doutor Fernando Pardo Gómez no acto no que se presentou a revista Lucensia o día 20 de maio:
“Os médicos rurais eran todo humanismo e moi pouca técnica, se queremos chamar técnica ao termómetro e ao fonendoscopio. Hubo un paso do humanismo á técnica pero non se compensou cunha continuación do humanismo e cun control da técnica. Se a xeración seguinte non aumenta un pouco o humanismo, a medicina pode fallar algo. Porque a medicina non é so curar, é coidar aos enfermos, confortar aos que van morrer véndoos de vez en cando para animalos e tratar aos que non está enfermos pero cren estalo e viven nun estado de angustia.
“O humanismo nas relacións médico-enfermo é fundamental. Segovia Arana dicía que a medicina non é un sistema matemático, e un enfermo que vai a un hospital non debe ser como un coche que vai ao taller. Pasa algunhas veces que un enfermo marcha da consulta dun médico comentando “non me dixo nada”. É certo que a vocación dos médicos nun 80% é fantástica, tapan unha serie de problemas que presenta a enfermidade hoxe e a xente está a gusto. Pero hai unha porcentaxe na que é necesario un cambio e que se adique un pouco máis, vocacional e humanamente, aos enfermos.”
Máis información sobre médicos rurais concretos, no artigo de Fernando Pardo titulado “La medicina rural en Lugo y su provincia”, Lucensia, nº 48
